I Wojna Światowa
Do XX wieku stosunki niemiecko-amerykańskie koncentrowały się głównie na imigracji i handlu. Począwszy od 1871 r., Gdy zjednoczone Niemcy stały się bardziej dominującą siłą w polityce europejskiej, związek ten napotkał pewne napięcia w wyniku rywalizacji morskiej i gospodarczej. Drobne incydenty, które miały miejsce w Zatoce Manili, Pekinie, Samoa i Wenezueli, ostatecznie doprowadziły do wojny okrętów podwodnych Niemiec przeciwko żegludze handlowej, która spowodowała wejście Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej.
4 sierpnia 1914 roku prezydent Woodrow Wilson ogłosił neutralność USA w wojnie europejskiej. Zmieniło się to nagle 7 maja 1915 r., kiedy niemiecki okręt podwodny zatopił brytyjski liniowiec Lusitania z 1198 osobami na pokładzie, w tym ponad 100 Amerykanów.
Kiedy Niemcy ogłosiły 31 stycznia 1917 r. politykę nieograniczonej wojny podwodnej, Stany Zjednoczone zerwały stosunki dyplomatyczne z Niemcami a po zatonięciu pięciu amerykańskich statków Wilson formalnie wypowiedział wojnę 6 kwietnia 1917 r.
Wojna w kongresie USA o kapustę kiszoną i hamburgery
Wojna wpłynęła na życie Niemców mieszkających w US w wyjątkowy sposób. Naukę języka niemieckiego zawieszono w większości stanach, setki publikacji w języku niemieckim zdjęto czasowo z półek. Niemiecka muzyka nieco ucichła, a kilka ulic, budynków, a nawet miast zostało przemianowanych z niemieckobrzmiących na amerykańskie.
Jednak największe wzburzenie Niemców mieszkających w stanach mogło nawet doprowadzić do wybuchy wojny domowej po tym jak - kapustę kiszoną (sauerkraut) przemianowywano na - kapustę wolności (liberty cabbage), ale na krótko, ponieważ po jakimś czasie wróciła ona do dawnej nazwy.
Słynna kapusta rodem z Polski przemianowana przez Niemców i sprzedawana pod nazwą - Sauerkraut stała się "liberty cabbage”, czyli - kapustą wolności, to jeden z kilku produktów, które rząd USA próbował zdjąć z półek sklepowych. Słynne hamburgery także zamieniły w tym czasie swą nazwę na Salisbury Steaks " - steki z Salisbury.
Prezydent Wilson przedstawił swoje czternaście punktów w styczniu 1918 r., jako podstawę sprawiedliwego pokoju. Wezwał do porzucenia tajnych umów międzynarodowych, zagwarantowania wolności mórz, zniesienia barier taryfowych między narodami, zmniejszenia zbrojeń krajowych, dostosowania roszczeń kolonialnych z należytym uwzględnieniem interesów dotkniętych mieszkańców, samorządności i nieskrępowany rozwój gospodarczy europejskich narodowości.
Czternasty punkt nawoływał do utworzenia stowarzyszenia narodów. Gdy armie Niemiec zostały pobite jesienią 1918 r., Rząd niemiecki zaapelował do Wilsona o negocjacje na podstawie czternastu punktów. Prezydent rozmawiał z aliantami, którzy przystąpili do niemieckiej propozycji, ale tylko z pewnymi kompromisami. Zawieszenie broni zakończyło się 11 listopada 1918 roku.
Weimar Niemcy
Stany Zjednoczone starały się wynegocjować jak najlepszą sytuacje pokojową dla Niemiec na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 r., jednak Wilson został zmuszony do kompromisu w sprawie jego propozycji szczodrego i trwałego pokoju. W czerwcu 1919 r. Podpisano traktat wersalski, który zmienił mapę Europy, w wyniku, czego Niemcy stracili jedną siódmą swojego terytorium. Niemcy zostały również zobowiązane do zapłaty wysokich odszkodowań. Senat USA odrzucił zarówno Traktat Wersalski, jak i Przymierze Ligi w marcu 1920 r. Niemcom nie zezwolono na przystąpienie do Ligi Narodów do 1926 r. Stany Zjednoczone i Niemcy podpisały odrębny traktat pokojowy w 1921 r. i traktat handlowy w 1923 r.
