WIERSZE ZNALEZIONE W AUSTRALII - część I
Dział: Kultura Temat: Literatura i Historia
Zygmunt Jan Prusiński
MALARKA Z SYDNEY W OBRAZACH CISZY
Małgorzacie Adamczak
Nie znam cię dziewczyno, a dziewczyną jesteś żywą
wedle własnych kolorów pędzla. To nic że Sydney
daleko jest od Ustki, ty mieszasz w farbach – ja
układam lirykę w nocnej eskapadzie intymnej muzyki.
W spójności wspólnych dążeń pod prąd i z wiatrem
uwalniamy wolne wizje ekspansji w sztuce...
Myślimy o wspólnej ojczyźnie – która nie dzieli
i nie rozkrada uczuć ani w malarstwie ani w poezji.
Maluj nocą dzień a w dzień noc, choćby zapomnianego
Gałczyńskiego w parku na Powiślu w Warszawie.
Maluj Szopena i Dmowskiego, maluj Ujejskiego
i Wyspiańskiego – może i mnie namalujesz z pamięci.
A ja w tobie Małgorzato ułożę wianek z bratków
i gniazdo uwiję dla bezimiennych ptaków. Wytropię
ulubiony kolor sukienki na niebie, z której dawno
wyrosłaś – z dziewczynki na urodną kobietę.
Ustka, 26 października 2007
TWOJE DRZEWA ROSNĄ NA KAMIENIACH
Motto: Ty mi nie mów, że on nie żyje...
Ta data jest datą Polski.
Ta data (19 października) będzie zawsze
datą Polski.
Dlatego drzewa rosną na kamieniach,
w bólu ale z wiarą.
Posłuchaj mnie Jerzy,
bo to jest ważny list do Ciebie.
Adresuję zwykłą przesyłką:
Ksiądz Jerzy Popiełuszko,
NIEBO.
Nie mogę Cię oszukiwać,
nie mogę oszukać o Polsce.
Okupant nie odszedł od nas,
zmieniła się tylko nacja.
Błagam Cię jako poeta –
okradziony z Ojczyzny,
czy Pan Bóg to może zmienić?
Powiedz Świętemu Ojcu dzisiaj,
przy kolacji...!
Ustka. 19 października 2007
GDZIE JEST POLSKA?
Gdzie jest Polska?
Tam gdzie Polak mówi o niej.
Ale to za mało by tylko mówić o niej.
Trzeba o nią walczyć wciąż,
bo wrogów ma więcej niż przyjaciół.
Polska jest w kamieniu, w spróchniałym
konarze, w śpiewie wróbla i w płatku róży.
Polska jest także w płaczu dziecka
i w krzyku głodnego człowieka.
Polska jest w strumieniu potoku
i w złocistym promieniu słońca.
Polska jest w wyznaniu miłości podlotków
i u starszych zapomnianych ludzi.
Tam jest Polska,
gdzie poeci piszą strofy prawdy –
że nie zginie...
Ustka, 3 VI 2007 r.
NIE MA CZASU NA MIŁOŚĆ, JEST CZAS NA WALKĘ
Zima wiosenno-jesienna, za to w symbolach
kroczy człowiek z brylantami, to ostatni wojownik
na Pomorzu – roznosi „szare komórki do wynajęcia”.
Ludzie rozbiegani za kawałkiem mięsa – większość
kupuje kurze kości, na tej taniej podwalinie
pchają dni by przeżyć, za rdzą, za korozją strachu.
O pojęciu wolności są daleko, nie rozumieją
znaków, gdzie ta „wolność” prowadzi, wolą krzyk,
wolą frustrację, wolą stres i miękką modlitwę...
Bóg się rodzi, ziemski mały Jezus gdyby mógł
poprowadzić naród do prawdy, ale tylko
śmierć jest prawdą, i sprawiedliwą, jak nic ważnego
na tym padole skruchy, miałkości, cynizmu.
15.12.2006 - Ustka
NA STOKU GÓR URWISKO KRZYCZY
śp. ks. Jerzemu Popiełuszce
Jerzy, wyjdź stamtąd, nie chowaj bólu życia,
wiem, oni ci zabrali, w młodym wieku odkupienia.
Spójrz z lotu ptaka na nas, na żebraków dzieci
wolności, spójrz po prostu na Polskę ukochaną.
Ogrodów miłości nie ma, a z tawerny wychodzi
człowiek poddany pokusom, i wiatr go nie chce,
i róże go nie chcą – nawet pies skulony ucieka.
Jerzy, poróżnili nas w stadzie Solidarności –
prysła bańka mydlana, to fakt wolność jest
odkupieniem niewoli, ale czym się różni ta
wolność od tamtej niewoli – cisza się wylewa.
Tylko duch idzie schodami ku górze, i woła,
i woła, a naród na biało ubrany maluje czarne
krzyże; bo tylko krzyże mówią, nie ludzie.
9 grudnia 2006 – Ustka
http://www.zrobtosam.com/PulsPol/Puls3/foto.php?arty_id=3238&ref=1
Komentarze