Fibrol05 Fibrol05
96
BLOG

Niedobory grawitacji Le Sage

Fibrol05 Fibrol05 Technologie Obserwuj notkę 2


Ojcem i pomysłodawcą kinetycznej grawitacji jest Nicolas Fatio de Duillier (1690 r.), którego idee przejął i rozwinął Georges-Louis Le Sage w 1748 r.. Wielu wielkich uczonych wypowiadało się na temat tej idei  grawitacji, ale nikt nie doszedł do końcowego rozwiązania i do czasu opublikowania w 1915 roku OTW Einsteina obowiązywała teoria grawitacji Newtona.
Po obliczeniu przez Einsteina precesji Merkurego, zgodnej z obserwacjami, cała uwaga nauki skupiła się na teorii Einsteina, którą nazwano także teorią grawitacji.

image
 
Rys.1
Szkic powyższy pochodzi z dzieła Le Sage, traktującego zjawisko powstawania siły przyciągania grawitacyjnego. Euler na temat pracy Le Sage napisał, że jest "nieskończenie lepsza" od opracowań jego poprzednika Fatio.
Z rysunku można odczytać, że ciałka ultraziemne, którymi wg Le Sage'a wypełniona jest przestrzeń, i które przemieszczają się z dużymi prędkościami we wszystkich kierunkach, pomiędzy ciałami materialnymi wytwarzają rodzaj cienia i ciśnienie na zewnątrz powoduje zbliżenie ciał do siebie.
Jak się to ma do koncepcji  Newtona o tym, że grawitacja działa na nieskończonych odległościach? Trudno to sobie wyobrazić, aby cień rzucany wzajemnie przez ciała kosmiczne działał na odległościach nieskończonych. Już łatwiej sobie wyobrazić przyjęte przez Einsteina ugięcie czasoprzestrzeni, nawet jeżeli jest to tylko pojęce matematyczne.
Rozbieżność z hipotezą Newtona można by było zaniechać, gdyby przyjąć, że grawitacja mechanistyczna działa tylko do pewnej odległości, np. do odległości, kiedy efekt cienia przekracza opór stawiany przez przestrzeń ciałek ultraziemnych. Jest z tym jednak pewien problem, bo nie można się doszukać obserwacyjnych zjawisk, które na istnienie takiego oporu (lepkości) mogłyby wskazywać.
Pozostaje więc tylko koncepcja "opadania" ciałek, ale do takiej tendencji w kierunku obiektów materialnych brakuje w rozważaniach Le Sage wyjaśnienia przyczyny fizycznej. Każde przemieszczenie wymaga istnienia różnicy potencjałów, niezależnie od tego czy jest realizowane przez naturę samą, czy przez siłę skupioną. W przykładzie grawitacji chodzi o realizację konieczności realizacji Wektora Stanu przestrzeni, który jest wypadkową kwantorów (kwantowych wektorów stanu) przestrzeni, czyli działanie rozproszone. W takim układzie nie ma znaczenia, że składowe materii tworzą geometryczne  zbiory w postaci atomów, cząstek albo ciał materialnych i dlatego nie są rozróżnialne w spadku swobodnym, jako ich suma (masa).
Pozostaje jeszcze do uzupełnienia przyczyna przemieszczania się (eteru) cząstek ultraziemnych w kierunku materii. Można ten problem rozwiązać tylko przy uwzględnieniu hipotezy o pochodzeniu i budowie materii.
Wywieranie nacisku na powierzchnię Ziemi, po odrzuceniu siły przyciągania Newtona, można przypisać tylko ciśnieniu wywieranemu przez eter zmierzający w kierunku materii, które bierze się stąd, że materia penetracji eteru stawia pewien opór. Opór ten przejawia się ciężarem przedmiotów znajdujących się na powierzchni Ziemi. Różnica ciężarów właściwych materiałów pozwala na określenie ich oporności stawianej przenikaniu eteru.
To zjawisko rodzi kolejne spostrzeżenie, że skoro tak jest, to ciśnienie eteru na zewnątrz materii musi być większe, niż wewnątrz. Przy wielkiej oporności materii i odpowiednio dużych rozmiarach może więc dojść do krytycznych wartości podciśnienia próżni i inicjacji procesów fizycznych podobnych do tych, jakim ulega materia w bardzo wysokich temperaturach. Jest to efekt prowadzący do rozrzedzenia energii i zmiękczenia powłok energetycznych, który ułatwia syntezę jądrową. Przy występowaniu podciśnienia próżni (wakuum absolutnego), jednocześnie występujące ciśnienie materii, jest czynnikiem sprzyjającym syntezie jądrowej.
Zachodzi podejrzenie, że taki proces jest jednym z możliwych czynników — obok zjawisk czysto wirtualnych, o których nie będziemy mieć nigdy pojęcia — prowadzących do zapalania gwiazd. Na etapie nie tak ekstremalnym może być także przyczyną reakcji jądrowych we wnętrzach ciał niebieskich dużych rozmiarów.
Najważniejsze jednak z punktu widzenia grawitacji jest istnienie różnicy ciśnień eteru na zewnątrz i wewnątrz materii prowadzące do tego, że nieustannie następuje przepływ eteru trącego o materię i zastępującego w procesie przemiany fazowej energię wypromieniowaną przez ciała w postaci fotonów światła w przestrzeń. Oznacza to, że po pierwsze grawitacja nie działa na nieskończone odległości i nie polega na przyciąganiu się materii, a po drugie, że różnica ciężarów właściwych jest miarą oporności stawianej penetracji przez eter, a nie permanentną masą materii Newtona.

Fibrol05
O mnie Fibrol05

Wierzę w istnienie prawdy

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Technologie