Amerykański rumak z brytyjskim sercem

North American P-51 Mustang, przyjmuje się że był to najlepszy myśliwiec w arsenale Aliantów w okresie II wojny Światowej. Hermann Goering - dowódca Luftwaffe - miał rzekomo powiedzieć, że gdy zobaczył je nad Berlinem eskortujące bombowce wiedział, że wojna jest przegrana. Lecz bez angielskich silników, amerykański ,,rumak’’ nie święciłby takich sukcesów.

Okazało się, że silniki Allison, nie dają wystarczających osiągów, by Mustang pokazał pełnię kunsztu. Dopiero rozwinął skrzydła, po wmontowaniu w niego silników Rolls – Royce Merlin. Wtedy zaczęła się jego efektowna służba m.in. w eskortowaniu bombowców które dotychczas ponosiły ciężkie straty.

Owszem, inne samoloty przed Mustangiem również zajmowały się osłoną bombowców – Republic P-47 Thunderbolt, lub P-38 Lighting. Ta pierwsza maszyna z uwagi na niedostateczny zasięg, nie mogła eskortować ich dostatecznie daleko, a druga lepiej spisywała się w walce z Japończykami, a na europejskim teatrze działań szło jej gorzej. Próbowano też z zazwyczaj marnym efektem, formować z ,, latających fortec’’ duże skupiska, mające się wzajemnie osłaniać. Jednak straty bodajże 8 Armii Powietrznej wynoszące 60% stanu jednostki, były ponad siły nawet lotnictwa amerykańskiego.

Mustangi to zmieniły. Ale z drugiej strony czas kiedy wprowadzono je do użytku, to okres wykrwawiania się Niemców w powietrzu. Wielu asów zginęło, a w ich miejsce przyszli żółtodzioby. Z braku przeciwników na niebie, amerykańskie ,, rumaki’’ coraz częściej wykonywały atak na cele naziemne. Ba, powstała też wersja szturmowa Mustanga o nazwie A-26 Apache.

Na koniec z ciekawostek dodam jeszcze, że za sterami P-51 zasiadali czarnoskórzy piloci z słynnej Tuskegee Airmen, mający na liście zestrzeleń nawet odrzutowce Me- 262. Ponadto, nie mniej legendarny samochód Ford Mustang, przyjął swoją nazwę na cześć latającego poprzednika.