Cieniem Bernadety na rozstajach...

Zygmunt Jan Prusiński

CIENIEM BERNADETY NA ROZSTAJACH

Miłość osiągalna, miłość nieosiągalna...

O co w tym wszystkim chodzi ? Zdobywamy się na odwagę poznawania, potem zaimponowania, a potem jakiś meteor spada z kosmosu i rozpryskuje na drobne kawałki i to coś, coś jakby wspólnego znika. Kto i silniejszy zatrzymuje jakieś fragmenciki, kilka ziaren z którego wyrasta pamięć o człowieku. Ale musimy iść dalej, dalej wmawiać sobie że to nie jest jeszcze ta Miłość; a lata biologiczne nie czekają i nie oszukamy je. A co później., a zasychamy jak te kwiaty w wazonie.

Co chcemy osiągnąć ? Każdy z nas jest podobny, mniej czy więcej, ale dążymy do spełnienia - wypełnić sobą tę akurat egoistyczną wiarę, że się spełniamy. A najczęściej oszukujemy się... I czym idziemy tą drogą, gdzie stawiamy swoje kroki, po jakimś czasie jest już za późno na pełne zaufanie. Tak, szczebioczemy jak kanarki, rozdajemy uczucia, ba, piszemy je szybko w miłosnych liścikach. Ale ile tych prób trzeba przechodzić w swoim życiu ?

Ja jestem zwolennikiem trwałego związku. I nigdy nie mogłem mieć kobiety tylko dla siebie. Jakaż ważna jest dla mnie ta bliskość sypiania razem. Że mam się do kogo przytulić i kwitnąć z tą drugą kochaną osobą. - Uwierzycie że jest łatwo to osiągnąć ? Może., ale tylko w takich miejscach gdzie znajduje się surowa cywilizacja, bez ingerencji osób trzecich i mediów. Media są największym wrogiem wtrącania się w prywatne życie ludzi. Dlatego każdy powinien żyć ze swoją ukochaną osobą na wyspie, na wybranych przez siebie gwiazdach.

Teresa Fiametta – kobieta jakby z innego świata, jest bohaterką tych wierszy. Próbuję ją nakłonić pod moje światło wiary, że może poecie dać kawałek szczęścia. Zresztą sama także oczekuje tego szczęścia i dla siebie. Oby, oby nie była li tylko „bajką” jakich sporo jest niespełnionych.

Cieniem Bernadety na rozstajach – to tytuł książki, ważnej na tyle że dzięki tym powstałym wierszom Teresa Fiametta zbliża się do swej córki Bernadety metafizycznie którą utraciła. Jako studentka zginęła 9 lat temu w wypadku samochodowym.

Autor ZJP

Ustka. 27 Grudnia 2011 r.

Wtorek 16:05

____________________________________

Zygmunt Jan Prusiński

ŚWIĘTY OPŁATEK Z BERNADETĄ...

Spróbujmy na chwilę zatrzymać
myśli mniej ważne,
by usiąść razem z Bernadetą.

Ułamiemy opłatek miłości
kilka słów każdy powie,
nie bacząc że ktoś usłyszy.

Jako matka masz pierwszeństwo
ja co jej mogę powiedzieć,
że książkę o nas piszę...

Czy ucieszy się z tego prezentu ?

Na północy wiatr morski wieje -
ale nie czuję zimna
kędy stoję blisko ciebie.

Księżniczko - przytul mnie...
Gwiazda Północy wróci !

24.12.2011 - Ustka
Sobota 17:04

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

W KREACJI ŚWIĄTECZNEJ MIŁOŚCI

W co wierzyć jak nie w miłość.
Nie jestem obolały a wciąż samotny
wyrywam się z tych łańcuchów.

Próbuję ułożyć inaczej drzewa
by ta moja Złocista Polana
była widoczna z nieba.

Troszczę się o oset rodzinny
który co roku zakwita -
ile o nim wierszy napisałem.

Troszczę się i o twój cień
który nigdy nie znika -
nawet wtedy gdy noc nadchodzi.

Troszczę się o twoje ciało...
To najważniejsza Jabłoń
w boskim śnie.

23.12.2011 - Ustka
Piątek 14:44

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

A JEŚLI KIEDYKOLWIEK...

Pragniemy dziecka.
Na cześć Bernadety która cieszy się
tam daleko od ciebie.

Zbieramy modlitwy świąteczne.
Przed nami wigilia
i cichy opłatek by podzielić się z nią.

Zaśpiewamy kolędy.
Niech i rzeki słyszą i lasy i pola -
z pokorą i miłosnym szeptem.

Przytul imię jej i mnie przytul -
jesteśmy sobie bliscy
wystarczy siebie o świcie zawołać.

