Najgorszy wróg i najlepszy przyjaciel

Wczorajszy Dzień Wszystkich Świętych skłonił mnie do głębszej zadumy nad tym, czym jest, i jak jest odbierany temat śmierci przez człowieka.

Zazwyczaj budzi ona w nas trwogę, lęk przed nieubłaganym spotkaniem z nieznanym. Przeklinamy ją, gdy odbiera nam ukochane osoby, przynosząc tym samym ból i rozpacz.

Z drugiej strony dla osób obłożnie chorych i strasznie cierpiących, samotnych i opuszczonych, zmęczonych i znudzonych życiem przychodzi raczej jako dobry przyjaciel aniżeli wróg, przynosząc wyczekiwaną z tęsknotą ulgę w cierpieniu. Dobrze to kwituje mongolskie przysłowie mówiące, że ‘’lepsza dobra śmierć, niż złe życie’’.

Inne jest też postrzeganie śmierci zależne od kręgu kulturalnego – my nie możemy pogodzić się z odejściem bliskich, podczas gdy np. bodajże w Peru ludzie cieszą się gdy ktoś bliski umrze, gdyż uważają, że idzie do lepszego świata. Idąc dalej, Hindusi śmierć uważają tylko za przejście w kolejne życie, jako pomost między dwoma bytami.

Jak widać śmierć nie jest tak do końca zła, wszystko zależy od okoliczności i sytuacji, w jakich przychodzi.