Panie premierze, bójże sie pan Boga (i sondaży)

Nie mam wątpliwości - Mariusz Kamiński jest człowiekiem PiS. Nie mam wątpliwości - jego ostatnie działania niejednokrotnie nosiły znamiona prowokacji politycznej (znak "V" który robił przed kamerami, niektóre z jego wypowiedzi, z których można było wprost wywnioskować, iz do Donalda Tuska jest stosunek jest więcej niż chłodny). Nie ma to obecnie jednak żadnego znaczenia. Mariusz Kamiński nie zmontował "afery stoczniowej" i "afery hazardowej". Nawet, jeśli nie noszą one znamion klasycznej korupcji wskazuja jasno, iż ministrowie przejawiali ogromną niekompetencje, połączoną z brakiem troski o zabezpieczenie interesów państwa. Nie może być mowy o zakazie utrzymywania przez polityków kontaktów ze światem biznesu. Nie może być mowy o rwaniu włosów z głowy i krzyku o korupcji za każdym razem, kiedy spotyka się minister z przedsiębiorcą. Ale zadaniem ministrów i polityków jest temu lobbingowi nie ulegać i dokładać największego wysiłku, aby interes państwa pozostał nienaruszony.

Afera hazardowa wymaga wnikliwego śledztwa. Na razie nie powinno się orzekać o stopniu winy osób w nią zamieszanych, jednak należy ją starannie wyjaśnić, w każdym szczególe. Afera stoczniowa żyje w mediach dopiero kilkanaście godzin, więc trudno wyrokować o jej rozmiarach. Nie ulega jednak wątpliwości, że zachowanie ministra skarbu i niektórych urzędników było co najmniej zastanawiające.

Tylko głupiec może zanegować fakty. Na nic się zda zaklinanie rzeczywistości przez osoby pokroju Pacewicza i Kuczyńskiego, jakoby CBA było urzędem dotkniętym patologią. Patologię prezentują jedynie wskazani wyżej publicyści, których należy określić jako antypisowskich ultrasów. I tak jak Adam Michnik swego czasu twierdził, że boi się "antykomunizmu jaskiniowego", tak należy obecnie powiedzieć wprost, że Platforma powinna obawiać się środowisk reprezentujących "antypisizm jaskiniowy". Siła Platformy jest zjednanie elektoratu centrowego, a nie skrajnego.

Wchodząc na grunt teorii spiskowych - można się wręcz zastanawiać, czy odwołanie Mariusza Kamińskiego nie zostałoby przywitane jako specyficzny sukces właśnie w kierownictwie PiS. Odszedłby on bowiem obecnie w glorii twardego, walczącego z korupcją człowieka. Co wiecej - jego dymisja w tym momencie przygotowałaby bardzo podatny grunt dla wszelkich mitów o dwóch aferach omawianych dziś w mediach aferach, niezależnie od tego, jakie będą wyniki szczegółowego śledztwa.

Fakty są nieubłagane - wystarczy porozmawiać z ludźmi zainteresowanymi polityką. Wyrażają oni obecnie co najmniej niepokój. Odwoływać Mariusza Kamińskiego w obecnej sytuacji nie można. Zbyt wiele podejrzeń to wzbudzi, niezależnie od dalszych losów tych historii.

W żadnym razie nie można na razie ocenić działań CBA. Tak samo jak nie można ocenić wagi zarzutów postawionych Kamińskiemu. Nie da sie więc określić, czy naruszył standardy, których przestrzeganie jest szefowi CBA nakazane przez przepisy ustawy.

Należy więc zachować zimną krew i zarówno sprawę działań CBA i Mariusza Kamińskiego, jak i wszystkie szczegóły związane z dwoma aferami należy starannie wyjaśnić. Możliwe, że informacje o których słyszymy oparte są na niejasnych przesłankach. Możliwe, że doszło do celowego wycieku informacji tajnych. Możliwe, że szef CBA popełnił błędy. Wtedy należy rozpocząć procedurę jego odwołania.

Odwołanie Mariusza Kamińskiego w tym momencie to największy błąd jaki może popełnić premier. To potężny samobój, po którym PO może przez długi czas nie odzyskać sympatii centrowego i umiarkowanego elektoratu.