NIEBIESKI BLUES - część jedenasta
Dział: Kultura Temat: Literatura
Zygmunt Jan Prusiński
OKUPUJĘ W SOBIE ZAKLĘCIA
Grażynie Gajdzie
Twój słonecznik jest piękny,
w twoich rękach mówi do mnie
innym językiem.
Mistrz van Gogh by się ucieszył,
napiszę do niego o tobie -
ta przemawiająca figura
skrzydła mi otwiera.
Wyobrażasz sobie spotkanie z poetą -
na żywo bym napisał wiersz,
byłby rwącym strumieniem i szeptem!
W tej scenerii jak w teatrze
zagralibyśmy rolę kochania kwiatu -
żyto by nam zagrało poszum
lirycznej ballady w zgodzie z naturą.
Weź mnie jak motyla delikatnie,
przytul do piersi - otworzę ci rozdział,
tylko o miłości - tylko o szczęściu!
- Zagram w tobie żółtym kolorem...
20.10.2010 - Ustka
Środa 9:37
ZWILŻ USTA PORANNE
Sylwii Wąsik
Nie spiesz się... Kształtujmy się wzajemnie.
Wszystko narysujemy dotykami - niebo jest czyste.
Wyrośnie w nas zielony gaj jałowców,
będziemy zrywać pocałunki z ust.
Podnieceni poznamy miejsca dalekie...
Byłaś Sylwio we wsi Całowanie?
Tam wszyscy się całują jak jedna rodzina!
Pocałunki są zdrowe.
Pozwólmy sobie zacałować nasz intymny świat -
rano wstaniesz lekka i poranna w oczach,
uśmiechniesz się do okna, na uśmiech ptaki czekają.
22-23.10.2010 - Ustka
Sobota 8:32
W KOLEINACH NA DRODZE JEST POEZJA
Motto: "Krąży pogłoska, że jestem boska"
- Ewelina Kowalska -
Boska kobieta idzie po mieście,
nieskrępowana i dumna.
Odbiera dźwięki ptaków uważnie,
ogląda liście jesienne,
jakby była znawczynią piękna.
Nie jest pajęczyną,
co najwyżej rosą na leśnym mchu.
Umie odróżniać słowo poety w wierszu,
wręcz ujmująca wybiega na powitanie.
Idę ku niej do wyciągniętych ramion na ganku,
przygotowała i przystroiła wszystkie ściany obrazami.
Ubrana w niebieską sukienkę i w białe czółenka -
jakby wiedziała że lubię kobietę w sukience.
Neil Sedaka też założył garnitur jak ja,
wiedział że będę tańczył z Eweliną.
Na tę okazję napisał o miłości nową piosenkę -
nauczymy się ją śpiewać wraz z kompozytorem.
Wino czeka na stole i ciasto.
Ale niech stół poczeka,
najpierw przygotuję boską kobietę...
W metafizycznym świecie intymnym będzie droższa.
- Wystarczy położyć rękę na piersi -
na pewno popłyniemy na chmurach myśli w Erotyczne Ogrody!
23.10.2010 - Ustka
Sobota 17:33
TAŃCZYSZ W MOICH OCZACH...
Annie Pochopień
Na tle nieba ładnie wyglądasz.
Jesteś dzisiaj pozytywnym wizerunkiem,
cieszę się że zapukałaś do mnie -
taki się czułem samotnym choć pisze wiersze.
Pójdziemy razem Anno.
Posłuchasz mego serca w ciszy,
nauczę cię przyjmować ech powracających z wierszy.
Nie skrzywdź żadnej zgłoski - niech płyną
pośród tajemnic twego ciała.
Zaprowadzę cię na wydmy,
gdzie trawy smukłe tańczą na wietrze -
posłuchasz też melodie piaskowe.
Zaskarb we mnie wiarę... w kobietę,
dość się nacierpiałem w tej wierze!
Na tle nieba ładnie wyglądasz.
Pachniesz na odległość miłością!
23.10.2010 - Ustka
Sobota 18:15
Z ROSY POWSTAŁAŚ DLA MOJEJ POEZJI !
Annie Pochopień
Nie będę pochopny Anno,
można poukładać miłość,
wystarczy zrozumienie że pająk śpi o tej porze,
w miłości nie pożądamy drapieżników!
Mamy coś do udowodnienia w słońcu,
choć wolę cię kochać w cieniu
pod dojrzałym drzewem.
Ucz się luster ode mnie, są różne zaklęcia
i w poezji i na srebrnej polanie.
Ja wchodzę do ogrodu,
by zwilgotniała fraza twego łona.
Nie bój się moich dotknięć -
jestem dyrygentem orkiestry w tobie!
Skosztuj mnie na każdą głodną chwilę -
poetę nie spotyka się na ulicy.
Poeta jest ukryty i skryty...
23.10.2010 - Ustka
Sobota 20:10
A TE MALOWANE NOCE MIŁOŚCI
Motto: "Być kobietą, czy to takie trudne?
Dostać od kogoś i jemu dać miłości, nic więcej?
- Magda Krupa -
Ludzie są samotni.
Nie umieją porozumieć się;
stygnie ciasto,
w ciele kobiety...
