sygn. akt II KP 393/10

Postanowienie z dnia 5 stycznia 2011 roku Sądu Rejonowego w Nowym Targu Sąd Rejonowy w Nowym Targu w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Ujwary,
Protokolant: st. Sekretarz sądowy Małgorzata Łacek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniach: 20.08.2010 roku, 20.09.2010 roku, 24.11.2010 roku i 5.01.2011 roku,

w sprawie,

o przestępstwa z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm.) na skutek zażalenia pokrzywdzonego E. Z., na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Nowym Targu z dnia 20 maja 2010 roku (data zatwierdzenia) sygn. akt 1 Ds. 366/10/D o umorzeniu dochodzenia, na podstawie art. 329 § 1, 437 § 1. 465 § 1 i 2 pkp

postanawia:

Uchylić zaskarżone postanowienie w zakresie objętym pkt IV i V,
Utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie w zakresie objętym pkt I, II, III, VI.

Uzasadnienie 

Postanowieniem z dnia 20 maja 2010 roku (data zatwierdzenia) sygn. akt 1 Ds. 366/10/D Prokurator Rejonowy w Nowym Targu umorzył dochodzenie w sprawie:

I.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.07.2008 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 12.07.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 25 lipca 2008 r. sygn. AGP 7340-71/08 przez Zastępcę Burmistrza Miasta Rabka Zdrój Roberta Wójciak, w przedmiocie opracowania projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka – Zdrój, to jest analizy wydawanych decyzji administracyjnych – ze szczególnym uwzględnieniem decyzji warunków zabudowy na obszarach, które w projekcie planu nie są przewidziane na cele inwestycyjne, które Gmina otrzymała w ramach zakończenia FAZY II opracowanego projektu (kserokopii analizy – opracowanie tabelaryczno-rysunkowe), to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,

II.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.09.2008 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 12.09.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 25 września 2008 r. sygn. AGP 7340-82/08 przez Burmistrza Miasta Rabka - Zdrój Ewę Przybyło, w przedmiocie udostępnienia kserokopii wszystkich wniosków, które zostały przedstawione Pracowni Projektowej – J. C., do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa na drugiej stronie opisu wchodzącego w zakres Etapu III A, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,

III.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 25.09.2008 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 15.09.2008 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 25 września 2008 roku sygn. AGP 7340-83/08 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę Przybyło, w przedmiocie wypożyczenia mapy uwarunkowań rozwoju przestrzennego oraz mapy kierunków zagospodarowania przestrzennego wchodzących w skład Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka – Zdrój, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanejdalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,

IV.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdrój w dniu 10.02.2009 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 23.01.2009 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 10 lutego 2009 roku sygn. AGP 7340-19/09 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę Przybyło, dotyczących decyzji o warunkach zabudowy dla terenu, wydanych w postępowaniach wszczętych w okresie od dnia 2 października 2005 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku dla terenu Gminy Rabka – Zdrój w formie przekształconej, w części dotyczącej udostępnienia informacji o lokalizacji inwestycji objętych w/w decyzjami o warunkach zabudowy, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,

V.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w okresie od dnia 25.06.2009 roku do dnia 25.08.2009 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 25.06.2009 roku przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę Przybyło w zakresie umowy zawartej pomiędzy Gminą Rabka – Zdrój a wykonawcą drogi gminnej Nowy Świat – Traczykówka, umowy numer 168/SRG/2007 z dnia 1.10.2007 roku w formie kserokopii specyfikacji istotnych warunków zamówienia z załącznikami, które stanowi załącznik nr 1 do umowy nr 168/SRG/2007 z dnia 1.10.2007 roku, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego,

VI.    odmowy udostępnienia informacji publicznej w Rabce – Zdroju w dniu 23.04.2010 roku E. Z. na jego wniosek z dnia 12.042010 roku na podstawie decyzji administracyjnej z dnia 23 kwietnia 2010 roku sygn. SRG/0057/09 przez Burmistrza Miasta Rabka – Zdrój Ewę Przybyło w zakresie udostępnienia kserokopii skargi kasacyjnej w sprawie bezczynności Burmistrza Miasta sygn. akt Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego II SAB/Kr 93/09 posiadający sygnaturę SRG/0057/62/90, to jest o występek z art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 roku, nr 112 poz. 1198 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p) – z uwagi na to, iż czyn ten nie zawiera znamion czynu zabronionego.

W pisemnym zażaleniu z dnia 31 maja 2010 roku E. Z. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Skarżący zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 330 § 1 kpk, poprzez pominięcie przez organ prowadzący postępowanie przygotowawcze wskazanych przez sąd w sprawie II Kp 10/10 okoliczności, które należało wyjaśnić, jak też poprzez całkowite zanegowanie analizy prawnej zaprezentowanej przez sąd,
2. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 2 § 2 kpk poprzez oparcie rozstrzygnięcia o stan faktyczny niezgodny z rzeczywistością,
3. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 4 kpk poprzez uwzględnienie w decyzji umarzającej dochodzenie wyłącznie okoliczności przemawiającej na korzyść potencjalnych podejrzanych, przy jednoczesnym pominięciu okoliczności dla nich niekorzystnych,
4. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 7 kpk poprzez naruszenie zasad prawidłowego rozumowania wyrażające się w przyjęciu, że wydanie niezgodnych z prawem decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w oparciu o opinię radcy prawnego, wyklucza możliwość popełnienia przestępstwa umyślnego w rozumieniu art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej,
5. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 167 kpk poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu z prawomocnego postanowienia NSA z dnia 7 kwietnia 2010 roku i 23 kwietnia 2010 roku, na okoliczność bezczynności burmistrza,
6. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 297 § 1 pkt 4 kpk poprzez zaniechanie dokonania ustaleń faktycznych związanych z odmową udostępnienia informacji publicznej w decyzjach burmistrza z dnia 19 lutego 2009 r. (AGP 7340-82/08) oraz z dnia 26 maja 2009 roku (AGP 7340-83/08) podczas gdy pokrzywdzony w toku postępowania wskazywał również te przypadki jako noszące znamiona występku z art. 23 ustawy, jak też całkowite pominięcie wyjaśnienia bezczynności burmistrza w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej stwierdzonej postanowieniem WSA w Krakowie z dnia 24 listopada 2009 roku (II SAB/Kr 93/09),
7. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 297 § 2 kpk poprzez całkowite pominięci w toku postępowania karnego podnoszonych przez skarżącego okoliczności wskazujących na popełnienie przez burmistrza przestępstwa z art. 231 § 1 kk związanego z wydawaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w sytuacji braku możliwości prawnych wydawania takich decyzji,
8. obrazę przepisów postępowania karnego w postaci art. 41 § 1 kpk w zw. z art. 47 § 1 kpk poprzez niezastosowanie wyłączenia z prowadzenia dochodzenia osób, które brały udział przy wydawaniu uchylonego przez sąd postanowienia z dnia 9 grudnia 2010 roku w sprawie I Ds. 1549/09 o odmowie wszczęcia dochodzenia, wobec których istnieją uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności,
9. obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, że przepis art. 23 ustawy znajduje zastosowanie dopiero wówczas, gdy niezgodne z prawem nieudostępnienie informacji publicznej zostanie potwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego,
10. obrazę przepisów prawa materialnego poprzez przyjęcie, że przepis art. 23 ustawy nie znajduje zastosowanie w sytuacji wydania prawidłowej pod względem formalnym, lecz niezgodnej z prawem materialnym decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, w szczególności w sytuacji gdy po wydaniu niezgodnej z prawem decyzji odmownej i jej uchyleniu przez organ odwoławczy, wydana zostanie ponownie niezgodna z prawem decyzja odmowna ponownie uchylona przez organ odwoławczy.

