Czas na „księży patriotów”?

 Udokumentowany w aktach IPN fakt uczestniczenia jeden raz abp Stanisława Wielgusa w spotkaniu z funkcjonariuszami SB w lokalu konspiracyjnym, stał się tym koronnym dowodem, który przechylił czarę goryczy i salon wraz z zaprzyjaźnionymi mediami i niestety Gazetą Polską doprowadził do rezygnacji  abp-a z funkcji metropolity warszawskiego.

Zastanawia mnie tylko czy to nie, aby poglądy hierarchy, mowa „Tak-tak, Nie – nie” i zbliżenie ze środowiskiem Radia Maryja były solą w oku salonu? Jakoś nie mogę uwierzyć, że ta cała ówczesna nagonka ukazywała rzeczywiste i autentyczne obrzydzenie salonu domniemaną współpracą arcybiskupa z komunistycznym państwem. Może bardziej właścicielom III RP zależało, aby na tej funkcji w kościele warszawskim stał jakiś „ swój postępowiec”?

Jakoś „autorytetom” nie przeszkadza, że na czele lubelskiego kościoła stoi TW „Filozof”, który nie jeden, a kilkanaście razy spotykał się z funkcjonariuszami SB w ich lokalach konspiracyjnych, co wynika z akt IPN-u? Nie przeszkadza autorom ówczesnej nagonki fakt, że Prymasem Polski jest „Cappino”, kontakt operacyjny wywiadu PRL?

Skąd te podwójne standardy i dzielenie hierarchów na dobrych i złych agentów? Może kluczem do rozwikłania tej zagadki jest to, który z owych pasterzy wyraża obecnie chęć i zapał by w nowej rzeczywistości PRL-u bis robić w różnych TVN-ach i GW za współczesnych „księży patriotów”  i „kościelne autorytety”?

Wszak nie jest tajemnicą, że najczęściej, aby zabrać głos w sprawach wiary, moralności i etyki zapraszani są tam zwykle ci, którzy Kościół zdradzili jak niejaki „intelektualista” Bartoś, były dominikanin, Szymon Hołownia, który dwukrotnie przerwał nowicjat u tychże samych dominikanów czy były jezuita Stanisław Obirek znany z ataków na Jana Pawła II i uwiedzenia Szoszany Ronen, żony byłego izraelskiego dyplomaty pracującego w Polsce.

Ciekawe, jakimi pobudkami kieruje się biskup Pieronek, który wczorajszym wywiadem dla rzepy zakwestionował cały pontyfikat Jana Pawła II?