WIERSZE ZNALEZIONE W AUSTRALII - część II
Dział: Kultura Temat: Literatura i Historia
Zygmunt Jan Prusiński
W PIERWSZĄ ROCZNICĘ ŚMIERCI PAPIEŻA " z ziemi polskiej przez ziemię włoską idzie do Raju"
KAŻDY NARÓD ŻYJE DZIEŁAMI SWEJ KULTURY - Karol Wojtyła
Zygmunt Jan Prusiński
TO "AMEN" Z TWOICH UST
Nie słyszałem - byłem daleko,
na północy ścieliłem ciszę...
Ta cisza była w moim życiu
najcichsza - i taka niewinna.
Czekałem tego wieczora
na płomień Twoich oczu,
że podejdziesz szczęśliwy
i się przybliżysz do okna.
Taka krótka staranność,
bym uwierzył, że żyjesz!
A Ty co zrobiłeś?
Ostatnie słowo: "AMEN"!
Ustka 3 kwietnia 2005
WIERSZ PISANY W KOŚCIELE
Motto: Nie ma innej Prawdy od Twojej prawdy - ZJP.
Tak, dzisiaj -
a co będzie jutro,
za miesiąc,
za rok albo jeszcze dalej.
Tobie już lata wyliczone,
nawet nie będziesz liczył i
prezentów urodzinowych przyjmował.
Moje królestwo
jest ciasną klatką;
w nim chowam zaklęcia i wiersze.
Czyżby koniec mój po Tobie
miałoby sens porzucić walkę białej szaty?
Era zamknęła się samoczynnie,
jak w trumnie...
Może mądrości zatrzymały się niezauważalnie,
by spoić te ważniejsze, które zapisałeś
nie piórem wiecznym,
a głosem serca.
Ustka 3 kwietnia 2005
GODZINA 21:37
Motto: "Cierpienie i śmierć, bez tego
nie można niczego wyjaśnić" - Jan Paweł II.
Twoja sobota i moja sobota,
Twój wieczór i mój wieczór,
i ta całkowita niewiedza
wedle znajomej pieśni nędzarza.
Ja zasłużyłem na śmierć,
ale dlaczego Ty na cierpienie?
Wokół światła jaskółki skrzydeł
porosła modlitwa na ziemi.
Byłeś synem Emilii i Karola,
którzy zasłużyli na Niebo.
Może teraz dotarłeś do Nich,
może osiągniesz to jutro...
A mnie przyszło pokochać Cię
ponownie - jakbyś zmartwychwstał!
Ustka 4 kwietnia 2005.
DEKALOG W POEZJI
Wybierałem te drogi, które nie są bezpieczne.
Modlitwy moje są ukryte w trawach,
wydobywałem te szlachetne, fragment po fragmencie,
tak by starczyło dla innych grzeszników.
Nie podejrzewaj mnie Mistrzu, jestem
Twoim uczniem nad brzegiem rzeki.
Wytapiam w zielonej wodzie niedostatki,
bo to nie tylko jest post - pokuta także.
Czy wiesz ile żurawi wróciło z południa?
Ich radość rysuje Emil naprędce,
by wiernie odcienie podciągnąć ku górze,
tak jak grywa w klubach Murzyn na trąbce.
W tej podróży odpocznij mój Mistrzu,
nie prześpij jedynie dekalogu w poezji.
Może i ja do Ciebie dojdę na tej nowej drodze,
Ty będziesz gospodarzem, ja - gościem.
Ustka 4 kwietnia 2005.
Wiersze te pochodzą z książki OJCIEC KSIĘŻYCA I GWIAZD przygotowanej do druku - o ile Ktoś Przyjazny pomoże mi ją wydać...
25 Marca 2006 r.
BYLEŚ TAKI BOSKI
Byłeś taki boski
- wielowarstwowy -
mój przyjacielu poeto.
To miałeś w sobie
- dziedziczne -
kochać słowo polskie,
i układać swoją drogę
liryzmem
w pieśniach dzwonu.
Obrońco wolności!
Obrońco ubogich stóp
na ziemi,
wesprzyj niepewność
jutra w szponach
drapieżnego ptaka
kapitalizmu!
Ty umiesz wyciszyć
krzyk człowieka
na zakręcie złego czasu.
Nie odchodź, tylko nie odchodź
za daleko.
Tyle jeszcze trzeba napisać.
Tyle trzeba jeszcze zrobić.
Ustka. 6.04.2005.
WCZORAJ... BEZ JUTRA
Wczoraj,
bo zawsze trzeba tak pisać
pewnie - czyli odważnie.
Ustawiłem symbole:
flagę biało-czerwoną z kirem,
świeczkę płonącą i fotografię,
jak klęczysz nad grobem
ks. Jerzego Popiełuszki.
Dla mnie,
dwa czasy są pierścieniem
życia w otoczce pamięci,
dwie tak bliskie godziny:
21:37 i 21:58 w dniu
2 Kwietnia 2005 roku.
- I to tyle,
(z wczoraj)...
Ustka. 7.04.2005.
PŁACZ JEST UKOJENIEM
Płacz Polsko,
twój syn opuszcza cię
z ziemi polskiej przez ziemię
włoską idzie do Raju,
tam czeka na niego Ojciec Bóg.
Płacz Polsko,
teraz ze szczęścia
wedle słów Papieża:
"Budujcie Miłość i Pojednanie"!
- I z tym przesłaniem
budujemy naszą i Jego Ojczyznę,
jesteśmy Mu to winni...
Ustka. 8.04.2005.
RZYMSKIE POŻEGNANIE
Motto: "Budujcie dom na skale,
na skale jest Chrystus" - Jan Paweł II.
Spoglądam na zegar:
godzina 8:55 - tak ważna jest
każda minuta, każda sekunda...
Czym bliżej tego biegu
do mety, nie chce się nawet
myśleć: co będzie później?
To jak w gęstości piękna
jedno serce pęka w milczeniu -
bo to był (zegar) dla Polski.
Żegnamy Papieża z Rzymu...
Żegnamy Karola Wojtyłę z Wadowic...
Żegnamy Jego Śmierć i Narodzenie.
Ustka. 8.04.2005.
Od autora:
Dwanaście tych wierszy napisałem w trakcie Wielkiego Tygodnia Żałoby, od 2 Kwietnia do 8 Kwietnia 2005 roku.
Dwanaście tych wierszy, to niczym Dwunastu Apostołów na tle księżyca i gwiazd, w świadectwie Ojca, który przyjmuje do Nieba swojego Syna.
Dwanaście moich wierszy w oddaniu i osobistego hołdu Wielkiemu Polakowi, Wielkiemu Rodakowi, Wielkiemu Poecie.
Czy można dopisać, iż taki, właśnie taki jak On, rodzi się na tej Ziemi Polskiej raz na 300 lat?
Ten dopisek napisałem w dniu 13 Marca 2006 roku, w imieniny mojej Matki Krystyny Kurlandy z domu Sowińska z Parysowa - która 17 Czerwca tego roku skończy 80 lat!
Kocham Cię Matko, bo mnie urodziłaś i nauczyłaś, jakim być człowiekiem. A to jest trudne...
Zygmunt Jan Prusiński