W zażaleniu E. Z. poza zrelacjonowaniem dotychczasowego przebiegu postępowania przygotowawczego, w tym też swoich własnych zeznań i pism procesowych, jak też poza powtarzaniem zarzutów sformułowanych w części wstępnej zażalenie wskazał, że burmistrz dopuścił się przestępstwa z art. 23 ustawy w trzech przypadkach poprzez bezczynność oraz w sześciu przypadkach poprzez wydanie decyzji niezgodnej z prawem.
Skarżący wywodził, że bezpodstawne skargi kasacyjne burmistrza od wyroków stwierdzających bezczynność tego organu, nakierowane były na przesunięcie w czasie momentu, gdy organ ten będzie ostatecznie zmuszony do udostępnienia wnioskowanej informacji. E. Z. wskazywał, że burmistrz wykorzystuje powszechnie występujące rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, licząc na to, że któryś ze składów Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygając kolejną skargę kasacyjną popełni błąd zasugerowany treścią skargi, po czym orzeknie o odrzuceniu skargi dając burmistrzowi powód do dalszego uchylenia się od udostępnienia informacji publicznej, czego przykładem było postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2010 roku I OSK 71/10.

E. Z. zarzucił, że w nagłówku zaskarżonego postanowienia wskazano jako podstawę umorzenia dochodzenia przepis art. 17 §  1 pkt 2 kpk, natomiast rozstrzygnięcie w odniesieniu do każdego z punktów tej decyzji powoływało inną podstawę prawną, a mianowicie art. 17 §  1 pk 1 kpk.
Skarżący podał, że nie do przyjęcia jest stanowisko organu dochodzeniowego, który przyjął, że do popełnienia przestępstwa z art. 23 ustawy nie dochodzi gdy organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej wyda decyzji odmowną niezgodną z prawem, aczkolwiek poprawną z formalnego punktu widzenia, albo zdąży wydać wnioskowaną informację, przed wydaniem przez sąd administracyjny wyroku zobowiązującego do wydania takiej informacji. E. Z. wskazał, ze organ prowadzący postępowanie przygotowawcze niesłusznie pomija kwestię merytorycznej zawartości decyzji odmownej, kwestę terminu od złożenia wniosku do momentu wydania informacji, zagadnienie liczby przypadków, w których dochodzi do niezgodnego z prawem nieudostępnienia informacji publicznej, czy w końcu kwestę zakresu działań jakie podmiot wnioskujący o informację zmuszony będzie wykorzystać dla realizacji swojego prawa. Kilkakrotnie skarżący argumentował, że prokurator nie przyjął wyczerpania znamion przestępstwa z art. 23 ustawy nawet w przypadkach gdy organ zobowiązany do wydania informacji wydawał decyzję odmowną, mimo wcześniejszego uchylenia jego decyzji przez organ wyższego stopnia. E. Z. stwierdził, że również w sytuacji gdy organ odwoławczy uchyla decyzję odmowną i umarza postępowanie w I instancji, co skutkowało koniecznością udostępnienia informacji publicznej, prokurator nie przyjmował wyczerpania znamion przestępstwa   z art. 23 ustawy, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie czynił tego twierdząc, że umorzenie postępowania w I instancji przez organ odwoławczy, zwalniało go z obowiązku kontynuowania postępowania w kierunku udzielania informacji. Błędne było zdaniem skarżącego przyjęcie, że pozytywna opinia radcy prawnego burmistrza co do odmowy udostępnienia informacji publicznej, wyklucza rozważania czy mogło dojść do popełnienia występku z art. 23 ustawy.
Jednocześnie E. Z. kwestionując decyzję prokuratora powoływał się obszernie na stanowisko Sądu Rejonowego w Nowym Targu wyrażone w postanowieniu z dnia 22 lutego 2010 roku w sprawie II Kp 10/10, które nie zostało wzięte pod uwagę przez organ postępowania przygotowawczego.

Skarżący wywiódł, że całkowicie dowolne są ustalenia prokuratora w tym zakresie gdzie przyjął w oparciu o postanowienie NSA z dnia 16.04.2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, że decyzja SKO z dnia 14 maja 2009 roku w sprawie z wniosku z dnia 12 lipca 2008 roku, była typową decyzją kasacyjną ostatecznie zamykającą sprawę będącą przedmiotem postępowania, co przesądzało o braku obowiązku i o braku możliwości rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. E. Z. wskazywał tutaj, że powyższe postanowienie NSA dotyczyło innej sprawy, a jednocześnie skarżący podniósł, iż burmistrz po upływie roku od złożenia wniosku i dwukrotnym uchyleniu niezgodnych z prawem decyzji odmownych, udostępnił mu informację publiczną.  W ocenie skarżącego prokurator oparł swoje rozstrzygnięcie na błędnych ustaleniach faktycznych przyjmując, że SKO w decyzji z dnia 1 lipca 2009 roku potwierdziło zasadność odmownej decyzji burmistrza, skoro decyzja ta została przez SKO uchylona.

W zakresie naruszenia art. 4 kpk E. Z. podniósł, że oskarżyciel publiczny powołując się na postanowienie WSA w Krakowie z dnia 12 grudnia 2009 r. błędnie przyjął, iż sąd umorzył postępowanie sądowe, podczas gdy w rzeczywistości sąd umorzył postępowanie w sprawie bezczynności burmistrza wyłącznie z powodu udostępnienia przez burmistrza żądanej przez wnioskodawcę informacji publicznej przed rozpoznaniem skargi na bezczynność. Dodatkowo skarżący wskazał, iż oskarżyciel  publiczny całkowicie pominął fakt, iż WSA w Krakowie w swoim postanowieniu potwierdził fakt pozostawania przez burmistrza w bezczynności w dacie wniesienia skargi.

