Jak donoszą media, biegli po czterotygodniowej obserwacji uznali Ryszarda C. za poczytalnego.
Sprawa zamordowania Marka Rosiaka w łódzkim biurze PiS bardzo szybko zniknęła z pierwszych stron gazet. Dzieje się tak zawsze, kiedy coś może zaszkodzić partii miłości.
Ja jednak chciałbym nie o taksówkarzu z Częstochowy, ale znanej postaci naszego życia politycznego.
Chodzi mi o wicemarszałka sejmu Stefana Niesiołowskiego i jego pracownika z biura poselskiego w Łodzi, Benedykta Czumę. Zdementowane medialnym szeptem sensacyjne pogłoski jakoby Ryszard C. sympatyk i były członek PO czyhał na życie Stefana Niesiołowskiego nie przebiły się jakoś do szerszej publiki.
Wygląda na to, że wicemarszałek polskiego parlamentu, czyli osoba na bardzo ważnym stanowisku po prostu urządziła sobie taniec nad trumną ofiary i dla odwrócenia uwagi opinii publicznej dopuściła się niezwykle podłego kłamstwa.
Przedstawianie się, jako niedoszła potencjalna ofiara mordercy tylko po to by zdjąć z PO moralną odpowiedzialność za język nienawiści wprowadzony do polskiej polityki przez samego marszałka i jego partyjnych kolegów jest czynem niegodnym nie tylko dla parlamentarzysty, ale i każdego przyzwoitego człowieka.
Czy znajdzie się, choć jeden dziennikarz, który zapyta Niesiołowskiego czy nie jest mu po prostu wstyd? Czy znieczulica wobec najzwyklejszego draństwa jest już tak zaawansowana, że media mu odpuściły, a jego podły postępek potraktowały, jako sprytny, akceptowalny w polityce PR-owy chwyt?
Gdzie jest taśma z monitoringu w łódzkim biurze posła? Czy uszkodziła się jak ta z budy ruskiej zwanej wieżą lotniska w Smoleńsku?
Czy wicemarszałek polskiego sejmu odpowie nam na te pytania? Czy ktoś odważy się publicznie go o to zapytać?
Czy Stefan Niesiołowski i Benedykt Czuma to zwyczajni mali i podli kłamcy?
