Za plecami doskonałości

Gdy dochodziłam wczoraj do łoża - stado kur tańczyło pomiędzy kostkami mych stóp.

Od wieków nie chodziłam z kurami spać.

Jestem zdecydowanie nocnym bytem - wtedy rozkwitam.

Nie nazwę wczorajszej daty progową, bo to zadanie dla niedalekiej przyszłości.

Zmęczenie - fizyczne, ale jeszcze bardziej - emocjonalne - rozbierało mnie z sił jak nieporadny kochanek.

Egipskie ciemności w łazience -  już tylko mnie bawiły.

Dokonała żywotu ostatnia żarówka z czterech w lampie nad lustrem. Mam pakiet nowch - ale niedoskonały mój wrost/ nawet na krześle - sprawdzałam/, niedoskonała wiedza z tajników - który z kilkunastu bezpieczników wyłączyć...Bo jakby co, mógłby mi zostać uśmiech na zawsze i tandetna trwała na włosach... od pieszczoty prądu.

Doskonałość jest cnotą umarłych.
Antoine de Saint-Exupéry

Grobowe ciemności  - ale ja żyję.

Wyzwania stawiane Ci przez życie nie mają Cię sparaliżować  - one mają pomóc Ci odkryć, kim jesteś.
Bernice Johnson Reagon

Wczorajsza data była wyzwaniem i to z tego najwyższego piętra.

Okoliczności mogły stać się paralizatorem - ale świadek kulminacyjnego momentu mówi:

 - Wypadłaś najlepiej jak mogłaś. Rzeczowa, z ekonomią słowa, szalenie profesjonalna -  a do tego cudowna prezencja.

Nie czułam się taka.

W drodze powrotnej wyłuskują mnie z niebytu dostrzegania realiów - przypadkowo spotkani znajomi.

Jeszcze kilkaset metrów do mego mieszkanka a tu klakson auta - zmęczona nie dostrzegam kto zacz. Marka bolida też mi nic nie mówi.

Otwierają się drzwi auta...

Pada pytanie, jak się miewam?

Ujawniam skąd wracam.

 - Będzie dobrze, trzymam kciuki.... - oznajmia głos znad kierownicy.

Już w domu - tulę zamrznięty policzek do ciepłej piersi Boga, że choć szansę dał - niezależnie od rezultatu.

Zdziwiona patrzę jak rodzi się wpis spod stalówki mej klawiatury. Zakładałam, że zmęczenie wysuszy atrament.

Ze stolicy Przyjaciółka w  podsyła nowość muzyczną, też w kontekście wsparcia.

A w clipie - tak bliski mi bohater scen rozegranych.

Papieros jest doskonałym przykładem doskonałej rozkoszy. Sprawia przyjemność, a nie zaspokaja. Oscar Wilde

Tak...zaciągnełam się życiem, ale nie dla jego zaspokojenia.

Bo zaspokojenie to kres, nawet epizodyczny, ale kres - a ja chcę iść dalej.

W dwóch wczorajszych rozmowach - rozdzielonych godzinami - nie maltretowałam myśli - jak wypadnę.

Odbiór traci na znaczeniu, gdy z wysiłkiem budujemy miałkie demo.

Niedoskonałość może pachnieć rozkoszą, ale nie ma zaspakajać.