Zarzucając obrazę art. 7 pkp poprzez naruszenie zasad prawidłowego rozumowania E. Z. wskazywał, iż masowe uchylanie decyzji burmistrza odmawiających udostępnienia informacji publicznej w sytuacji gdy decyzje te były poprzedzone opiniami radcy prawnego prowadzi do wniosku, iż błędne poglądy prawne poglądy prawne radcy prawnego nie mogły być dziełem przypadku. Zdaniem skarżącego radca prawny miał świadomość obowiązku udostępnienia żądanych przez niego informacji, jednak wydawał w tym względzie opinie prawne w kierunku odmowy dostępu do informacji publicznej po to, by skarżący nie mógł zapoznać się z niewygodnymi dla burmistrza informacji świadczącymi o popełnieniu licznych czynów zabronionych związanych z wydaniem sprzecznych z prawem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, które pozytywnie opiniował radca prawny mimo braku ku temu podstaw prawnych.

Naruszenie przepisu art. 167 kpk podlegać miało w ocenie skarżącego na pominięciu w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, a w konsekwencji nie wzięciu pod uwagę dwóch prawomocnych postanowień NSA kolejno z dnia 7 i 23 kwietnia 2010 roku, stwierdzających bezczynność burmistrza.
W piśmie procesowym z dnia 17 sierpnia 2010 roku E. Z. obszernie wywiódł, że błędne było stanowisko prokuratury w tym zakresie gdzie przyjęto, że po wydaniu przez organ odwoławczy (SKO) decyzji uchylającej decyzję burmistrza o odmowie udostępnienia informacji publicznej oraz umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie odmowy udostępnienia wnioskowanej informacji, burmistrza nie był zobowiązany do ponownego rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Na potwierdzenie swojego stanowiska E. Z. przywołał wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 lipca 2010 roku sygn. akt I OSK 557/10 oraz wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2009 roku sygn. akt II SAB/Kr 65/09 dotyczące stanu faktycznego zbieżnego ze stanem objętym niniejszą sprawą. Jednocześnie E. Z. krytycznie odniósł się do stanowiska wyrażonego przez NSA w Warszawie w postanowieniu z dnia 16 kwietnia 2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, gdzie ten sąd, a za nim prokurator stwierdził, że uchylenie decyzji burmistrza o odmowie udostępnienia informacji publicznej i umorzeniu postępowania w I instancji, ostatecznie zamyka sprawę będącą przedmiotem postępowania i przesądza o barku obowiązku i możliwości ponownego rozpoznania tego samego wniosku.
W piśmie procesowym z dnia 10 września 2010 roku, skarżący po raz kolejny przedstawił przebieg postępowań administracyjnych i sądowych w sprawie jego wniosku z dnia 23 stycznia 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej. E. Z. podniósł, że nie uzyskując od burmistrza żądanej informacji, co pozostawało w związku z błędnym w ocenie skarżącego postanowieniem NSA z dnia 16 kwietnia 2010 r. sygn. akt I OSK 71/10, zmuszony był do wystąpienia z ponownym wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie danych zawartych w rejestrze WZ za lata 2006 do 2009. Także i w tym przypadku E. Z. otrzymał decyzję odmowną w tej części wniosku, która dotyczyła informacji publicznej  obejmującej oznaczenie ewidencyjne nieruchomości objętych rejestrem WZ. Decyzja burmistrza została uchylona przez SKO w Nowym Targu, który to organ umorzył postępowanie w sprawie odmowy udostępnienia tej informacji publicznej. Ponieważ burmistrz po otrzymaniu decyzji SKO milczał, skarżący skierował skargę na bezczynności do sądu administracyjnego. E. Z. zarzucił, że organ postępowa niania przygotowawczego nie dokonał samodzielnej analizy zagadnienia, czy istniały podstawy merytoryczne do utrzymywania odmowy udostępnienie pokrzywdzonemu informacji publicznej o znaczeniu ewidencyjnym nieruchomości objętych rejestrem WZ wydanych p0 2005 roku. Dodatkowo skarżący zarzucił, że oskarżyciel publiczny nie dokonał samodzielnej oceny skutków formalnych decyzji organu odwoławczego o uchyleniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w połączeniu z umorzeniem postępowania administracyjnego w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Skarżący podniósł, że organ prowadzący postępowanie przygotowawcze nie wyjaśnił, dlaczego nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko SKO w Nowym Targu z 11.05.2009 roku i 8 czerwca 2010 roku. Nadto prokurator nie wyjaśnił oczywistej logicznej sprzeczności wynikającej z założenia, że decyzja SKO o uchyleniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej i o umorzeniu postępowania administracyjnego w pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, kończy postępowanie i przesądza o braku obowiązku i możliwości ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Sprzeczność ta polega zdaniem skarżącego na tym, że z jednej strony organ odwoławczy przyjmowałby, iż odmowa udostępnienia informacji publicznej nie ma podstaw prawnych, z drugiej natomiast zdejmowałby z dysponenta informacji publicznej obowiązek, ale i możliwość ponownego rozpatrzenia wniosku. W tym kontekście burmistrz po wydaniu przez SKO w Nowym Targu decyzji z dnia 11.05.2009 roku, zobowiązany był do udostępnienia informacji publicznej, bowiem nie miał możliwości podważania ustaleń organu nadrzędnego, był zobowiązany do podporządkowania się decyzji SKO. E. Z. zarzucił, że błędne jest doszukiwanie się kasacyjnego charakteru decyzji organu odwoławczego w oparciu o postanowienie NSA z 16.04.2010 roku sygn. akt I OSK 71/10, ponieważ moc powszechnie obowiązująca rozciąga się nie tylko na stronie i sąd, który wydał orzeczenie w postępowaniu sądowoadministracyjnym, lecz również i na inne sądy i organy państwowe, przysługuje zgodnie z art. 171 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tylko wyrokom, rozstrzygającym merytorycznie sprawę sądowoadministracyją. W dalszej części pisma procesowego skarżący przywoływał orzeczenia sądów administracyjnych (w szczególności wyrok NSA z dnia 21 lipca 2010 roku sygn. akt I OSK 557/10) wydane w innej sprawie niż będąca przedmiotem umorzenia, aczkolwiek o zbieżnym stanie faktycznym, gdzie sądy te wyrażały poglądy prawne sprzeczne z poglądem wyrażonym w postanowieniu z dnia 16.04.2010.

