Wiem...

Pomiędzy bólu pewnością
I pocałunków pytań
Długi korytarz drzwi
Z obcych klamkami

Metresa cieniem
Bez wizytówki myśli
Niestrudzona oczywistość
Zawsze gasi  światło

Złamane milczenie
Ciszą tak głośną
Muślin sacrum
Ochroni wątpliwość

Puste od nadużycia
Zaimki nie znaczą
Prawie  wielkie nic

Skroń odwrócona
Od tęsknoty świata
Wymowniej niż
Dyktat dłoni
Z oficjalnym gestem

Tak musi być
Pomiędzy siebie
Odwróceniem
Gdy za trudno
Spojrzeć gdzieś
Tam