Sama robiła z siebie siostrę miłosierdzia, choć była tylko pediatrą z Szydłowca. Pochodzi z Lisów. Urodziła się w Skaryszewie, gdzie odbywają się największe w Polsce targi końskie. Zapowiadała, że w ciągu czterech lat zrobi to, czego żaden minister zdrowia przed nią nie dokonał. Ale gdy już ucieknie z ministerstwa na Miodowej, na ulice w całej Polsce wyjdą lekarze, aby protestować przeciwko jej pseudo – reformom. Bo jej reformy systemu służby zdrowia warte są tyle, co podsumowane niedawno przez Najwyższą Izbę Kontroli jej dokonania w dziedzinie przeszczepów organów.
Oto wyniki badania Ewy Kopacz, marszałka sejmu RP in spe.
Kontrolę NIK przeprowadzono w okresie od maja do 15 listopada 2010 r. Jej wyniki ogłoszono teraz.
Pani minister zdrowia, wdrażając Narodowy Program Rozwoju Medycyny Transplantacyjnej „Polgraft” 2006-2009, w ocenie NIK, realizowała nierzetelnie. Nie rozpoznała przede wszystkim faktycznych potrzeb oraz możliwości organizacyjnych i finansowych ich realizacji. Za 6,2 mln zł zaplanowano np. modernizację banków tkanek i komórek. Faktyczne potrzeby budżetowe były tymczasem wielokrotnie większe.
Zamiast 216,6 mln zł przewidzianych na realizację programu transplantacji, faktycznie, w ciągu 4 lat, ministerstwo wydatkowało tylko 43,8 mln zł czyli 20,4 % zaplanowanych środków.
Najwyższa Izba Kontroli zwraca uwagę na nierzetelne wykonywanie przez ministra zdrowia Ewę Kopacz swoich obowiązków. Nie sprawowała ona należytego nadzoru nad procesem wydawania pozwoleń dla zakładów opieki zdrowotnej oraz banków tkanek i komórek, na czynności związane z pobieraniem, przechowywaniem i przeszczepianiem komórek, tkanek i narządów. A chodzi tu o procedury związane z najwyższym ryzykiem dla zdrowia i życia pacjentów. Są nimi często żywi dawcy organów i osoby zakwalifikowane do przeszczepu. Ryzyko zaniedbań jest więc w takich przypadkach podwójne.
Prawidłowemu funkcjonowaniu systemu transplantologii nie sprzyjały wielomiesięczne opóźnienia w wydawaniu przez ministra zdrowia aktów wykonawczych do ustawy transplantacyjnej. W przypadku ustawy obowiązującej od 1 stycznia 2006 r., tylko 2 spośród 18 aktów wykonawczych weszły w życie w terminie wynikającym z ustawy. Natomiast w przypadku znowelizowanej ustawy transplantacyjnej, minister zdrowia nie wydała w terminie żadnego aktu wykonawczego, które winny wejść w życie razem z tą ustawą. Jak na przyszłego marszałka nieźle, prawda ?
Pani Kopacz znana jest zresztą najbardziej w Polsce i na świecie ze swoich zaniechań. Podziwiano ją np. za odmowę zakupu szczepionek przeciwko ptasiej grypie. Udało się, bo epidemia nie wybuchła. Tylko co by było, gdyby…A przecież pierwszym zadaniem lekarza jest zapobiegać
Kontynuując zatem politykę bierności, minister zdrowia nie podjęła wystarczająco skutecznych działań, aby Centralny Rejestr Niespokrewnionych Potencjalnych Dawców Szpiku i Krwi Pępowinowej wprowadzony został w życie, w terminie określonym w znowelizowanej ustawie transplantacyjnej, tj. z dniem 15 września 2010 r. Pani minister z opóźnieniem przekazała środki na stworzenie niezbędnego systemu informatycznego bazy danych dla tego Rejestru, które wyasygnowane zostały dopiero z programu „Polgraft” 2010- 2014.
