Smoleńsk 2010 - Trotyl i nitrogliceryna po raz kolejny

 

POCISK BINARNY...

 

Za: Wikipedia.org

Amunicja binarna (Amunicja dwuskładnikowa) - jeden z rodzajów amunicji chemicznej (pociski artyleryjskie, głowice rakietowe, bomby lotnicze itp.).

Amunicja binarna składa się z pojemnika podzielonego na dwie części, w których umieszczone są mało toksyczne substancje chemiczne będące substratami (prekursorami) syntezy bojowych środków trujących. Proces syntezy BST w binarnej amunicji chemicznej zapoczątkowywany jest bezpośrednio po opuszczeniu środka przenoszenia amunicji i przed jej użyciem w trakcie przemieszczania jej w rejon celu. W celu wymieszania obu substratów w pojemniku instalowane są mieszadła poruszane silnikiem elektrycznym pozwalające na właściwe przereagowanie obu prekursorów. Od 1969 do początku lat dziewięćdziesiątych była na wyposażeniu armii USA (sarin,VX).

Amunicja binarna to rodzaj pocisku chemicznego...

Pocisk chemiczny - pocisk artyleryjski lub rakietowy wypełniony bojowym środkiem trującym, przeznaczony do zwalczania siły żywej , oraz skażania terenu i sprzętu. Wewnątrz skorupy pocisku chemicznego poza BŚT znajduje się także ładunek materiału wybuchowego (np. Trotylu), którego zadaniem jest rozerwanie skorupy i rozproszenie BŚT. Pociski chemiczne mogą być wyposażone w zapalnik uderzeniowy, czasowy lub zbliżeniowy. Ubocznym czynnikiem rażącym wybuchu pocisku chemicznego są powstające w czasie wybuchu odłamki i fala uderzeniowa. Pociski chemiczne mają zdolność rażenia ukrytej siły żywej, a ich użycie wywiera duży efekt psychologiczny.

 

 

Bojowy środek trujący (BST, BŚT) – toksyczny związek chemiczny, którego właściwości chemiczne i fizyczne umożliwiają militarne zastosowanie. Ich charakterystyczną cechą jest śmiertelne lub szkodliwe działanie na organizmy żywe (ludzi, zwierzęta i rośliny). BST stanowią podstawowy składnik broni chemicznej. Celem ich użycia jest skażenie atmosfery, terenu, obiektów przemysłowych, pojazdów i infrastruktury wojskowej, upraw, itd.

Objawy zatrucia są uzależnione od rodzaju substancji i stanowią kryterium toksykologicznej klasyfikacji BST.

Wyróżnia się następujące grupy:

• drażniące, np. chloroacetofenon, adamsyt, CS, chloropikryna
• psychotoksyczne, np. BZ, LSD-25, meskalina, semyl
• parzące (nekrozujące), np. iperyty, luizyty
• duszące, np. fosgen, dwufosogen
• ogólnotrujące, np. cyjanowodór, arsenowodór
• paralityczno-drgawkowe, np. sarin, VX, soman, tabun
• toksyny, np. toksyna botulinowa

Klasyfikacja ta w wielu przypadkach jest niejednoznaczna. Niektóre BST wykazują działanie kompleksowe (np. iperyty i luizyty są substancjami ogólnotrującymi o działaniu parzącym). Z wojskowego punktu widzenia środki trujące klasyfikuje się według właściwości bojowych.

Ze względu na charakter rażenia siły żywej wyróżnia się:

• uśmiercające (letalne) BST, powodujące zatrucie śmiertelne lub wymagające długotrwałego, specjalistycznego leczenia porażonych (sarin, VX, fosgen, cyjanowodór)
• obezwładniające BST – powodują przejściową niezdolność do walki w czasie od kilku godzin do kilku dni (np. psychotoksyczne BST)
• nękające BST – utrudniają przeciwnikowi prowadzenie działań bojowych, zmuszając go do użycia środków ochrony przed skażeniami jednocześnie nie stwarzając praktycznie niebezpieczeństwa zatruć śmiertelnych (drażniące BST)

Podział ten nie jest precyzyjny, gdyż charakter porażenia jest zależny od wchłoniętej dawki środka trującego (np. iperyty przy wyższych stężeniach mogą spowodować zgon, a niskie stężenia sarinu lub cyjanowodoru jedynie okresowe obezwładnienie siły żywej).

Ze względu na czas wystąpienia objawów porażenia wyróżnia się BST:

• szybkodziałające – skutek działania jest natychmiastowy lub występuje najpóźniej po kilku minutach (sarin, VX, cyjanowodór, luizyt, drażniące BST)
• wolnodziałające – objawy występują po okresie utajonego działania (fosgen, iperyty, niektóre psychotoksyczne BST)

Ważną charakterystyką jest też czas działania BST w terenie. W związku z tym wyróżnia się BST:

• nietrwałe (krótkodziałające) – utrzymują się w terenie od kilku do kilkudziesięciu minut (fosgen, cyjanowodór, sarin w warunkach letnich)
• trwałe (długodziałające) – zachowują działanie od kilku godzin do kilku tygodni (soman, VX, iperyty)

Czas toksycznego działania zależy od warunków atmosferycznych.

W armiach państw NATO obowiązuje ponadto podział na następujące grupy:

• etatowe – produkowane wyłącznie w celach militarnych i będące aktualnie na wyposażeniu wojsk (VX, sarin, iperyt siarkowy, luizyt, adamsyt, chloroacetofenon, CS, BZ i inne)
• rezerwowe – środki trujące produkowane na skalę masową w celach innych niż wojskowe, np. jako półprodukty w przemyśle chemicznym (fosgen, cyjanowodór, chlorocyjan, związki arsenu).
• warunkowo etatowe – substancje na ogół mniej toksyczne od BST produkowane przez przemysł chemiczny (insektycydy, arsenowodór, fosforowodór) lub związki toksyczne będące do dyspozycji w niewielkich ilościach ze względu na wysoki koszt produkcji, lub jej niemożność (niektóre toksyny i środki psychotoksyczne, dywersyjne BST)

Rezerwowe i warunkowo-etatowe BST w terminologii wojskowej są określane jako potencjalne BST.

 

To oczywiście następna hipoteza pokazująca teoretyczne możliwości zastosowania trotylu w najnowszych osiągnięciach techniki przemysłu militarnego...

W realiach katastrofy smoleńskiej, gdzie wybuch nastąpił w powietrzu (ustalenia Zespołu Parlamentarnego) zastosowanie BŚT jest bardzo mało prawdopodobne.

 

Chociaż kto wie...