Rozpoczął się najważniejszy okres w kalendarzu liturgicznym Kościoła Katolickiego. Trwa od dzisiejszego wieczora do Nieszporów Niedzieli Wielkanocnej. Wierni w tym czasie przeżywają Misteria Męki Pańskiej, które kończą się największą tajemnicą ludzkości – Zmartwychwstaniem Jezusa syna Józefa z rodu Dawida.
W dzisiejszej liturgii Kościół pochyla się nad ostatnimi chwilami z życia swego Mistrza, tuż przed Jego aresztowaniem, procesem i męką. Ten dzień jest pamiątką ustanowienia sakramentu kapłaństwa i Eucharystii. Wszystkie wydarzenia w Kościele skupiają się wokół tych sakramentów.
Do południa biskupi odprawiają w swych katedrach Mszę z poświęceniem krzyżma. Kapłani są powołani w sposób szczególny do świadczenia o zbawczym Misterium Chrystusa. Jednak na każdym z ochrzczonych spoczywa misja głoszenia Ewangelii, zarówno świadectwem życia, jak i słowem. Na mocy sakramentu chrztu wszyscy ochrzczeni mają udział w kapłaństwie powszechnym, aby wspólnie z kapłanami świadczyć o miłości Boga do człowieka.
Tego dnia, po homilii, następuje odnowienie przyrzeczeń kapłańskich. Natomiast w trakcie liturgii eucharystycznej błogosławi się olej do namaszczania chorych, a także olej katechumenów, używany w czasie przygotowań do chrztu. Osobna formuła dotyczy konsekracji krzyżma świętego. Olej ten używany jest do namaszczania przy chrzcie, bierzmowaniu, święceniach kapłańskich, ślubach wieczystych, konsekracji biskupów oraz konsekracji świątyń i ołtarzy.
Wieczorną liturgią rozpoczyna się przeżywanie misteriów zbawczych. Na pamiątkę wydarzeń Ostatniej Wieczerzy, Kościół sprawuje uroczystą Eucharystię, dziękując za ten wyjątkowy dar, otwierający człowieka na życie wieczne w radości swego Pana.
Aby do tego doszło należy wyzwolić się z więzów grzechu. Opuścić Egipt. Dlatego w pierwszym czytaniu wsłuchujemy się w głos Boga, który przemawia do Mojżesza i Aarona, wskazując na to, co mają czynić nim ich wyzwoli. Bóg gromadzi swych wiernych przy stole. Na uczcie. Będą ją spożywać z przepasanymi biodrami, sandałami na nogach i laską w ręku. Przez znak gotowości do drogi każdy z nas winien być nieustannie gotowy na swoją Paschę, czyli przejście z tego świata do Ziemi Obiecanej. Tej w Niebie, którą przygotował nam Bóg przez Swego Syna.
Eucharystia przypomina nam o kruchości i ulotności ludzkiego życia. O walce dobra ze złem. O wiecznym zwycięstwie Jezusa nad wszelką ułomnością, cierpieniem i śmiercią. To Liturgia przypomina ludziom o nadziei na lepsze jutro, w którym nie będzie mroku grzechu i konsekwencji naszych grzesznych wyborów. Czy jestem tego świadom? Czy pragnę wiecznego trwania w Trójcy Świętej?
Czy wiem, że Eucharystia jest nawiązaniem do przymierza, które Bóg zawarł z Mojżeszem? Stanowi także jego odnowienie, bo eucharystyczny Kielich jest Nowym Przymierzem w Krwi Zbawiciela. „Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę! Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie” – 1 Kor 11, 25-27.
Eucharystia jest oczyszczeniem ducha. Uświęca tego, który w niej uczestniczy i przeżywa ją. Dlatego Ewangelia przedstawia w sposób niezwykle wymowny i obrazowy gest Jezusa, umywającego nogi Apostołom. „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze mną” – rzecze Zbawiciel (J 13, 8). Dodaje także: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie "Nauczycielem" i "Panem" i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem – J 13, 12-15.
Do tego prowadzi każda Eucharystia – do służby Bogu i człowiekowi.
Niech Jezus Chrystus błogosławi nam wszystkim na przeżywanie Misteriów Paschalnych. Niech nas prowadzi do domu Ojca, w którym przygotował nam mieszkań wiele. Szczęść Boże!
