Remanenty 2: Co wiedział polski wywiad o Gruzji? (plus słowo o t

Wczoraj pisałem o pytaniu czy Prezydent RP wiedział o ataku Gruzji. Pytanie to jednak powinno być uzupełnione o to czy polskie wywiad coś wiedział. Fakt, że nasze władze były całym kryzysem zaskoczone pokazuje, iż niestety nie mam wielkich nadziei na to co doładnie (nie)dowiedział się nasz wywiad.

Postawić można hipotezę (czysto poszlakową oczywiście), że cały czas jednak płacimy cenę za paraliż wywiadu jaki nam zafundowano w ostatnim okresie (np. sposób rozwiązania WSI) Co jakiś czas czytam fałszywe informacje o tym jakoby Macierewicz wykrył jakiś potężnych agentów Rosji w naszym wywiadzie i dzielnie im się przeciwstawił. Oczywiście niczego takiego nie wykrył (nawet większych afer gospodarczych też nie). Jedyne co osiągnał to fakt iż polski wywiad, zwłaszcza wojskowy - co pokazuje Afganistan jak i Irak (np. zamach na naszego ambasadora) dalej jest w stanie wstrzymania, żeby nie powiedzieć paraliżu.

Jeśli jeszcze, wedle tego co kiedyś podawała prasa czy sam Sikorski (w swojej ostatniej książce sprzed roku), WSI było w stanie wygenerować wartościowe informacje o Afganistanie a wcześniej też o Iraku (choć tu była wpadka z rakietami) to dziś warto postawić sobie pytanie co wywiad wojskowy i cywilny wiedział i jak był w stanie przygotować naszych liderów do obecnego kryzysu. Choćby do tego jaka może być reakcja Rosji czy USA. 

Dziś rano pisałem, że Polska po prawie trzech latach rządów PO i PiS, ma słabszą pozycję na arenie międzynarodowej. Mamy mniejsze możliwości niż jeszcze miał je Prezydent Kwaśniewski i Premier Belka (czy nawet jeszcze Marcinkiewicz z czasów Mellera). Ciekawe jak wygląda sprawa wywiadu - obszaru równie niemądrze zideologizowanego jak polityka zagraniczna, który pod rządami PO i PiS stał się jeszcze jedną niepotrzebną ofiarą retoryki 4rp.


----------------------

Media podają, że Tusk ma nadzieje na szybszą ratyfikację Tarczy. Ciekawe czy amerykanie w końcu zrozumieli że oczekiwanie naszego Rządu co do realnych gwarancji plus realnego zwiększenia naszej obrony przeciwlotniczej nie są wyssane z palca. Gruzja pokazuje, że twarde oczekiwania rządu aby mieć coś więcej niż tylko gołą tarczę były jak najbardziej uzasadnione.