W piśmie procesowym z dnia 6 października 2010 roku, skarżący zarzucił, że Ewa Przybyło i Paweł Kukla zostali wysłuchani na posiedzeniu w dniu 20 sierpnia 2010 roku mimo, że nie byli stronami postępowania. E. Z. wskazał, że sąd dopuścił wymienione osoby do zapoznania się z aktami postępowania przygotowawczego, a w szczególności do podjęcia merytorycznej polemiki ze stanowiskiem pokrzywdzonego. W dalszej części pisma E. Z. ponownie odwołał się do wyroku NSA z dnia 21 lipca 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10, powtórzył też argumentację prawną z wcześniejszych pism procesowych i zażalenia. Skarżący wniósł też o zobowiązanie prokuratora do przeprowadzenia dowodów z decyzji SKO w Nowym Targu z dnia 11.05.2009 roku, z dnia 8.06.2010 roku, wyroku NSA z dnia 21 lipca 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10, oraz szeregu innych decyzji SKO w Nowym Targu oraz orzeczeń WSA w Krakowie i NSA, które znajdują się w aktach postępowania przygotowawczego. Skarżący wniósł również o dopuszczenie dowodu z akt sprawy toczącej się przed WSA w Krakowie sygn. akt II SAB/Kr 63/09, na okoliczność uchybienia terminowi 15 dni (od otrzymania skargi na bezczynność), naruszenia art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, dopuszczenie dowodu z akt sprawy toczącej się przed WSA w Krakowie sygn. akt SO/Kr 18/10, na okoliczność terminowego przekazania przez burmistrza skargi na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej wnioskowanej w dniu 19 kwietnia 2010 roku.

W piśmie procesowym z dnia 17 listopada 2010 roku E. Z. wskazał, że pismem z dnia 28 października 2010 roku, Prokurator Rejonowy w Nowym Targu wyraził pogląd prawny zgodny z wyrokami WSA w Krakowie z dnia 11 grudnia 2009 roku sygn. akt SAB/Kr 65/09 oraz NSA z dnia 21 licpa 2010 roku, sygn. akt I OSK 557/10, przyjmując, że decyzja organu odwoławczego uchylająca odmowę udostępnienia informacji publicznej i umarzająca postępowanie administracyjne w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, powoduje powrót do stanu przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie odmowy udostępnienia informacji, zobowiązując tym samym organ będący dysponentem informacji publicznej do ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Skarżący powołał się na postanowienie WSA w Krakowie z dnia 29 października 2010 roku sygn. akt II SAB/Kr 133/10, którym umorzono postępowanie sądowe ze skargi E. Z. na bezczynność burmistrza w przedmiocie udostępnienia mu informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 23 kwietnia 2009 roku, oraz postanowienie WSA w Krakowie z dnia 29.10.2010 roku sygn. akt II SAB/Kr 134/10, zarzucając burmistrzowi praktykę polegającą na nie udostępnianiu informacji publicznych w terminie, lecz udostępnianiu jej dopiero po wniesieniu skargi na bezczynność, czy też na udostępnianiu informacji z miejscowo zaczernionym tekstem bez wydania decyzji odmownej, co zmusza wnioskodawcę do składania skargi na bezczynność. Skarżący podniósł, że w sprawi z jego wniosku z dnia 19 kwietnia 2010 roku, w dniu 22 listopada 2010 roku w WSA w Krakowie zaplanowano rozprawę ze skargi na bezczynność burmistrza. W tym przypadku podobnie jak w przypadku wniosku z dnia 23 stycznia 2009 roku, burmistrz uporczywie nie podejmuje działań zmierzających do rozpoznania wniosku.

Kolejnym pismem z dnia 22 listopada 2010 roku, E. Z. wskazał, że wyrokiem z dnia 22 listopada 2010 roku WSA w Krakowie w sprawie II SAB/Kr 105/10 ze skargi pokrzywdzonego na bezczynność w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem z dnia 19 kwietnia 2010 roku, potwierdził bezczynność organu i nakazał mu udostępnienie informacji publicznej. Następnie skarżący po raz kolejny powtórzył jakie powody stoją za potrzebą uzyskania przez niego informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z 19 kwietnia 2010 roku, potwierdził bezczynność organu i nakazał mu udostępnienie informacji publicznej. Następnie skarżący po raz kolejny powtórzył jakie powody stoją za potrzebą uzyskania przez niego informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z 19 kwietnia 2010 roku i wcześniejszym z 23 stycznia 2009 r. oraz jakie przyczyny stoją za odmownymi decyzjami burmistrza. Ostatecznie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zobowiązanie prokuratora do samodzielnej oceny czy decyzja organu odwoławczego uchylająca odmowę udostępnienia informacji publicznej i umarzająca postępowanie administracyjne w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, powoduje powrót do stanu przed wszczęciem postępowania administracyjnego w sprawie odmowy udostępnienia informacji, zobowiązując tym samym organ będący dysponentem informacji publicznej do ponownego rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej, czy też organ nie był zobowiązany do żadnych działań zmierzających do rozpoznania wniosku z dnia 19 kwietnia 2010 roku. Jednocześnie skarżący wniósł o zajęcie przez sąd stanowiska w tym zakresie.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie E. Z. jest częściowo uzasadnione, a w rezultacie decyzja prokuratora w zakresie objętym pkt IV i V zaskarżonego postanowienia nie zasługiwała na aprobatę. W pozostałym zakresie tj. objętym pkt I, II, III i VI, zaskarżonego postanowienia, stanowisko oskarżyciela publicznego było w ocenie sądu prawidłowe.

Zgodnie z art. 23 u.d.i.p., kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnia informacji publicznej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Znamiona strony przedmiotowej przestępstwa z art. 23 u.d.i.p., w przypadku wnioskowanego trybu żądania udostępnienia informacji publicznej wymagają ustalenia i udowodnienia, że:

I.    Istnieje obowiązek udostępnienia w znaczeniu podmiotowym:
- dany podmiot na gruncie ustawy jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p.,

II.    Istnieje obowiązek udostępnienia w znaczeniu przedmiotowym:
a)    Informacja objęta wnioskiem ma charakter informacji publicznej zgodnie z art. 1 i 6 u.d.i.p,
b)    organ jest w posiadaniu informacji publicznej art. 4 ust. 3 u.d.i.p.,
c)    informacja publiczna nie zostaje udostępniona w biuletynie art. 10 ust. 1 u.d.i.p.,
d) co do udostępnienia objętej wnioskiem informacji publicznej nie znajdują zastosowania przepisy innych ustaw art. 1 ust. 2 u.d.i.p.,
e)    udostępnienie informacji publicznej nie podlegała ograniczeniu zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.

III.    podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji objętej wnioskiem:
a)    podmiot zobowiązany milczy, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym,
a)  podmiot zobowiązany nie wykonuje prawomocnego orzeczenia sądu nakazującego udostępnienie informacji, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
b) podmiot zobowiązany utrzymuje, że informacja nie ma charakteru informacji publicznej, podczas gdy ma, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
c)  podmiot zobowiązany utrzymuje, że nie posiada informacji publicznej, podczas gdy ją posiada, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
d) podmiot zobowiązany utrzymuje, że informacja publiczna została udostępniona w biuletynie, a nie została, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
e) podmiot zobowiązany utrzymuje, ze do udostępnienia informacji znajdują zastosowanie inne ustawy, a nie znajdują, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
f) podmiot zobowiązany odmawia udostępnienia informacji powołując się na ograniczenia, które nie zachodzą, a w pozostałym zakresie istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
g) podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji w sytuacji, gdy w toku postępowania odwoławczego jego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, i nie wydaje kolejnej decyzji odmownej na innej podstawie faktycznej czy prawnej, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym, 
h)  podmiot zobowiązany nie udostępnia informacji w sytuacji, gdy w toku postępowania odwoławczego jego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej, j wydaje ponownie decyzję odmowną przy nie zmienionych okolicznościach prawnych i faktycznych, w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym.