22.12.2011 - Ustka
Czwartek 17:42

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

JESTEŚ BLIŻEJ...

Jesteś w kraju. Otwieram strony książki
by cię oglądać w wierszach.

Zwykły człowiek tego nie pojmuje -
metafory płyną jak chmury.

Spokój we mnie wyrasta jak mech
leszczyny i brzozy się cieszą
że jestem obecny przy nich.

Ale ja wciąż pośród cieni szukam
twego uśmiechu do mnie -
wypełniam cię dotykami czułymi.

Wówczas ściskasz kolana i śpiewasz
miłosną nutą tak czystą
że widzę twój sen w gwiazdach.

22.12.2011 - Ustka
Czwartek 11:24

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

JEST W NAS MIŁOSNA CISZA

Przedświąteczne klaskanie.
Rodzinny stół - wigilia,
choinka, prezenty.

A ja czekam na ciebie
jak wydmy na wiatr,
by połączyć wspólne śpiewanie.

Okolicznościowe wstąpienie,
jakby przez Bramę Miłości
wejdziesz przez nią w blasku.

Wiesz jaki jestem czuły
na słowa i dotyk -
rozpędzona namiętność płonie.

Skorzystaj z niej
jak twarz twoja w lustrze,
a wypłynie z nas szaleństwo uczuć !

21.12.2011 - Ustka
Środa 19:58

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

W TOBIE SNY ZOSTAWIAM

Dzień wzruszeń. Akacja goła bez liści
niedaleko domu szepnęła mi nowinę.

Wzbogaciłem się o ten jeden szelest -
tak jakby twe usta mi to powiedziały.

Kupisz mi pantofle. Chcę w nich tańczyć
we wszystkich kierunkach świata z tobą.

Roziskrzy się temperament z muzyką -
będę cię prowadził po leśnych ścieżkach.

A ile przy tym pocałunków w rytmie samby
by na zapas mieć cię w ramionach...

Ten karnawałowy zapis ruchem ciał
przeniesiemy do różowej sypialni.

21.12.2011 - Ustka
Środa 18:12

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

OPIEKUJESZ SIĘ MOJĄ MIŁOŚCIĄ

Cicho. Umiemy rozmawiać na odległość,
wiemy co nam potrzeba
by być szczęśliwymi - nie na pokaz.

Odbieram cię modlitwą -
spaceruję w widzialnej samotności
wiatr wieje od zachodniej strony.

Przybędziesz. Pójdziemy tam głęboko,
śladem moim poprzednim
gdzie myśli o tobie nie wyschły.

Odśpiewam ci fragment ulubionej ballady,
w niej ty jesteś zapisana
na radość rosnącym tam sosnom.

A dalej pobiegniemy po piasku
zrywać uśmiech z nieba -
i tak już zostanie to echo w muszli na zawsze.

21.12.2011 - Ustka
Środa 13:13

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

W RAMIONACH PRZYTULENI

Motto: „Potrafisz wyobraźnią tak pięknie naszkicować,
choć nie ołówkiem w ręku a klawiaturą słowa.
Z nich ciepły obraz powstaje dzięki tobie”.
- Teresa Fiametta -

Zaskakujesz mnie urokiem słów pisanych
by wiersz nabrał kolorytu
jak kwitnąca roślina z dala od ulicy.

Potrafisz zadziwić mnie - polnego poetę
który docenia twe tworzywo słów
splecione jak warkocz lub wianek.

Jesteś we mnie - w szczelinie miłości
głaszczę twoje włosy a pocałunki
zostawiam w wybranych miejscach.

Lustrzane kąty patrzą na twą nagość
może i pająki skradają urok -
tyle mam do odrobienia z samotności.

Przy tobie jestem mężczyzną -
egzaminujesz mnie pieczołowitą troską
jam kochanek z innego świata.

20.12.2011 - Ustka
Wtorek 15:01

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

W MALUTKIM RAJU...

Skąpe wyobrażenie...
Niestrudzona walka o byt
czy mamy wpływ
by miłość była sztandarem
pomiędzy lasem a rzeką ?

Gdzie podział się Romantyzm
uśmiech w ludzkich sercach ?
A przecież był świat,
gdzie mieliśmy czas
na zwykłe rozmowy.

Patrzę na ludzi przygnębionych
politycy jak terkotki
mówią o nadziei -
a ona jest chora
na białaczkę.

Może znajdziemy czas
dla siebie poza granicami
w maleńkim raju.
Otoczymy się dobrociami
a zbliżenia będą szczere.

Mogę dla ciebie zwołać
tuzin kosów nad ranem
by zaśpiewały chóralnie,
że miłość zwycięży
w poezji uczuć...

19.12.2011 - Ustka
Poniedziałek 10:49

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

TO NIE PRZYPADEK...