Plan Dawesa
W 1924 roku przedstawiony został przez amerykańskiego bankiera Plan Charlesa Dawesa, który miał pomóc Niemcom w spłaceniu zadłużenia z tytułu odszkodowań za skutki I wojny światowej.
Ułatwiono harmonogram płatności w Niemczech i zapewniono międzynarodową pożyczkę. W 1929 r. Plan Dawesa zastąpiono planem Younga, który zastąpił określone porozumienie, które dokładnie określiło zakres niemieckich zobowiązań i znacznie zmniejszało płatności.
Herbert Hoover, pierwszy prezydent niemieckiego pochodzenia wybrany w 1928 roku.
Krach giełdowy w 1929 r. Oznaczał koniec ery dobrobytu i doprowadził do najgorszej depresji w historii Ameryki. Niemiecka gospodarka również się załamała. Niemcy stanęły w obliczu poważnych trudności gospodarczych, wysokiego bezrobocia i niekontrolowanej inflacji. Dni Republiki Weimarskiej dobiegały końca.
Przygotowanie Adolfa Hitlera do władzy
Powstanie Hitlerowskiej Partii Socjalistycznej i wynikające z niej prześladowania Żydów i dysydentów politycznych spowodowały kolejną przerwę w stosunkach niemiecko-amerykańskich. Jednak izolacjonistyczny Kongres i amerykańska opinia publiczna nie pozwoliły administracji prezydenta Franklina D. Roosevelta zrobić wiele, by przeciwstawić się dojściu Hitlera do władzy. Ustawa o wzajemnych umowach handlowych z 1934 r. Została zerwana.
Po „Reichskristallnacht” w 1938 r. Odwołano amerykańskiego ambasadora, ale stosunki dyplomatyczne nie zostały zerwane.
„Noc kryształowa (niem. Kristallnacht, Reichskristallnacht lub Reichspogromnacht) – pogrom Żydów w nazistowskich Niemczech zainicjowany przez władze państwowe, w nocy z 9 na 10 listopada 1938”
Nastąpiła nowa fala emigracji z Niemiec do Stanów Zjednoczonych. Ci uchodźcy z nazistowskich Niemiec to Albert Einstein, Thomas Mann, Kurt Weill i Marlene Dietrich oraz inni artyści, naukowcy, muzycy i uczeni. Z wyjątkiem niemiecko-amerykańskiego Bundu, którego przywódcą „Führerem” był Fritz Kuhn (wielki zwolennik nazizmu), w Stanach Zjednoczonych nie było poparcia nazistów. Większość Niemców-Amerykanów była lojalna wobec Stanów Zjednoczonych i obojętna na apel międzynarodowego nazizmu.
Dla tych, którzy jeszcze nie uświadomili sobie jak silnie historycznie powiązana jest Ameryka Północna z Niemcami niech posłuży przykład.
„9 stycznia 1794 kilku niemieckich imigrantów przebywających w stanie Wirginia złożyło petycję do Izby Reprezentantów USA z żądaniem, aby wszystkie dokumenty dotyczące prawodawstwa publikowane przez tę Izbę w przyszłości tłumaczono na język niemiecki. Miało to ułatwić nowym imigrantom z Niemiec szybsze zapoznawanie się z prawami obowiązującymi w USA”.
Wniosek ten został odrzucony podczas głosowania stosunkiem głosów 42 do 41.
Do dnia dzisiejszego nie ustalono języka urzędowego w USA, ale de facto używany jest język angielski a właściwie język amerykańskim.
