Santy-emityzm

Jakoś niedawno rzucił mi się w oczy news, że oto stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita zgłasza prokuraturze przypadek wypowiedzi prof. Wolniewicza dla Radia Maryja (link). A dziś znalazłem na Wykopie zapis owej wypowiedzi, w związku z czym mogłem wysłuchać i ustosunkować się (link).

Co na rzeczy? Jak łatwo się domyśleć, szukanie antysemityzmu we wspomnianej wypowiedzi wymaga pewnego wysiłku i złej woli, boć przecie nie pada tam ani jedno słowo, że Żyd to ktoś gorszy od Polaka albo Niemca, nie pada żądanie zamykania w gettach czy jakiejkolwiek innej dyskryminacji kogokolwiek, nie pada pochwała działań Hitlera, a z Wolniewicza antysemita jest taki mniej-więcej, jak ja po wstawieniu antyunijnego znaczka po prawej stronie bloga (stara sprawa z raportem PAN). No... jest stwierdzenie, że przesadnie promuje się kulturę żydowską, ale takie stwierdzenie mógłby przecież wygłosić zupełny filosemita...

Ktoś potrzebuje przykładu, zbudowanego na zasadzie dalekiej analogii? Ok. Dajmy na to: lubię lody Algidy i często oglądam jeden z kanałów tv. W owym kanale reklama Algidy leci co i rusz, wobec czego oznajmiam, że Algida promowana jest w oglądanej przeze mnie stacji zbyt nachalnie. Ale przecież po tym odkryciu lody Algidy lubię tak samo jak przedtem – jedno z drugim nie ma po prostu związku, zwykłe rozumienie tekstu załatwia tu sprawę ewentualnych nadinterpretacji.

Co więc takiego stało się w wypadku Wolniewicza? Pewnie chodzi o to, że jego opinia, nawet jeśli nie antysemicka, należy do kontrowersyjnych, do tego wygłoszono ją na antenie Radia Maryja, co dopełnia już wszelkie schematy wypowiedzi uprawniających do działań przeciwko wolności słowa.

Cóż, Otwarta Rzeczpospolita chyba nie pierwszy już raz działa tak, jakby w nazwie wpisane miała, zamiast „Otwarta” – „Zamknięta”.

A właściwie, skoro już jesteśmy w okolicach tematu: dlaczegóż mielibyśmy zamykać antysemitom usta?