MAK a autoidentyfikacja

Obnażająca moc raportu MAK jest bezsprzeczna.

I nie mam na myśli okoliczności rozbicia się samolotu.

Nigdy nie wchodzę w kompetencje Boga, bo to On zna prawdę i całą prawdę. I bardzo możliwe, że będzie jedynym, który będzie miał do niej dostęp.Raport jednak obnaża kwestię postrzegania siebie samych.

Kilka cytatów z reakcji  - nie tyle na całą treść raportu - ale na resume z konferencji prasowej:

Dostałam właśnie po mordzie, czyli raport MAK.

MAK strzelił nam w pysk.

(...) ow raport jest faktycznie chlanieciem w pysk.

Raport MAK-u jest wart tyle co makulatura
a ja sie pytam, kto dał to gówno na SG ?

Semantyczny komunikat z tych cytatów ma nam uświadomić, że blogerka ma  mordę - jej zdaniem rzecz jasna. Nie ma nic bardziej wiarygodnego jak autorskie zdanie o swym licu.

Inni blogerzy idą dalej - użycie liczby mnogiej - to wskazanie, że obaj mają pysk, ale reszta narodu także.

Jeśli raport jest jedynie makulaturą - pierwszy raz zderzam się z sytuacją, że coś bezwartościowego ma moc prania po pycholkach naszych słodkich.

Termin gówno - pomijam, bo dominuje w codziennych dyskursach - nic nowego.

Pod strofami kolejnego blogera pojawia się znamienny komentarz zaczynający się i kończący na słowie: skurwysyn...

Nobliwa blogerka posiłkuje się wulgaryzmem - co prawda wykropkowanym - ale ilustrującym jedynie skalę emocji - nic więcej.

Dlatego ów raport dokumentuje nie tyle smoleńską sytuację, co stosunek blogerów do własnej osoby.

To  zaskakująca i intrygująca funkcja raportu...

W sieci można udawać wszystko, z wyjątkiem tego, co się naprawdę liczy. Nie możesz udawać inteligencji, poczucia humoru ani błyskotliwości, złośliwości, przewrotności, ani całej reszty twojej paskudnej, fascynującej osobowości. Antonina Liedtke