Okładki ksiązek opisanych
135
BLOG
Zapomniane wizerunki: odkrywanie kobiecego dziedzictwa w sztuce i historii / Hit!
BLOG
Od wieków kobiety odgrywały kluczową rolę w historii, religii i sztuce. Pomimo tego, że ich wkład często był bagatelizowany lub pomijany, to właśnie teraz odkrywamy bogactwo i znaczenie ich dziedzictwa. Książki takie jak „Kobiety w Piśmie Świętym”, monumentalny album „Matka Boża” oraz „Klasztor i sztuka. Życie i twórczość s. bernardynki Anieli Kisielewskiej” pozwalają nam zrozumieć rolę kobiet w dzisiejszych czasach w społeczeństwie, ale także w sztuce. Wydawnictwo Biały Kruk.
Ks. prof. Waldemar Chrostowski
„Kobiety w Piśmie Świętym” – wybitne dzieło ks. prof. Waldemara Chrostowskiego.Książka przedstawia sylwetki 16 istotnych kobiet z Pisma Świętego, takich jak Ewa, Sara, Anna, Miriam czy Estera. Autor analizuje ich życie, rolę społeczną, religijną i polityczną, ukazując je jako wzory wiary, miłości, cierpliwości, roztropności i oddania. Książka rzuca nowe światło na sytuację kobiet na starożytnym Bliskim Wschodzie, tworząc inspirującą opowieść o kobietach biblijnych. Publikacja zawiera liczne ilustracje, które uzupełniają tekst i są inspiracją dla kolejnych pokoleń mistrzów sztuki. Połączenie tekstu z obrazem sprawia, że czytelnik ma nie tylko intelektualne, ale także artystyczne doświadczenie podczas lektury. Celem książki jest ukazanie znaczenia kobiet w Piśmie Świętym, ich wpływu na historię Zbawienia oraz inspiracja dla współczesnych czytelników do naśladowania ich przykładu. Dodatkowo autor analizuje stereotypy dotyczące kobiet na starożytnym Bliskim Wschodzie i ich wpływ na współczesny obraz kobiet. „Kobiety w Piśmie Świętym” to fascynująca książka, która przedstawia niezwykle istotne postacie kobiece z Pisma Świętego, ukazując je jako wzory do naśladowania dla współczesnych czytelników. Bogato ilustrowana i mądrze napisana, stanowi inspirującą
lekturę dla osób zainteresowanych zarówno religią, jak i historią oraz sztuką. 
„Matka Boża” – monumentalny album Adama Bujaka i Jolanty Sosnowskiej. Album „Matka Boża” stanowi wyjątkowy zbiór obrazów i rzeźb przedstawiających Matkę Bożą, uosabiającą dla Polaków wielką miłość i cześć. Fotografik Adam Bujak podróżował po Polsce i świecie, aby uwiecznić różnorodne wizerunki Maryi, od Matki Czułej po Matkę Wspomożycielkę Wiernych.
Poprzez bogaty zbiór fotografii czytelnik poznaje nie tylko ziemskie życie Dziewicy z Nazaretu, ale także jej różnorodne aspekty, takie jak Matka Karmiąca, Miłosierna czy Apokaliptyczna. Niezależnie od tego, czy przedstawienia Maryi znajdują się w wielkich sanktuariach czy skromnych kościołach, istotne jest, że dla Polaków ich znaczenie jest głęboko żywe i aktualne. Książka nie tylko prezentuje fotografie, ale także zawiera esej Jolanty Sosnowskiej, który rzuca światło na życie Maryi oraz jej znaczenie w sztuce. Ponadto obszerne komentarze do fotografii stanowią cenne źródło informacji. „Matka Boża” stanowi więc nie tylko wspaniałą kolekcję sztuki, ale również potężny dowód na to, że Maryja jest wspólną Matką dla wszystkich Polaków.