W 2009 r. pani minister przekazała finansowanie niektórych świadczeń w zakresie transplantologii Narodowemu Funduszowi Zdrowia, zwiększając w ten sposób zakres świadczeń finansowanych przez NFZ. W efekcie, w niektórych przypadkach, nastąpiło ograniczenie dostępności do pozostałych świadczeń opieki zdrowotnej w tych zakresach, w których były kontraktowane świadczenia związane z przeszczepami.
W Polsce funkcjonuje 70 ośrodków transplantacyjnych, w tym 33 ośrodki przeszczepiania nerek, 8 ośrodków przeszczepiania nerki i trzustki, 5 ośrodków przeszczepiania serca, 6 ośrodków przeszczepiania wątroby, 2 ośrodki przeszczepiania płuc i 16 ośrodków przeszczepiania komórek krwiotwórczych (szpiku). Ponadto funkcjonują 23 banki tkanek i komórek, w tym: 10 banków komórek macierzystych krwi (krwi pępowinowej), 4 – wielospecjalistyczne, 3 – tkanek oka (rogówek), 2 – zastawek serca i naczyń krwionośnych, 2 – skóry i komórek naskórka, 1 – komórek wysp trzustkowych i 1 – komórek chrząstki i kości.
W okresie 2007-2010 wykonano we Polsce łącznie 4.674 przeszczepy, to jest o 3276 operacji mniej, niż w latach 2001 – 2006. Propagandowo ekipa Tuska tłumaczyła to represyjnymi działaniami…byłego… ministra sprawiedliwości w rządzie Kaczyńskiego, który aresztował znanego warszawskiego transplantologa. Była to jednak tylko propaganda. Faktycznie, po gwałtownym spadku liczby przeszczepów w 2007 r. (wykonano ich wówczas 943), w 2010 r. odnotowano wzrost do 1306. Jednak w stosunku do 2006 r. ilość przeszczepów była większa jedynie o 7,2 procent. Podstawowym problemem pozostawał bowiem niedobór narządów do przeszczepiania w stosunku do istniejących potrzeb.A w tej dziedzinie lekarz Kopacz nie zrobiła znowu nic. Najwięcej osób oczekiwało na przeszczep nerki. Czas oczekiwania na przeszczep od pierwszej dializy do przeszczepu wynosił średnio – w poszczególnych latach objętych kontrolą – 27; 34; 32,5 i 34 miesiące.
W statystykach, liczbę pobrań narządów od zmarłych dawców przelicza się na milion mieszkańców. Wskaźnik ten wynosi w skali kraju 11,2. Natomiast w większości innych krajów Europy wskaźnik ten jest 2-3 razy większy. Na to, że w Polsce istnieje możliwość zwiększenia liczby przeszczepów wskazuje fakt, iż w różnych województwach wskaźnik pobrań narządów jest zróżnicowany. Np. w 2008 r. w zachodniopomorskim było 40,8 pobrań w przeliczeniu na milion mieszkańców; w Wielkopolsce – wskaźnik ten wynosił 25,5; na Mazowszu – 15,4, ale w Małopolsce – zaledwie 0,6 !!! Co zrobiła doktor Kopacz, aby zmienić sytuację? Oczywiście, nic.
Szpitale w Polsce wykazywały zbyt małą aktywność w zakresie identyfikacji potencjalnych dawców narządów stwierdza kontrola NIK. W efekcie udział dawców zgłoszonych przez szpitale w liczbie osób, które tam zmarły w badanym okresie (2007-2010), wynosił od 1,58 do 2,11 procent. Oznacza to tyle, że w 2007 r. w 29 szpitalach zmarły łącznie 17644 osoby, ale dawcami było tylko279 osób, co stanowi właśnie owe 1,58 proc.