Nie wierzę w przypadki,
w nauce tak.
Zbieram ważne sprawy -
upiększam je tobą
jak choinkę.

Piszę wiersz daleko
o wstąpieniu w krainę,
gdzie możemy siebie
przybliżyć nocą.

A rano zupełnie inna
obudzisz radosny dzień
swoim kluczem szczęścia.

18.12.2011 - Ustka
Niedziela 12:22

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

BĄDŹ ZE MNĄ...

Czasem bądź ze mną...
W czasie deszczu
położymy ręce na siebie -
one są ważne w miłości.

Jeśli chcesz być przez rok,
zmienię meble w mieszkaniu
a i w ogródku zasadzę
więcej kwiatów i krzewów.

Gdybyś została na zawsze -
muszę pomyśleć o karierze
może politykiem zostanę,
może wybiorą mnie merem miasta.

Ale więc jedno na pewno;
każda noc będzie śpiewana pieszczotami
od brzegu do brzegu tej życiodajnej rzeki.

16.12.2011 - Ustka
Piątek 14:20

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

CZEKAM, NA CIEBIE CZEKAM

Motto: „Wiatr rozpala namiętności w sprężystych drzewach,
radość nocy nastaje”.
- Teresa Fiametta -

Jestem pod światłem -
tulę się zdobywać garść słów
z twych nocnych ust.
Jakbyś szeleściła niespodziankami,
przykrywasz mnie sobą
całujesz z języczkiem -
ufasz mi w miłości.

Fiametto, w moich rękach kwitniesz,
twe pośladki we mnie tańczą.
Oczyszczam się z pustynnych nocy,
kiedy głosiłem wiersze
o kobiecie w dalekim kraju,
że śni o mnie i wiersze pisze.

Przylgnę do ud - otworzę radość,
tajemnicza popłyniesz promieniem
na sam dół wodospadu.

A dźwięki zastygną w podziękowaniu.

14.12.2011 - Ustka
Środa 16:12

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

UKLĘKNĘ PRZED TOBĄ JAK ANIOŁY KLĘKAJĄ...

Motto: "Jakby światło pełne zieleni,
jakby zieleń, lecz bez odcieni,
zieleń niewysłowiona, oparta na kroplach krwi".
- Karol Wojtyła -

Tam gdzie drzewa szumią,
tam gdzie góry krzyczą
w niebiańskich przestworzach,
bo i wzrok za krótki
by sięgnąć oliwnej gałązki,
słucham jak idziesz
pewna siebie że dotrzesz,
gdzie w świadectwie ogniska
gram swoje ballady,
a księżyc podgląda jak szpicel.

Wiesz sama że ogarniam miłością
twe ulubione drzewa,
a dalej skalne wzdychanie
i trochę ruchów traw,
i trochę kokieteryjnych barw
z twoich sukienek spływają
jak potoki młodzieńcze,
bo w nich jest melanż miękki
jak z wełny sweter.

I znajdę takie miejsce,
gdzie tylko my razem
zostaniemy nago
pod wybraną jabłonią.

- Księżyca na pewno nie będzie.

10.12.2011 - Ustka
Sobota 22:05

_____***_____

Zygmunt Jan Prusiński

UKLĘKNĘ PRZED TOBĄ JAK ANIOŁY KLĘKAJĄ...

(część druga)

Motto: "To nachylenie dobre,
pełne chłodu i zarazem żaru,
taka milcząca wzajemność".
- Karol Wojtyła -

Nie musisz mnie wodzić,
znam swoje linie papilarne
lusterko też nie jest mi potrzebne,
znam swój kolor włosów
i całą fizjonomię,
znam także filozofię miłości
we wstęgach i bez nich
łomocących w przelotny wiatr
w tym kierunku gdzie idę.

A idę zawsze z niebem,
patrzę na kłębiaste chmury
jak by to były góry malowane
według jakiegoś wzoru,
kreatywność jest tu pożądana
i kilka dźwięków z fujarek
pasterzy powracających z owcami.

I jest taka cisza że podszepty słyszę,
przydrożne mlecze się śmieją ze mnie
jakbym nie umiał cię znaleźć
obwinioną w tej prawdzie,
że to ty jesteś kobietą
z innej gliny co ja,
też narysowana na papierze
jako ta co pod górę podąża
wyłapać motyle o świcie.

Jeśli cię będę kochał fizycznie
zatrzymaj mnie dłużej w siebie,
byśmy mogli być jednym spoiwem
w architekturze odwracalnej
na kilka sposobów,
bez ujarzmiania dobra we mnie
jak to było w złej materii
w poprzednim życiu.

Chcę być pewny kobiety,
że jest moja i Boga...

11.12.2011 - Ustka
Niedziela 7:02