Właściciele piękna

W filmie ,, Ja, robot’’ humanoid narysował barwny, niezwykle szczegółowy szkic miasta, otoczenia. Imponował on swym rozmachem i szczegółowością. Zarazem wykonał to w zadziwiająco krótkim czasie.

Już teraz w realnym świecie roboty także potrafią tworzyć sztukę np. grając na skrzypcach, trąbce. I tu się moim zdaniem rodzi dylemat: czy wraz z rozwojem maszyn, sztucznej inteligencji, samoświadomości urządzeń, ich ewentualne dzieła da się określić jako własne, niepowtarzalne, płynące ,, od serca’’? Czy odbiorą one monopol człowiekowi na tworzenie piękna? Jak to zinterpretuje sztuka przyszłości i co z tym fantem zrobi? Czy przyzna się im prawo do odczuwania emocji, wrażliwości?

Podzieli na ,,ludzką’’ i ,,maszynową’’? Albo scali w jeden nowy, urozmaicony nurt? Nurt ,, tech sztuki’’? I jak zareagują twórcy? Przyłączą się do nowych kolegów po fachu? Bądź oddzielą się wyraźną linią?

Myślę, że przed kulturą, podobnie jak przed wieloma innymi dziedzinami życia, za sprawą rozwoju techniki narodzą się spore dylematy, które chcąc nie chcąc trzeba będzie rozwiązać.