"Jakże różnią się te budowle od wszystkich innych, które dane jest podziwiać w Egipcie i to nie tylko z powodu trwałości wykonania, nakładu sił i środków jakie pochłonęły ale przede wszystkim dla przyczyny niezrównanej znajomości sztuki budowlanej i zręczności rąk ich twórców. Architekci rozmachem dzieła prześcignęli w wielkości nawet finansujących cały ten trud królów: ci ostatni nie zrobili niczego poza spożytkowaniem własnego odziedziczonego lub ukradzionego bogactwa, podczas gdy ci pierwsi dali upust jedynemu co mieli, swojemu unikalnemu geniuszowi, wszystkim swoim talentom. Nikt, ani ludzie tutejsi ani zamiejscowi uczeni, nie wie skąd się te piramidy wzięły, kto je postawił i po co. (...) Jedne z najstarszych przekazów do jakich dotarliśmy przypisują te niezwykle pomniki królom Armeuszowi dla największej, Amarisowi średniej i Inaronowi, najmniejszej. Ostatnia ma jakoby zawierać grobowiec kurtyzany Rodopis, jak mówią wychowanki nomarchów, i po wsze czasy stanowić świadectwo ich miłości dla tej kobiety" ( Diodor Sycylijski, parafrazowane tłum. Jozef Kapustka na podst. wyd. z 1851 r.)
Anioł wydukał tekst, opuścił książkę z wystudiowanym wysiłkiem i nieobecnym wzrokiem powiódł po zebranych.
W pokoju reprezentacyjnym jechało niestrawnym melanżem "Soir de Paris", bigosu i skarpetek kierownika. Dopiero co przedstawieni sobie goście stali w kółeczku i w napięciu kiwali się nad kieliszkami ciepłego szampana "Original". Panowała krępująca cisza, tylko jakieś panienki chichotały. Krepującą ciszę postanowił przerwać wreszcie ten łysy:
- No to co tam państwo powiecie, co on , panie, ponawypisywał ten cały , jego mać, Diodor Sycylijski? - rzucił ni w pięć ni w dziesięć.
- Ale panu chodzi o te piramidy czy o chronologie okresów przed-dynastycznych czy o co? - wrzasnął z ulgą wyraźnie ucieszony gość w źle skrojonym garniturze.
Z kuchni dobiegał coraz donioślejszy głos kobiecy.
- Zaraz, zaraz, panie, coś pan, halo, chwileczkę...
Anioł poczuł, że zaraz zwymiotuje. W ułamku sekundy ocenił dystans dzielący go od salonu do wychodka w podwórzu, i rzucił się do wyjścia.
Jozef Kapustka
Jozef Kapustka, fot. Wasyl Slipak (wikipedia.de/CC)