Znamiona strony podmiotowej przestępstwa z art. 23 u.d.i.p, w przypadku wnioskowego trybu żądania udostępnienia informacji publicznej wymagają ustalenia i udowodnienia, że:

a)    podmiot zobowiązany działa z zamiarem bezpośrednim - wie, że istnieje obowiązek udostępnienia informacji w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym, a jednocześnie chce nie udostępnić informacji, 
b)    podmiot zobowiązany działa z zamiarem ewentualnym - przewiduje możliwość istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym, a jednocześnie godzi się (jest mu obojętne) na nie udostępnienie informacji. 

Zaznaczyć przy tym trzeba, że pozostawanie przez podmiot zobowiązany w bezczynności, nie będzie skutkować odpowiedzialnością karną, jeżeli brak było obowiązku udostępnienia informacji publicznej w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym.Przyjęcie założenia przeciwnego, czyli że samo przekroczenie terminu ustawowego wynoszącego 14 dni skutkuje odpowiedzialnością karną prowadziłoby do wniosku, iż milczenie organu wyczerpywałoby znamiona art. 23 u.d.i.p także w sytuacji, gdy wniosek. nie dotyczył informacji publicznej, bądź też gdy wniosek dotyczył informacji publicznej już wcześniej upublicznionej w biuletynie, a zatem obowiązku udostępnienia informacji nie bylo, choć występował obowiązek zakomunikowania tego wnioskodawcy. Z drugiej strony mimo, że 14 dniowy termin ma charaktery instrukcyjny, to jednak jego zachowanie stanowi obowiązek podmiotu zobowiązanego, zaś przewidziane w ustawie odstępstwa o dostępie zachowania tego terminu, muszą być komunikowane wnioskodawcy z określeniem przyczyn opóźnienia oraz ze wskazaniem nie dłuższego niż 2 miesiące terminu udostępnienia informacji. Tak więc w sytuacji istnienia obowiązku udostępnienia informacji w znaczeniu przedmiotowym i podmiotowym, zawiniony upływ omawianych terminów decydować będzie o czasie popełnienia przestępstwa, albowiem czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie w którym sprawca działał, lub zaniechał działania do którego był zobowiązany. Terminy ustawowe obowiązywać będą także w przypadku, gdy prawomocnym orzeczeniem sądu nakazane zostanie podmiotowi zobowiązanemu udostępnienie informacji, jak również wtedy, gdy w toku postępowania odwoławczego decyzja odmowna zostaje uchylona, przy jednoczesnym umorzeniu postępowania administracyjnego, w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej chyba, że w terminie dni 14 od otrzymania decyzji organu odwoławczego, podmiot zobowiązany wyda ponownie decyzję odmowną, aczkolwiek przy zmienionych okolicznościach prawnych i faktycznych. Jednocześnie w przypadku wydania przez organ odwoławczy decyzji uchylającej decyzję odmowną i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania, obowiązywać będą terminy ogólne z kodeksu postępowania administracyjnego (art. 35 k.p.a, art. 36 k.p.a.), bowiem postępowanie administracyjne w istocie będzie w toku, za czym przemawia argument z art. 16 ust 2 u.d.i.p.

Jednocześnie poza zakresem występku z art. 23 ustawy znajdują się wszystkie te przypadki, w których podmiot zobowiązany w sytuacji obiektywnie istniejącego obowiązku udostępnienia informacji, nie czyni tego w wyniku błędnej oceny prawnej, czyli będąc przekonanym, że w konkretnej sytuacji przepisy prawa nie zobowiązywały go do udzielenia informacji, bądź też nakazywały odmowę jej udostępnienia. Stan świadomości podmiotu zobowiązanego (strona podmiotowa przestępstwa) musi zostać udowodniony w toku postępowania karnego. Odmowa udostępnienia informacji w konkretnej sytuacji faktycznej może być błędna, dlatego właśnie podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej podlega stosownej kontroli, sprawowanej przez organ wyższego stopnia, sąd administracyjny czy sąd powszechny. Mówiąc inaczej, błędna w kategoriach obiektywnych odmowa udostępnienia informacji publicznej, będąca w istocie nie udostępnieniem tej informacji wbrew istniejącemu obowiązkowi, będzie stanowić przestępstwo wyłącznie wówczas, gdy strona podmiotowa sprawcy czynu, charakteryzować się będzie zamiarem bezpośrednim bądź ewentualnym.

Ustalenie umyślności jest natomiast problemem natury dowodowej. Pierwszorzędną kwestią jest tutaj wykazanie motywu działania potencjalnego sprawcy czynu zabronionego, który odmówi udostępnienia informacji publicznej. Motywem takim może być rzecz jasna uzasadnione konkretnymi okolicznościami, a w związku z tym usprawiedliwione, choć błędne przekonanie, że przepisy prawa w określonym stanie faktycznym uniemożliwiają udostępnienie informacji publicznej wnioskodawcy. W takim przypadku podmiot zobowiązany, który odmówi udostępnienia informacji publicznej, nie będzie ponosił odpowiedzialności karnej. Z drugiej jednak strony, motywem odmowy udostępnienia informacji publicznej może być obawa przed ujawnieniem takich treści, które wskazywać będą na sprzeczne z prawem działania podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej. Wówczas odmowa udostępnienia informacji publicznej w takiej czy innej formie, skutkować może odpowiedzialnością karną z art. 23 u.d.i.p.

Odpowiedzialność karna zachodzić może także wówczas, gdy powołanie się na przepisy prawa, które w określonym stanie faktycznym miałyby uniemożliwiać udostępnienie informacji publicznej wnioskodawcy, nie będzie usprawiedliwione konkretnymi okolicznościami. Nie sposób przecież usprawiedliwiać podmiotu zobowiązanego, który odmówi udostępnienia informacji publiczne} z powołaniem na przepisy prawa, podczas gdy prawomocnym orzeczeniem sądowym zobowiązany będzie do udostępnienia informacji. W przypadku decyzji organu wyższego stopnia, uchylającej decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej i umarzającej postępowanie administracyjne w pierwszej instancji w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej, podmiot zobowiązany nie będzie mógł wydać ponownej decyzji odmownej, przy niezmienionych okolicznościach faktycznych i prawnych z uwagi na powagę rzeczy osądzonej (art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.). W takim przypadku, odmienny niż organu odwoławczego pogląd prawny podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej nie będzie usprawiedliwiony, zatem utrzymujące się z powodu tego odmiennego poglądu prawnego zaniechanie udostępnienia informacji publicznej przez podmiot zobowiązany, bądź wydanie ponownej decyzji odmownej przy niezmienionych ustaleniach faktycznych i prawnych, skutkować może odpowiedzialnością karną na gruncie art. 23 u.d.i.p., przy przyjęciu zamiaru ewentualnego. Jeżeli bowiem organ odwoławczy uzna, że dana informacja stanowi podlegającą udostępnieniu informację publiczną, wówczas od momentu powzięcia o tym fakcie wiadomości przez podmiot zobowiązany, będzie on miał świadomość możliwości popełniania czynu zabronionego, gdzie dalsze nie udostępnienie informacji, będzie wyrazem godzenia się na stan sprzeczny z prawem. W ten sposób po stronie podmiotowej, dojdzie do zaistnienia umyślności w postaci zamiaru ewentualnego.