„Klasztor i sztuka. Życie i twórczość s. bernardynki Anieli Kisielewskiej” – wspaniała publikacja Adama Bujaka i o. Cypriana Moryca OFM Książka autorstwa wybitnego historyka sztuki i bernardyna, o. dr. Cypriana Moryca, stanowi fascynujący wgląd w życie i twórczość s. Anieli Kisielewskiej – malarki zakonnej, która odzwierciedlała w swoich dziełach głęboką duchowość i artystyczne pasje. Moryc nie tylko odkrywa tę nieznaną dotąd postać sztuki, ale także prezentuje jej dzieła, które zwykle pozostawały ukryte za klasztornymi murami. To spojrzenie za klauzurę otwiera przed czytelnikiem świat mistycznych pejzaży i religijnych motywów, ukazując, że sztuka może być nie tylko formą ekspresji, ale także modlitwą i chwaleniem Boga. Poprzez misternie dobrany zestaw zdjęć autor przybliża nam nie tylko piękno twórczości Anieli Kisielewskiej, ale także kontekst jej życia zakonnego. Wizualna podróż po klasztornych wnętrzach i świątyniach pozwala nam zrozumieć, że dla s. Anieli malowanie było sposobem na wyrażenie swojej wiary i oddania się Bogu. Zdjęcia Adama Bujaka, mistrza fotografii sakralnej, wprowadzają czytelnika w intymną atmosferę klasztoru, gdzie cisza i spokój sprzyjają kontemplacji i twórczemu wysiłkowi. Publikacja ta nie tylko przywraca do życia zapomnianą postać s. Anieli, ale także ukazuje uniwersalność sztuki sakralnej i jej znaczenie w kontekście życia duchowego. Dzięki niemu możemy lepiej zrozumieć, jak sztuka może być drogą do głębszego zrozumienia wiary i jak artystyczna pasja może być łączona z oddaniem zakonnym. O. Cyprian Moryc staje się przewodnikiem w podróży po mistycznych krajobrazach duszy, ukazując nam, że nawet w cichym klasztorze skrywa się niezwykłe piękno i głębia artystycznej ekspresji. Odkrywanie historii i sztuki z perspektywy kobiecej tożsamości przynosi nowe spojrzenie na nasze dziedzictwo i kulturowe korzenie. To również szansa na docenienie i uhonorowanie kobiet, które często pozostawały w cieniu, ale których wkład był niezwykle istotny. Poprzez studiowanie ich życia i twórczości możemy lepiej zrozumieć naszą własną tożsamość i wzmacniać więzi z naszym dziedzictwem.
Lech Galicki, ur. 29 I 1955, w domu rodzinnym przy ulicy Stanisława Moniuszki 4 (Jasne Błonia) w Szczecinie. Dziennikarz, prozaik, poeta. Pseud.: (gal), Krzysztof Berg, Marcin Wodnicki. Syn Władysława i Stanisławy z domu Przybeckiej. Syn: Marcin. Ukończył studia ekonomiczne na Politechnice Szczecińskiej; studiował również język niemiecki w Goethe Institut w Berlinie. Odbył roczną aplikację dziennikarską w tygodniku „Morze i Ziemia”. Pracował jako dziennikarz w rozmaitych periodykach. Był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Kościół nad Odrą i Bałtykiem”. Od 1995 współpracuje z PR Szczecin, dla którego przygotowuje reportaże, audycje autorskie, słuchowisko („Grona Grudnia” w ramach „Szczecińskiej Trylogii Grudnia.”), pisze reżyserowane przez redaktor Agatę Foltyn z Polskiego Radia Szczecin słuchowiska poetyckie: Ktoś Inny, Urodziłem się (z udziałem aktorów: Beaty Zygarlickiej, Adama Zycha, Edwarda Żentary) oraz tworzy i czyta na antenie cykliczne felietony. Podróżował do Anglii, Dani, RFN, Belgii; w latach 1988 – 1993 przebywał w Berlinie Zachodnim. Od 1996 prowadzi warsztaty dziennikarskie dla młodzieży polskiej, białoruskiej i ukraińskiej w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Związku Zawodowego Dziennikarzy. W 1994 otrzymał nagrodę specjalną SDP za różnorodną twórczość dziennikarską i literacką. Wyróżniany wielokrotnie przez polskie bractwa i grupy poetyckie. Od 2011 prowadzi w Szczecińskim Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej: Teatr Empatia (nagrodzony za osiągnięcia artystyczne przez Prezydenta miasta Szczecin), pisze scenariusze, reżyseruje spektakle, w których także występuje, podobnie okazjonalnie gra główną rolę w miniserialu filmowym. Jako dziennikarz debiutował w 1971 roku w tygodniku „Na przełaj”. Debiut literacki: Drzewo-Stan (1993). Opublikował następujące książki poetyckie: Drzewo-Stan. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „ Ottonianum”, 1993; Ktoś Inny. Tamże, 1995; Efekt motyla. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 1999. Cisza. Szczecin: Wyd. Promocyjne „Albatros”, 2003, KrzykOkrzyk, Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2004. Lamentacje za jeden uśmiech. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2005. Tentato. Zapamiętnik znaleziony w chaosie. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2007. Lawa rozmowy o Polsce. Współautor. Kraków: Solidarni 2010, Arcana, 2012, Antologia Smoleńska 96 wierszy. Współautor, wyd. Solidarni 2010, rok wyd.2015. Proza, reportaże, felietony: Trzask czasu, Czarnków: Interak, 1994; Na oka dnie (wspólnie z Agatą Foltyn) Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”), 1997, Jozajtis, Szczecin, Wyd. „PoNaD”, 1999, Sennik Lunatyka, Szczecin: Wyd. Promocyjne „ Albatros”, 2000, Dum – Dum. Szczecin: Wyd. „PoNaD”, 2000, Dum –Dum 2. Tamże, 2001, Punkt G., Tamże, 2002, Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu. Tamże, 2003. RECENZJE Charakterystyczne dla „metafizycznych” tomów poezji Galickiego jest połączenie wierszy oraz fotografii Marka Poźniaka (w najważniejszym tomie Ktoś Inny są to zdjęcia kostiumów teatralnych Piera Georgia Furlana), stanowiących tyleż dopełniającą się całość, co dwa zupełnie autonomiczne zjawiska artystyczne, jednocześnie próbujące być świadectwem poszukiwania i zatrzymywania przez sztukę prześwitów Wieczności. Marzenia mają moc przełamania własnego zranienia, ocalenia świadomości boleśnie naznaczonej czasem, przemijaniem, śmiercią. Prowadzą do odnajdywania w sobie śladów nieistniejącego już raju i harmonii. Charakterystyczna jest przekładalność zapisu słownego na muzyczny i plastyczny. Reportaże i felietony Galickiego dotyczą zawsze najbliższej rzeczywistości: ułamki rozmów i spotkań w tramwaju, migawki spostrzeżeń, codzienność w jej często przytłaczającym wymiarze. Zapiski zaskakują trafną, skrótową diagnozą sytuacji życiowej bohaterów. Galicki balansuje pomiędzy oczywistością a niezwykłością zjawiska, powszedniością sytuacji, a często poetyckim językiem jej przedstawienia. Oderwanie opisywanych zdarzeń od pierwotnego kontekstu publikacji („Kościół nad Odrą i Bałtykiem”, PR Szczecin) czyni z minireportaży swoistą metaforę, usiłującą odnaleźć w ułamkach codzienności porządkujący je sens. Podobnie dzieje się w felietonach z założenia interwencyjnych (Dum – Dum, Dum – Dum 2): autor poszukuje uogólnienia, czy też analogii pomiędzy tym co jednostkowe a tym, co ogólne, wywiedzione z wiersza, anegdoty, symbolu, przeszłości. Galicki buduje świat swoich mikroopowiadań również z ułamków przeszłości (np. historia Sydonii von Borck w Jozajtisie), a także z doświadczeń autobiograficznych (pamięta dzień swoich urodzin, przeżył doświadczenie wyjścia poza ciało, oraz groźną katastrofę). Piotr Urbański Powyższy artykuł biograficzny pochodzi z Literatury na Pomorzu Zachodnim do końca XX wieku, Przewodnik encyklopedyczny. Szczecin: Wydawnictwo „Kurier – Press”, 2003. Autor noty biograficznej: Piotr Lech Urbański dr hab. Od 1.10.2012 prof. nadzw. w Instytucie Filologii Klasycznej UAM. Poprzednio prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego, dyrektor Instytutu Polonistyki i Kulturoznawstwa (2002-2008), Dokonano aktualizacji w spisie książek napisanych po opublikowaniu notatki biograficznej Lecha Galickiego i wydanych. Recenzja książki Lecha Galickiego „Dziękuję za rozmowę. Zszywka czasu”. Wydawnictwo „PoNaD”. Szczecin 2003 autorstwa (E.S) opublikowana w dwumiesięczniku literackim TOPOS [1-2 (74 75) 2004 Rok XII]: Dziękuję za rozmowę to zbiór wywiadów, artykułów prasowych, które szczeciński dziennikarz, ale także poeta i prozaik, drukował w prasie w ostatniej dekadzie. Mimo swej różnorodności, bo obok rozmowy z modelkami znajdziemy np. wywiad z Lechem Wałęsą, z chaotycznego doświadczenia przełomu wieków wyłania się obraz współczesności targanej przez sprzeczne dążenia, poszukującej jednak własnych form osobowości. Legendarne UFO, radiestezja, bioenergoterapia, spirytualizm – zjawiska, które Galicki nie obawia się opisywać, niekiedy wbrew opinii publicznej i środowisk naukowych. Prawie każdy czytelnik znajdzie w tej książce coś dla siebie – wywiady z wybitnymi artystami sąsiadują z wypowiedziami osób duchowych, opinie polityków obok opowieści o zwykłych ludzkich losach. Galicki, mimo iż w znacznej mierze osadzony jest w lokalnym środowisku Pomorza Zachodniego, dąży do ujmowania w swoich tekstach problematyki uniwersalnej i reprezentuje zupełnie inny, niż obecnie rozpowszechniony, typ dziennikarstwa. Liczy się u niego nie pogoń za sensacją, a unieruchomienie strumienia czasu przy pomocy druku. Pisze na zasadzie stop – klatek tworząc skomplikowany, niekiedy wręcz wymykający się spod kontroli obraz naszych czasów. (E.S.).
Nowości od blogera