Skandalem wymykającym się spod kontroli służby zdrowia jest to, że lekarze biorący udział w komisjach ds. orzekania śmierci mózgu brali również udział w pobieraniu i/lub przeszczepianiu narządów od osób, u których stwierdzili śmierć mózgu, co było niezgodne z art. 9 ust. 6 ustawy transplantacyjnej. I można tylko domniemywać, jakie moralne i prawne komplikacje mogły towarzyszyć temu zjawisku…
Nieprawidłowością było również to, że oddziały wojewódzkie NFZ nie sprawdziły u świadczeniodawców, z którymi w 2009 r. zawierały umowy na procedury przeszczepowe, czy posiadają pozwolenia ministra zdrowia na ich wykonywanie. NIK ustaliła, że niektórzy świadczeniodawcy (co najmniej 5 objętych kontrolą), nie mieli takich pozwoleń w momencie zawarcia z nimi umowy. Stwierdzono przypadki (2 szpitale spośród 5 objętych kontrolą), że minister zdrowia również zawierała umowy na realizację procedur przeszczepowych ze szpitalami, którym wcześniej nie wydał pozwoleń na ich wykonywanie.
Jak powiedziano, w okresie objętym kontrolą NIK weszła w życie nowelizacja ustawy transplantacyjnej. Minister zdrowia nie wydała jednak w terminie wszystkich aktów wykonawczych do ustawy. A należy podkreślić, iż zgodnie z § 127 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”, rozporządzenie powinno wchodzić w życie w dniu wejścia w życie ustawy, na podstawie której jest ono wydawane. Minister nie dotrzymała ponadto terminów, w których państwa członkowskie unii obowiązane były wprowadzić przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne dla wykonania dyrektyw Komisji Europejskiej. A zwłoka w wydaniu rozporządzenia na podstawie obligatoryjnego upoważnienia ustawowego może stać się podstawą roszczenia o odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie władzy publicznej (art. 77 Konstytucji). Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 24 września 2003 r., państwo może ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą za zaniechanie legislacyjne, a mamy z nim do czynienia wówczas, gdy wbrew obowiązkowi prawnemu pracodawca nie stworzył wymaganych regulacji ale również i wtedy, gdy stworzył on unormowanie niepełne, fragmentaryczne.
Przyszła pani marszałek dobrze więc przygotowywała się do nowej funkcji w resorcie zdrowia. Mało tego, NIK stwierdza, że żadne ze 139 pozwoleń wydanych dla ZOZ w latach 2007 - 2008oraz 20 pozwoleń (spośród 21) wydanych dla banków tkanek i komóreknie zawierało wszystkich elementów decyzji administracyjnej wskazanych w art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego! Oznacza to, że stanowienie prawa w resorcie zdrowia za czasów pani lekarz Kopacz przypominało radosną twórczość ludzi, których świadomość prawna nie może być porównywana z wiedzą studenta I roku wydziału prawa.
To może na początek tyle o sprawdzonej przyjaciółce Donalda i kandydatce na drugą co do znaczenia osobę w państwie.
Po polskich mężach stanu pozostają nieraz zapisane w historii nazwy. „Sławojka”, czyli „wychodek” albo „wygódka” wzięła nazwę od premiera RP Felicjana Sławoja Składkowskiego. Idąc tym tropem ludzie Platformy nazywają „schetynówkami” drogi, które ponoć marszałek Schetyna chciał budować w gminach, a których tak naprawdę nie wybudował.
Pani minister Kopacz zasłynęła natomiast z oświadczeń o przekopywaniu smoleńskiej ziemi do głębokości 1 metra. Sławne pozostaną również jej oświadczenia o sekcji zwłok ofiar smoleńskiej katastrofy. Wykonano je tak, że większość rodzin żąda teraz w Polsce ekshumacji ich najbliższych, bo protokołów sekcji można wyczytać tylko masę sprzeczności.
Taka oto pani będzie drugą osobą w państwie.
Radzę dobrze śledzić poczynania pani marszałek de domo Lis, gdy przejmie kontrolę nad kurnikiem przy Wiejskiej. Co nazwiemy w kraju na jej cześć „kopaczówkami”.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