Przedkładając powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, co następuje:    

Wniosek E. Z. z dnia 12 lipca 2008 roku (pkt l zaskarżonego postanowienia), dotyczył udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej umowę pomiędzy Gminą Rabka Zdrój, a architektem Jackiem Banduła, na opracowanie statutu Uzdrowiska Rabka Zdrój oraz analizę tekstową i graficzną decyzji ustalających warunki zabudowy dla obszarów. które w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie były przewidziane na cele inwestycyjne. Żądane przez skarżącego informacje, były zdaniem sądu informacjami publicznymi i podlegały udostępnieniu, przy czym nie ma potrzeby powtarzania w tym miejscu argumentów podniesionych przez SKO w Nowym Targu w decyzji z dnia 14 maja 2009 roku, które to argumenty sąd w całości podziela. Umowa została udostępniona E. Z. w dniu 30 lipca 2008 roku, przy czym w 14 - stym dniu od wpłynięcia wniosku, skarżący został wezwany do uiszczenia kwoty 4 złotych, będącej opłatą w wysokości odpowiadającej dodatkowym kosztom związanym z udostępnieniem kopii umowy. Postępowanie podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej znajdowało tutaj oparcie wart. 15 u.d.i.p. Tym samym udostępnienie umowy w dniu 30 lipca 2008 roku, nie nastąpiło z naruszeniem terminu z art. 13 ust. 1 u.d.i.p., ponieważ zgodnie z art. 15 ust. 2 u.d.i.p., udostępnienie informacji nastąpić. miało po upływie dni 14 od dnia powiadomienia wnioskodawcy o wysokości opłaty. W dniu 25 lipca 2008 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydal decyzję odmowną w pozostałym zakresie wniosku  E. Z. z dnia 12 lipca 2008 roku, powołując się na art. 1 ust.2 u.d.i.p. Z upoważnienia burmistrza decyzję podpisał Robert Wójciak, czyli z-ca burmistrza, stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta Siudy, Joanna Grygorowicz. Podmiot zobowiązany stanął na stanowisku, że udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na skutek odwołania E. Z. SKO w Nowym Targu w dniu 28 listopada 2008 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że organ l instancji w istocie nie rozpatrzył wniosku skarżącego. Organ odwoławczy przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia nie zajął stanowiska, że żądana przez E. Z. informacja, w niezmienionych okolicznościach faktycznych i prawnych winna zostać udostępniona. Decyzja SKO w Nowym Targu wpłynęła do Urzędu Miasta w Rabce Zdroju w dniu 19 stycznia 2009 roku i od tego czasu burmistrz zobowiązany był do rozpatrzenia sprawy w terminie zgodnym z art. 35 k.p.a. Jednomiesięczny termin został zachowany, ponieważ w dniu 19 lutego 2009 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydał decyzję odmowną w tym zakresie wniosku E. Z. który dotyczył części graficznej przedstawiającej rozmieszczenie wydanych decyzji na tle ustaleń projektu planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka Zdrój. Jednocześnie burmistrz wydał E. Z. tekstową część analizy. Decyzję odmowną, z upoważnienia burmistrza podpisał Robert Wójciak, stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta Siudy i Joanna Grygorowicz. Burmistrz powołał się na art. 1 ust. 2 u.d.i.p. uznając, że udostępnienie części graficznej analizy regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na skutek odwołania E.Z. SKO w Nowym Targu w dniu 14 maja 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009 roku i umorzyło postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej. Organ odwoławczy stwierdził w uzasadnieniu swojej decyzji, że z momentem jej doręczenia, organ I instancji czyli Burmistrz Miasta Rabka Zdrój winien rozpatrzyć wniosek o udzielenie informacji publicznej, przy czym przy zachowaniu identycznych okoliczności prawnych i faktycznych, nie może odmówić wnioskodawcy udzielenia informacji powołując taką samą podstawą prawną jak w zaskarżonej decyzji odmownej. Decyzja SKO w Nowym Targu wpłynęła do Urzędu Miasta Rabka Zdrój w dniu 20 maja 2009 roku. Z zapisku na ostatniej stronie tej decyzji sporządzonego przez Joannę Grygorowicz wynika, że w wyniku przeprowadzonych z radcą prawnym Pawłem Kuklą konsultacji w dniach 21 i 25 maja 2009 roku, jak też na skutek zajętego przez radcę stanowiska, wnioskowana informacja publiczna została udostępniona E. Z. za pismem z dnia 27 maja 2009 roku, czyli przed upływem 14 dniowego terminu z art. 13 ust. 1 u.d.i.p. W przypadku wniosku skarżącego z dnia 12 lipca 2008 roku nie doszło do popełnienia przestępstwa z art. 23 u.d.i.p. Wprawdzie decyzje burmistrza były błędne, jednak brak podstaw do przyjęcia, że odmowa udostępnienia informacji publicznej następowała w sytuacji, gdy podmiot zobowiązany wiedział, iż powołana przez niego argumentacja prawna jest chybiona. Zauważyć przy tym należy, że nie sposób zakładać, iż burmistrz w sposób umyślny naruszał swoje obowiązki w zakresie udostępnienia E.Z. żądanych informacji, skoro ostatecznie, uwzględniając stanowisko organu II instancji, udostępnił skarżącemu całość żądanych przez niego informacji.

