Właśnie odnalazłam 2 piękne wiersze Zbigniewa Herberta o żegnaniu się z życiem. Warto je przypomnieć na Wszystkich Świętych.
Brewiarz IV
Panie
wiem że dni moje są policzone
zostało ich niewiele
Tyle żebym jeszcze zdążył zebrać piasek
którym przykryją mi twarz
nie zdążę już
zadośćuczynić skrzywdzonym
ani przeprosić tych wszystkich
którym wyrządziłem zło
dlatego smutna jest moja dusza
życie moje
powinno zatoczyć koło
zamknąć się jak dobrze skomponowana sonata
a teraz widzę dokładnie
na moment przed codą
porwane akordy
źle zestawione kolory i słowa
jazgot dysonans
języki chaosu
dlaczego
życie moje
nie było jak kręgi na wodzie
obudzonym w nieskończonych głębiach
początkiem który rośnie
układa się w słoje stopnie fałdy
by skonać spokojnie
u twoich nieodgadnionych kolan
Brewiarz I
Panie,
dzięki Ci składam za cały ten kram życia, w którym
tonę od niepamiętnych czasów bez ratunku śmiertelnie
skupiony na ciągłym poszukiwaniu drobiazgów.
Bądź pochwalony, że dałeś mi niepozorne guziki
szpilki, szelki, okulary, strugi atramentu, zawsze
gościnne nie zapisane karty papieru, przezroczyste koszulki, teczki
cierpliwe, czekające.
Panie,
dzięki Ci składam za strzykawki z igłą grubą i cienką jak
włos, bandaże, wszelki przylepiec, pokorny kompres, dzięki
za kroplówkę, sole mineralne, wenflony, a nade wszystko
za pigułki na sen o nazwach jak rzymskie nimfy,
które są dobre, bo proszą, przypominają, zastępują
śmierć
---------------------------------------------
W tym Dniu - Wszystkich Świętych - wspomnijmy ś.p. blogerów:
zmarłego w w tym roku Marka Sawickiego z Poznania (patriotę, konserwatystę, narodowca), blogującego jako Pyra z Wildy lub pod nickiem Jestem jakim jestem
zmarłego w 2015 r. opozycjonistę Sławomira Olesia z Poznania, piszącego jako Czarny Borys.
Cześć ich pamięci i wieczne podziękowanie za wielką miłość dla Polski.
Komentarze