Ultima ratio, czyli sondaże jako perpetuum mobile

A: PiS nic nie robił tylko skłócał Polaków.

K: Możesz podać przykład?

A:...

 

C: Za czasów PiS ludzie bali się o 6 rano, bo nie wiadomo było, czy nie przyjdą panowie w kominiarkach. Nie mówiąc o podsłuchach.

K: A wiesz ile podsłuchów zakładanych jest obecnie?

C: ...

 

D: Za czasów PiS non-stop szły przecieki do prasy.

K: A teraz nie idą?

D:...

 

E: PiS tylko potrafi pchać się do władzy.

K: A PO nie? Zresztą, czy partie powstały w celu produkcji mebli, czy wygrywania władzy i wdrażania idei?

E:...

......................................................

Podobnych wymian zdań można przytaczać na pęczki. Oczywiście, jest też spora rzesza biegłych w szermierce słownej zwolenników PO (i rzadziej PiS), którzy bronią się długo, zaciekle, dowcipnie, sprytnie, inteligentnie etc. Jednak ostateczną bronią w tego typu sytuacjach jest często taki argument:

 

POPATRZ SOBIE NA SONDAŻE!

Wtedy pękam. Nie mam szans. Gwoli wyjaśnienia. Po taki sam argument sięgają także zwolennicy PiS, chociaż ze zrozumiałych względów znacznie rzadziej.

 

1. Bloger - zwolennik PO:

"Kaczyński jest nachalny w tym dążeniu do władzy"

"Skąd to wiesz?"

"Z sondaży".

2. Ten sam bloger chwilę później:

"Popatrz jak w sondażach Kaczyński spada"

"A co jest tego przyczyną?"

"Nachalne pchanie się do władzy".

 

Zatem mamy nowoczesne, polityczne perpetuum mobile. Sondaż z jednej strony kształtuje opinię społeczną, a z drugiej bada, na ile to kształtowanie się powiodło.

W którą stronę to zmierza?