Z punktu widzenia odpowiedzialności karnej burmistrza istotne było wszakże to, że informacja publiczna w zakresie analizy graficznej, została wydana E. Z. po tym, jak SKO w Nowy Targu uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009 roku i umorzyło postępowanie w l instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej. Podmiot zobowiązany udostępnił tutaj informację, nie widząc ku temu żadnych przeszkód. W szczególności burmistrz nie podniósł wówczas, że uchylenie jego decyzji i umorzenie postępowania w I instancji przez SKO w Nowym Sączu, definitywnie zakończyło postępowanie administracyjne w przedmiocie udostępnienia informacji E. Z. zatem brak było prawnego obowiązku i prawnej możliwości udostępnienia skarżącemu żądanych informacji. Tego rodzaju argumentacja została powołana przez burmistrza przy rozpoznaniu wniosku z dnia 23 stycznia 2009 roku pomimo, że burmistrz stale korzystał z doradztwa prawnego Pawła Kukli, który w przypadku wniosku z dnia 12 lipca 2008 roku, po wydaniu przez SKO w Nowym Sączu decyzji z dnia 14 maja 2009 roku, uchylającej decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 19 lutego 2009 roku i umarzającej postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia E. Z. żądanej informacji publicznej, w dniach 21 i 25 maja 2009 roku zajął stanowisko, zgodnie z którym informacja publiczna została skarżącemu udostępniona. Dodatkowo podkreślić trzeba, że w analogicznej sytuacji prawnej związanej z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej K. W. z dnia 2 kwietnia 2009 roku, burmistrz po wydaniu przez SKO w Nowym Sączu decyzji uchylającej decyzję odmowną i umarzającej postępowanie w I instancji w sprawie odmowy udostępnienia K. W. żądanej informacji publicznej, w dniu 17 czerwca 2009 roku informację publiczną udostępnił. Także i w tym przypadku, burmistrz nie widział ku temu przeszkód, w szczególności nie podnosił, że uchylenie jego decyzji j umorzenie postępowania w I instancji przez SKO w Nowym Sączu, definitywnie zakończyło postępowanie administracyjne w przedmiocie udostępnienia informacji K.w.  zatem brak było prawnego obowiązku i prawnej możliwości udostępnienia wnioskodawcy żądanych informacji, a równocześnie tego rodzaju argumentacja podnoszona była przez burmistrza w przypadku wniosku E. Z. z dnia 23 stycznia 2009 roku. Z tych przyczyn w ocenie sądu, podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, bez uzasadnionych powodów, wyłącznie uznaniowo, stosował podwójne standardy stosowania prawa. Dlatego też sąd uznał, że Burmistrz Miasta Rabka Zdrój w przypadku wniosku E Z. z dnia 23 stycznia 2009 roku, odmawiając udostępnienia żądanej informacji publicznej z powołaniem się na brak prawnej do tego możliwości i brak prawnego ku temu obowiązku z uwagi na to, że uchylenie jego decyzji i umorzenie postępowania w I instancji przez SKO w Nowym Sączu, definitywnie zakończyło postępowanie administracyjne w przedmiocie udostępnienia informacji, miał świadomość możliwości popełnienia przestępstwa z art. 23 u.d.i.p., na co się godził.

Wniosek E.Z. z dnia 12 września 2008 roku (pkt II zaskarżonego postanowienia), dotyczył udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej kserokopie aneksów do umowy z dnia 14 czerwca 2007 roku na opracowanie projektów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka Zdrój oraz wniosków podmiotów zainteresowanych do opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego, przekazanych do pracowni architektonicznej Jacka Banduły. Po 12 dniach od złożenia wniosku (czyli w ustawowym terminie), Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło przesłała skarżącemu kserokopię aneksu, zaś w pozostałym zakresie w dniu 25 września 2008 roku wydała decyzję odmowną, powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p. Podmiot zobowiązany stanął na stanowisku, Ze udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W toku postępowania o udostępnienie informacji publicznej stanowisko zajęli Violetta Siudy i Joanna Grygorowicz. Na skutek odwalania E.Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 30 grudnia 2008 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że organ I instancji w istocie nie rozpatrzył wniosku skarżącego. Organ odwoławczy przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia nie zajął jednoznacznego stanowiska, że żądana przez E.Z. informacja, w niezmienionych okolicznościach faktycznych i prawnych winna zostać udostępniona. Decyzja SKO w Nowym Sączu wpłynęła do Urzędu Miasta w Rabce Zdroju dopiero w dniu 12 lutego 2009 roku i od tego czasu burmistrz zobowiązany był do rozpatrzenia sprawy w terminie zgodnym z art. 35 k.p.a. Także i w tym przypadku, jednomiesięczny termin został zachowany, ponieważ w dniu 12 marca 2009 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój wydał decyzję odmowną w tym zakresie wniosku E. Z., który dotyczył udostępnienia kserokopii wszystkich wniosków przedstawionych do pracowni architektonicznej Jacka Banduiy do opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja podpisana została przez Roberta Wójciaka, stanowisko zajęli Paweł Kukla, Violetta Siudy i Joanna Grygorcewicz. Podmiot zobowiązany stanął na stanowisku, że udostępnieniu informacji publicznej sprzeciwia się treść art. 5 ust. 2 u.d.i,p., ponieważ udostępnienie wniosków prowadziłoby do ujawnienia podlegających ochronie danych osobowych wnioskodawców. Od decyzj,j tej odwołanie wniósł E.Z. przy czym SKO w Nowym Sączu postanowieniem z dnia 4 czerwca 2009 roku stwierdziło niedopuszczalność odwołania z uwagi na właściwość sądu powszechnego. Ostatecznie decyzja ta została uchylona wyrokiem WSA w Krakowie z dnia 29 września 2009 roku, po czym SKO w Nowym Sączu decyzją z dnia 15 grudnia 2009 roku, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój z dnia 12 marca 2009 rok. E. Z. nie wniósł powództwa do sądu powszechnego w oparciu o art. 22 u.d.i.p. Biorąc powyższe pod uwagę sąd uznał, że odmowa udostępnienia informacji publicznej przez burmistrza, na skutek wniosku E.Z. z dnia 12 września 2009 roku, w zakresie kserokopii wszystkich wniosków przedstawionych do pracowni architektonicznej Jacka Banduły do opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego, była zgodna z prawem, nie naruszała regulacji u.d.i.p. Zgodnie z art. 5 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu z uwagi na prywatność osoby fizycznej. W omawianej sytuacji chodziło o dane osobowe osób składających poszczególne wnioski, których udostępnienia domagał się E.Z.. Jednocz w sytuacji braku wniesienia powództwa do sądu powszechnego przez E.Z. sąd rozpoznający niniejszą sprawę uznał, że skarżący w sposób dorozumiany zaakceptował argumentację będącą podstawą odmowy udostępnienia mu informacji publicznej w omawianym zakresie. Z drugiej strony decyzja SKO w Nowym Sączu z dnia 15 grudnia 2009 roku, utrzymująca w mocy decyzję burmistrza, przekreśliła możliwość przyjęcia wyczerpania znamion strony podmiotowej występku z art. 23 u.d.i.p. W takiej sytuacji brak było przecież podstaw do ustalenia, że odmawiając udostępnienia informacji, burmistrz działał z zamiarem bezpośrednim czy ewentualnym naruszenia obowiązku udostępnienia informacji regulowanego przez przepisy u.d.i.p. Pogląd prawny burmistrza, znajdował bowiem w tej sprawie, pełną akceptacje organu odwoławczego. Mógł wiec burmistrz zasadnie przyjmować, że odmawiając informacji publicznej w omawianym przypadku, działał w zgodzie z obowiązującym porządkiem prawnym.

