Bojkot i polieznyje idioty

Pod moim poprzednim wpisem trwałą intensywna dyskusja - niestety, w dużej mierze chybiona. Wracam do tematu, żeby wyklarować sprawę i pokazać, na czym polega błąd w myśleniu licznie obecnych w S24 polieznych idiotow (historyczne sformułowanie tow. Lenina, więc proszę się nie obrażać) .

Mój wpis stawiał jedno pytanie i odpowiadał na nie tezą, z którą oczywiście można było się spierać: czy bojkot TVN przez PiS okaże się dla tej partii korzystny czy nie i dlaczego. Oto w punktach powody, dla których, moim zdaniem, korzystny się nie okaże.

PiS, żeby zdobyć władzę ponownie, musi wyjść poza swój żelazny elektorat, który wynosi prawdopodobnie 15-20 procent. Musi zatem podjąć walkę o centrum, zdominowane dziś przez PO. Do tego potrzebna jest zmiana języka, wizerunku, sposobu komunikowania się.
Decyzja o bojkocie idzie dokładnie w przeciwną stronę: podoba się już przekonanym, nieprzekonanych utwierdza w przeświadczeniu, że negatywne opinie o PiS, jakie wpaja im część komentatorów i mediów są prawdziwe.
PiS popełnił zasadniczy błąd, ogłaszając bojkot bez wyraźnego, czytelnego dla publiczności powodu. Te, które oficjalnie się podaje, są nieczytelne, niezrozumiałe i nieznane.
Dodatkowy protest przeciwko zdjęciach w Onet.pl sprawia skrajnie infantylne wrażenie i jest bardzo łatwy do okpienia.
PiS nie postawił żadnych wyraźnych warunków. Z drugiej strony wiadomo, że koncernu medialnego takiego jak ITI nie da się bojkotować w nieskończoność - to oczywista oczywistość. Skoro jednak nie ma warunków powrotu, a wrócić trzeba będzie, powstaje poważny problem, jak ten powrót uzasadnić tak, żeby nie stracić twarzy.
Warto też zauważyć, że przeciwko bojkotowa na Radzie Politycznej było tych jej kilku członków, którzy najlepiej rozumieją media i dobrze się w nich odnajdują. Niestety, zostali przegłosowani.

Mój wpis był zatem tekstem z gatunku analizy praktyki politycznej. Komentowany był jednak w całkiem innym tonie. Zamiast dyskusji z jego tezami i odmiennej analizy, dostałem wywody o tym, jak straszne są media, jakie to z dziennikarzy prostytutki, jak pięknie jest podjąć protest i jak to szlachetnie ze strony PiS, że ów protest podjął. Nie mówiąc już o natchnionych, ekstatycznych zachwytach Maryli czy chamskich atakach na dziennikarzy w ogóle (poza tymi słusznymi, ale tych już wielu nie zostało, wziąwszy pod uwagę, że także „Rz" w komentarzu Piotra Gabryela wskazuje na absurd bojkotu) w wykonaniu np. Platosa lub wspomnianej Maryli, mojej ulubionej zresztą. Niektórzy dowodzili - nie bez racji - jak to media złośliwie traktowały i traktują PiS. Tyle że dla sprawy nie ma to najmniejszego znaczenia. Nikt z nich nie potrafił zdobyć się na dystans wystarczający, żeby spojrzeć na sprawę oczami nie-sympatyka PiS, ale potencjalnego, ewentualnego wyborcy tej partii. Stąd fantasmagoryczne opowieści o tym, że naród teraz sobie uświadomi, że jest manipulowany.

Uderzył mnie kompletny rozdźwięk pomiędzy istotą mojego tekstu a tymi wywodami. Z jednej strony było pytanie o praktyczne skutki, pytanie z dziedziny prakseologii, z drugiej - patos i emocje. Ten patos i emocje jako żywo przypominają wypowiedzi komentatorów w rodzaju Jacka Żakowskiego czy Jarosława Kurskiego. Podobnie nie ma tam zdystansowanej analizy, za to pełno jest odniesień moralnych i przekonania o danej od Pana Boga słuszności.

Nie wątpię, że większość kibiców PiS w S24 ma szlachetne intencje. Rozmawiać o polityce się z nimi jednak nie da. Oni nie są w stanie przeniknąć poza warstwę retoryki, którą serwuje im ich ukochana partia. Nie rozumieją mechanizmów, a raczej - widzą je w przesadnym powiększeniu tylko po jednej stronie, której odmawiają wszelkiej ideowości. Druga strona natomiast ma według nich jedynie szlachetne, idealistyczne pobudki. Innymi słowy - że wrócę do kapitalnej wypowiedzi Napastnika - jak pan prezydent lawiruje, to to jest mądrość i elastyczność; jak lawiruje Tusk, to to jest kłamstwo i fałsz.

Szanowni zwolennicy PiS w większości oceniają wyczyny swojej partii według tzw. face value. Ich krytykę z pragmatycznego punktu widzenia, czyli mającą odpowiedzieć na pytanie, czy dane posunięcie będzie skuteczne, uważają za zdradę. Za cnotę i dowód patriotyzmu uznają popieranie PiS we wszystkim, ad A do Z. Nie trzeba chyba pisać, że na tym właśnie polega rola polieznych idiotow: mają być mięsem armatnim, które bez szemrania godzi się i uzasadnia każdą decyzję idoli. I tę rolę, trzeba przyznać, tutejsi pożyteczni idioci spełniają wybornie.

Najzabawniejsze jest w tym wszystkim to, że nawet drugoszeregowy polityk wyśmiałby te przekonania, nie mówiąc o tym, że sam Jarosław Kaczyński traktuje tę część elektoratu instrumentalnie. Jest to dla niego jeden z pionków na szachownicy. Profesorom serwujemy intelektualnie wysmakowaną opowieść o prawdziwej polityce, szaraczkom dajemy poczucie moralnej wyższości. I nie ma w tym nic nagannego, tak funkcjonuje polityka. Politycy tak muszą, inaczej nieustannie by przegrywali - co ładnie opisuje w „Czasie wrzeszczących staruszków" RAZ. Te moralistyczne uzasadnienia bojkotu i jakiejkolwiek innej akcji PiS są tak konstruowane, żeby polieznyje idioty łatwo je przyjęły.

Rzecz w tym, że wszystko to jest robione pod kątem polieznych idiotow tylko z jednej strony. Bo przecież po drugiej stronie również są polieznyje idioty, o których trzeba zawalczyć. Tylko tam trzeba się bardziej wysilić, a PiS na to pary już jakoś nie ma.