Efekt motyla...

"W twoim świecie istnieje tylko to, czemu dajesz uwagę." O. Novikova
W tym nie tyle chodzi o percepcję, ale istotność.

Coś jak efekt motyla - ale w tej dobrej baśni.

Rozpiętość skrzydeł ma tu mniejsze znaczenie od tego, na czym przysiądzie.

Szum bodźców zawsze będzie istniał, ale to od nas zależy, co chcemy usłyszeć - nie wiedząc jednak co usłyszymy.
Ukierunkowanie zainteresowania, smakowania świata, smakowania ludzi.

Moje książki zawsze profanuję - podkreśleniami, wykrzyknikami, notatkami na marginesie. I nie ołówkiem, który z latami blednie.
Gdy mam w dłoni pożyczoną edycję - męka straszna, bo dłoń się rwie - ale dokonuje swego na poboczu, na fiszce, bo zostać coś musi.

"Nie skreślaj mnie, podkreślaj mnie". Mariusz Lubomski

Podkreślić drugiego człowieka, to jak antrakt w locie motyla. To jest wybór, to jest wskazanie - bez górnego C - ale szacunek, atencja, zrozumienie.

Nie zawsze wiemy kto nas podkreślił, albo kto nas skreślił. Czasem wiedza ta dociera do nas jak fala na plaży, obmyje stopy, ziarna niepewności zabierze ze sobą, choć inne, nowe -  poniesiemy dalej.

Gdy wczoraj zapytałam, jak to się stało, że jestem czytana, że zatrzymał się przy mych impresjach - usłyszałam, że tyle jest powtarzalności w sieci, którą jaźń nie asymiluje, w higienie percepcji odrzuca - że coś, co ma znamiona niepowtarzalności zwraca uwagę.
Nawet wybrana tematyka nie ma takiego znaczenia, jak jej realizacja.
Nigdy tak nie patrzyłam na swoje spontaniczne pisanie w necie i dodaję - że nie ma w tym żadnego planu.
Odpowiedź:
- I o to chodzi, że go nie ma.

Całe życie coś skreślamy lub podkreślamy. Zapisujemy marginesy dni, lat - rozmowami, spotkaniami.
Nominujemy uwagą. To nie jest ciężar, dotyk - a pomimo tego, wybrany dźwięk ożywia klawiaturę przeżyć.

A clip? Gdy kreśliliśmy wspomnienia, odczucia z poznawanych krajów - analogicznie zapisał nam się w emocjach Paryż, bo nie cała Francja. Że niekoniecznie...