Wniosek E.Z. z dnia 28 sierpnia 2008 roku (pkt III zaskarżonego postanowienia), dotyczył udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej studium uwarunkowań j kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasto Rabka Zdrój, poprzez wykonanie zapisu cyfrowego na płycie DVO. Burmistrz powiadomił wnioskodawcę pismem z dnia 11 września 2008 roku (mającym formę postanowienia), o braku możliwości udzielenia informacji w formie określonej we wniosku, z uwagi na brak zapisu cyfrowego studium. W przypadku tym zachowany został termin 14 dniowy, samo pismo za podstawę prawną zasadniczo prawidłowo przywoływało art. 14 ust. 1 u.d.i.p. W związku z tym  E.Z. złożył nowy wniosek w dniu 15 września 2008 roku, domagając się wypożyczenia map obejmujących uwarunkowania rozwoju przestrzennego i kierunki zagospodarowania przestrzennego. Po upływie 10 dni, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło wydała decyzję odmowną. powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Stanowisko zajęli Violetta Siudy i Joanna Grygorowicz. Generalnie podmiot zobowiązany stanął na stanowisku, że udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem skarżącego regulowane jest przez przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w szczególności przez art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, który to przepis daje każdemu prawo wglądu do studium i planu oraz otrzymywania z nich wypisów i wyrysów. Na skutek odwołania E. Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 18 lutego 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że organ I instancji w istocie nie rozpatrzył wniosku skarżącego, przy czym decyzja ta wpłynęła do urzędu miasta w dniu 26 marca 2009 roku. Po dwóch miesiącach, czyli w terminie z kodeksu postępowania administracyjnego, w dniu 26 maja 2009 roku, Z-ca Burmistrza Miasta Rabka Zdrój - Robert Wójciak odmówił wnioskodawcy udostępnienia informacji publicznej w przedmiocie wypożyczenia mapy, z powołaniem art. 1 ust 2 u.d.i.p w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podmiot zobowiązany stwierdził też, że udostępnienie informacji publicznej poprzez wypożyczenie oryginału mapy nie jest dopuszczalne w obowiązującym stanie prawnym. Na skutek odwołania E. Z. SKO w Nowym Sączu w dniu 1 lipca 2009 roku, uchyliło decyzję Burmistrza Miasta Rabka Zdrój i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy wskazał, że w orzecznictwie sądowo administracyjnym nie budzi wątpliwości, iż uchwalone przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wraz z załącznikami graficznymi stanowią informację publiczną. Jednocześnie SKO w Nowym Sączu stanęło na stanowisku, że burmistrz podjął słuszne wątpliwości, co do dopuszczalności wypożyczenia wnioskodawcy map, natomiast w takiej sytuacji należało     zaproponować E.Z. stosowanie do art. 14 u.d.i.p inny sposób udostępnienia informacji publicznej. Dlatego też sprawa przekazana została do ponownego rozpoznania. Dla porządku zaznaczyć trzeba, że sąd rozpoznający niniejszą sprawę poglądy i zapatrywania prawne SKO w Nowym Sączu, zawarte w Decyzji z dnia 1 lipca 2009 roku, nie ma zatem potrzeby powtarzania przytoczonej tam argumentacji. Decyzja SKO w Nowym Sączu wpłynęła do urzędu miasta w dniu 6 lipca 2009 roku, po czym Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło podzielając stanowisko organu odwoławczego, pismem z dnia 16 lipca 2009 roku zaproponowała E. Z. udostępnienie informacji poprzez wykonanie kserokopii map przez wyspecjalizowana firmę, posiadającą odpowiednie urządzenie kopiujące. W wyniku mającej miejsce następnie wymiany korespondencji,     początkowo E. Z. zdecydował się na zaproponowaną przez podmiot zobowiązany formę udostępnienia informacji, wpłacił też odpowiednią kwotę pieniężną na pokrycie kosztów wykonania kopii map, jednak ostatecznie pismem z dnia 17 sierpnia 2009 roku zmodyfikował swój wniosek wskazując, że chciałby wykonać kopie map przy użyciu techniki fotograficznej. Ostatecznie kopie zostały wykonane przez skarżącego w dniu 27 sierpnia 2009 roku przy zastosowaniu techniki fotograficznej. Informacja publiczna została więc udostępniona, nadto w terminie nie przekraczającym dni 14 licząc od pisma E. Z. z dnia 17 sierpnia 2009 roku. Brak było zdaniem sądu podstaw do przyjęcia, że Burmistrz Miasta Rabka Zdrój, lub jego zastępca, wydając decyzje odmowne działał z zamiarem naruszenia obowiązku udostępnienia skarżącemu informacji publicznej, choć niewątpliwie argumentacja prawna będące podstawą odmowy udzielenia informacji publicznej, była częściowo błędna. Nie miał podmiot zobowiązany racji przyjmując, że żądane przez E.Z. mapy nie stanowiły informacji publicznej udostępnianej w trybie u.d.i.p. Z drugiej strony określony przez wnioskodawcę sposób udzielenia informacji, polegający na żądaniu wypożyczenia map, nie znajdował uzasadnienia w świetle obowiązującego stanu prawnego i orzecznictwa sądowoadministracyjnego. W tym ujęciu, odmowa wypożyczenia map była zasadna, jednak należało zaproponować wnioskodawcy inny sposób udostępnienia informacji, co ostatecznie miało miejsce. 
 
Wniosek E. Z. z dnia 12 kwietnia 2010 roku (pkt VI zaskarżonego postanowienia), dotyczył udostępnienia przez Burmistrza Miasta Rabka Zdrój informacji obejmującej kserokopię skargi kasacyjnej w sprawie bezczynności burmistrza sygn. akt II SAB/Kr 93/09 WSA w Krakowie. W terminie nie przekraczającym dni 14, w dniu 23 kwietnia 2010 roku, Burmistrz Miasta Rabka Zdrój - Ewa Przybyło wydała decyzję odmowną, powołując się na art. 1 ust 2 u.d.i.p w zw. z art. 179, art. 75 i art. 67 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi. Słusznie zdaniem sądu rozpoznającego niniejszą sprawę podmiot zobowiązany przyjął, że w stosunku do strony postępowania sądowoadministracyjnego, tryb doręczania jej pism procesowych strony przeciwnej regulują przepisy powołanej ustawy o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, będącej regulacją szczególną w stosunku do u.d.i.p. Orzecznictwo sądowo administracyjne jest w tym względzie obszerne i jednoznaczne. Dodać trzeba, że stanowisko burmistrza w sposób dorozumiany zaakceptował E.Z., który od decyzji z dnia 23 kwietnia 2010 roku nie wniósł odwołania.

Ze względu na obszerność uzasadnienia pełną treść można pobrać tutaj.