Dlaczego przeszkadzacie żyć -
młodość ma swój czas.
Inwencje jak grający gitarzysta
improwizuje daną melodię.
Nie kaleczcie róż w ogrodach!
No właśnie nic więcej,
prócz miłości na wietrze.
Gdybym był młodszy Magdo,
zaprowadziłbym cię do raju.
Ucałowałbym każdy pieprzyk
na twoim ciele samotny. -
Wzbogaciłbym te miejsca
różową nutą słów i pieśni.
Przesyłam ci mój wiersz,
niech zaśnie na twoich piersiach.
- Może poczujesz się lepiej...
23.10.2010 - Ustka
Sobota 22:29
PRZELEJ WE MNIE TO CO PRAGNĘ
Ewie Szmulewicz
Rozterki ukryj pod drzewem,
najlepiej tam gdzie jest cień.
Oburącz złap światło we mnie,
iskra rozpali w tobie ogień.
Niepowtarzalna smuga płynie,
rozbierz na moment akcenty.
Wobec pacierzy jest czas -
najpierw ukryjmy fragmenty.
Czy wiesz że piersi śpiewają,
słucham nieznaną melodię.
Dostrajam się do samych ud,
tkam pocałunkami Erotyk.
Poszum Ewo jak wiatr szumi,
rozdmucham czas miłości.
Zamknij oczy lotem ptaka,
by czuć mój wiersz w sobie.
28.10.2010 - Ustka
Środa 21:44
___________________________________________________Recenzja
Krzysztof Galla
EROTYKI DLA WRAŻLIWYCH
- część druga -
Zapobiegliwym jestem, by to co napisane przez Zygmunta Jana Prusińskiego było czytane i odczytywane w czeluści otwartej dyskusji o wierszach i książkach poety z Pomorza. Kiedyś autor książki „Pękniętego orzecha” był na salonach dziś tworzy w samotności. Mówi do mnie: „Ludzie się zmienili, znikła ufność, jest jakaś drapieżność, egoizm – brak szacunku do miłości, do tych wyższych wartości w życiu człowieka, zatem, gdzie jest to uczucie”? Koniec cytatu. I może dlatego są takie jego wiersze, wciąż jakby w oczekiwaniu i cierpieniu.
W wierszu „Skoro plotkują pokrzywy”, poeta tak pisze:
„Gaszenie przyczółka
który był dla nas schronieniem
mogliśmy układać wrzeciona
a twoja jedwabna bluzka
szeleściła w okolicach piersi. (…)
Po sąsiedzku zastygł księżyc
był w kolorze białym – znikła złocistość
a ty mi mówisz o rozmarzonych liliach”.
Mamy tu do czynienia z głęboką kulturą zachęcenia na propozycję od samej ukochanej, bo poetka Ewa Prusińska - Kolasińska pisze do niego:
„Do traw miękkich jak tratwy
sprowadź mnie dość łagodnie
skąpiemy czułe pocałunki
w rozmarzonych liliach wodnych”.
Dlatego powstaje książka za książką. Idealnie się rozumieją w Poezji – nie tylko uczuciem w ich życiu osobistym. Wiersze o tym mówią, przeważa w nich na pewno poeta Zygmunt Jan Prusiński, to zdolny miłośnik czystych uczuć. To moralista. Gdyby żył kilka epok wcześniej, byłby sławny, jestem pewny.
Poeta Prusiński jakby rozmnażał to ciało wyobrażeń w literaturze. Pisze cykl subtelnych erotyków, podam dwa przykłady. W wierszu „Poranny erotyk” pisze:
„Jest coś znamiennego
rozczulenie ciała by zmiękło
jak w dotyku mech
czy bawełniany owoc
uwalniasz się dobroczynnie
minuty mówią
których nie słyszymy
czujemy to uwolnienie skupione
ta wolność ciała wybiera muzykę
tak cichą że słyszysz
powrót kolibra w kwiecie twoim
a nuty nam są niepotrzebne
w tym porannym erotyku”.
Jest to intymna modlitwa mężczyzny do kobiety. Poeta czyta to ciało swojej kobiety. Ma szacunek do rozwijania wartości w miłości obustronnej. Pragnie kochać i być kochanym. Dlatego taki jest prawdziwy. Tu nie ma nic sztucznego, bo byśmy to wyczuli. Jego wiersze są płynne... Jak ten fragment w wierszu „Nocny erotyk”:
„ocieplam ją pocałunkami
w pewnym momencie drga
jak ożywiona struna
czasem jęk wydobyty
skłania ją do szczerości
jest taka gościnna
jak ogród – płyniemy
bez drogowskazów
wiemy tylko to
że musimy dopłynąć”.
I jakby na moje potwierdzenie, miłość ich nie ma drogowskazów. Czy wszak jest to potrzebne? Ma być absolutna cisza, żeby swoje szepty pamiętali, bo te spoiwa mają zasięg prawie nieprzyziemski. Wzajemnie są do siebie gościnni, więc płyną, bo muszą dopłynąć do tej swojej arkadii zwierzeń – do tej słonecznej Itaki.
Źródło: https://niepoprawni.pl/blog/zygmunt-jan-prusinski/krzysztof-galla-erotyki-dla-wrazliwych-czesc-druga
