Rozbrojenie

"Nie staraj się zostać człowiekiem sukcesu, staraj się zostać człowiekiem wartości". Albert Einstein.
 

Sukces nie koliduje z wiernością wartościom.

Znam ludzi sukcesu - niełatwego - bo właśnie okupionego spójnością z wartościami. Ale pomimo tego są to ludzie sukcesu.

Odejście od wartości - oznacza zazwyczaj łatwość. Ekonomiczną, społeczną i wszelaką inną.

Kiedy patrzę wstecz na łatwości, które pożegnałam - nie dotykając ich nawet - w jakże innym miejscu byłabym teraz.

Łatwość to pachnące świeżością autostrady, bez żadnych opłat.

Ty na nich jesteś ...bilonem....

Nie chodzi o sztuczne utrudnianie sobie życia...ale jak świat stary - podłość zawsze miała zapewniony komfort i spokój.

Ludzie wartości wolni są od misji. Już samo ich imię jest specyficzną misją.

Ich szept niesie dalej niż krzyk tłumu.

Wartości to też świat miłości.

Bez wartości wszystko masz na podorędziu. Papka, która nie połamie ci zębów, ale i bez smaku.

Tak już jest, że chcąc mieć stale kontakt życiowy z wartością, musisz się po wszystko mocno wspinać.

Ale gdy najdrobniejsza sprawa spełnia się w klimacie wartości - jest nie tylko co świętować, ale poobijana dusza od surowego oblicza okoliczności - ma na chwilę odpoczynek.

Nie rozbroi mnie nikt z totemem taniego, bezwartościowego sukcesu.

Ciągle mnie tacy mijają, a ja ich.

Czasem ujmuję czyjąś skroń w dłonie mej percepcji i juz wiem. Srebro na tych skroniach to kruszec zaślubin z Wartością.

"Nie pozwól mi sobie skłamać. Gdy wyrwę rękę – złap ją ponownie, gdy spróbuję uciec – zagrodź mi drogę, gdy zacznę krzyczeć – obejmij mnie. Pokażę ci swoją siłę, a ty okaż mi swoją czułość. Odepchnę cię, bo mój strach panuje nade mną, ale ty… usłysz mnie, usłysz mój niemy krzyk, nie pozwól mi znów schować się w moich bezpiecznych ścianach. Albowiem tylko Miłość jest w stanie patrzeć od środka i przenikać bezinwazyjnie, cieszyć się jak dziecko, śmiać się i płakać, drżeć z zimna, czuć całym ciałem, patrzeć w rozwarte źrenice nie odwracając oczu i… uwolnić skrzydła, jedno machnięcie których pozwala wrócić do domu…"Tatyana Varukha