Szanowni Państwo,
W SAMOLOCIE TU-154, KTÓRY PRZED GODZINĄ 10.00 POLSKIEGO CZASU RUNĄŁ NA ZIEMIĘ 1,5 KILOMETRA OD LOTNISKA W SMOLEŃSKU, BYŁY NAJWAŻNIEJSZE OSOBY W PAŃSTWIE POLSKIM. W TEJ CHWILI WIEMY JUŻ, ŻE SAMOLOT UPADŁ I SPŁONĄŁ, A JEGO SZCZĄTKI SĄ W TAKIM STANIE, ŻE ZDECYDOWANO SIĘ ODWOŁAĆ SŁUŻBY RATOWNICZE.
Możemy więc przyjmować za pewnik, że sytuacja, która dotąd była tylko teoretyczną możliwością zapisaną w Konstytucji – śmierć prezydenta – naprawdę się wydarzyła. Ale to nie wszystko. Na pokładzie samolotu wedle wszelkiego prawdopodobieństwa, były również osoby tak ważne, jak: Pani Prezydentowa, Wicemarszałkowie Sejmu i Senatu RP, Podsekretarze Stanu, Szefowie Sztabu Generalnego, Przedstawiciele Rodzin Katyńskich, Posłowie i Posłanki.
NIE JEST W TEJ CHWILI WAŻNE, Z JAKIMI POGLĄDAMI I UGRUPOWANIAMI UTOŻSAMIALIŚMY TE OSOBY. TA TRAGEDIA DOTYCZY NAS WSZYSTKICH.
Zostajemy w tej tragedii z szeregiem bolesnych i irytujących pytań.
JAK TO MOŻLIWE, ŻE POZWOLONO, BY OSOBY TAK WAŻNE DLA FUNKCJONOWANIA PAŃSTWA WSIADŁY DO JEDNEGO SAMOLOTU? DLACZEGO, CHOĆ CHOĆ OD LAT TRWA DEBATA NA TEMAT FATALNEGO STANU PREZYDENCKIEGO SAMOLOTU, NIE WYMIENIONO TEJ MASZYNY? KIEDY W POLSCE ZACZNIEMY MYŚLEĆ O PAŃSTWIE JAKO O WARTOŚCI, ZAMIAST GUBIĆ SIĘ W PARTYJNYCH SPORACH?
Redakcja
„Kultura Liberalna” nr 65 (15/2010) z 10 kwietnia 2010 r.
Inne tematy w dziale Polityka
