Tak opisuje oblężenie Głogowa w 1109 r. przez Niemców Gall Anonim: „Niemcy nakręcali kusze ręczne, Polacy zaś machiny z kuszami; Niemcy wypuszczali strzały, a Polacy strzały i inne pociski; Niemcy zataczali proce z kamieniami, a Polacy kamienie młyńskie i silnie zaostrzone pale. Gdy Niemcy, zakryci przykrywami z desek, usiłowali podejść pod wał, to Polacy sprawiali im łaźnię wrzącą wodą, zasypując płonącymi głowniami. Niemcy podprowadzali pod bramy żelazne tarany, Polacy zaś staczali na nich z góry koła, zbrojne stalowymi gwiazdami. Niemcy po wzniesionych drabinach pięli się do góry, a Polacy, zaczepiając ich hakami żelaznymi, porywali ich w powietrze.” 600-700 lat przed tymi wydarzeniami upada Cesarstwo Rzymskie (476 r.), to własnie takiej determinacji zabrakło wówczas Rzymianom broniacym cesarstwa przed nacierajacymi Barbarzyncami. Zanim jednak doszło do tego wiele musiał się zmienic na mapie Europy, najpierw Celtowie potem Celtowie wraz z Germanami, potem Germanie, Hunowie, Goci, Wandalowie- Słowianie. John Percy Vyvian Dacre Balsdon (1901 – 1977) angielski historyk w swojej pracy „Roman and Aliens” twierdzi, że Rzym upadł, bo upaść musiał. Brakowało mu tych czynników, które posłużyły na budowę i wyniesienie imperium na najwyższy szczyt cywilizacji i kultury; uczciwość, praworządność, poczucie obowiązku, a zwłaszcza wysoka moralność zanikły. Całe legiony były rekrutowane z prowincji. Nawet gwardia cezara składała się z Germanów. Patrycjusze, elita rzymska, w której rękach leżały losy imperium, uległa całkowitej demoralizacji, wybierając hedonizm jako cel życia. Doprowadziło to do zupełnego rozluźnienia obyczajów. Zapanowały: obżarstwo, opilstwo, uczty, homoseksualizm i krwawe widowiska cyrkowe.
Zbyt skąpe sa informacje na temat ruchów ludnosci w ówczesnej Europie, trudne do zweryfikowania jest to co pisał Nestor, że legendarny książę Lech, z bratem Czechem, mieli przybyć z Dalmacji, z pogranicza Chorwacji i Slawonii, ze starożytnego Sirmium (starożytne miasto greckie, rzymskie i bizantyjskie nad rzeką Sawą, ważna twierdza Panonii broniąca północnej granicy Cesarstwa Rzymskiego, dziś to Sremska Mitrovica w Serbii).Profesor Tadeusz Lehr-Spławiński; autor książki O pochodzeniu i praojczyźnie Słowian, utrzymuje, że fundamenty jej położyło najście ludu, który przyszedł z terenu dzisiejszych Niemiec (z Turyngii) i zmieszał się z poprzednimi mieszkańcami naszych ziem. Co innego głosi profesor Tymieniecki. Według niego o żadnej inwazji w ogóle mówić nie można. Kultura „łużycka” jest wytworem miejscowym, wynikiem poprzedniego rozwoju cywilizacyjnego. Kultury dawniejsze („przedłużycka”, „trzciniecka”) znajdują w niej swe ujście i naturalne przedłużenie. Profesor Józef Kostrzewski, pisze w "Kulturze prapolskiej" tak: „Prastare, w ogromnej swej przewadze rdzennie rodzime imiennictwo topograficzne Polski świadczy o odwiecznym zaludnieniu ziemi naszej przez Słowian, którzy mieszkali tu co najmniej od chwili swego wyodrębnienia się (wraz z Bałtami) z pierwotnej wspólnoty językowej indoeuropejskiej, a zatem przynajmniej od polowy drugiego tysiąclecia przed Chrystusem.” Juz w V w.n.e. A jest to według wielu historyków i archeologów okres najmniej znany, schyłek cesarstwa i wyrastajace na jego gruzach nowe potegi: Król. Ostrogotów, Wizygotów, Wandalów i Alanów, imperium Hunów. Kiedy w 406 r Wandalowie wraz z Alanami, Swewami i wieloma innymi mniejszymi ludami przekracza Ren w sylwestrowa noc rodzi się przyszły wódz hunów Atylla (406-453), który po dojściu do władzy ukształtował stosunki polityczne na ogromnych obszarach Europy. Jak wielka role odgrywał w tamtyn czasie świadczy fakt, ze dopiero po jego upadku Wandalowie zdobywaja Rzym, by kilkadziesiąt lat po tym zwycięstwie ulec nowej wzrastającej potędze Justyniana Wielkiego którego wojska pod wodzą Belizariusza w 533/534 ostatecznie zniszczły krolestwo w płn. Afryce. Zanim Bizancjum zadało ostateczną klęske Wandalom juz w 517 r Słowianie atakuje granice cesarstwa, Prokopiusz z Cezarei w Historii wojen używa nazw Σκλάβοι – Sklaboi, Σκλαβηνοί – Sklabēnoi, Σκλαυηνοί – Sklauenoi, Σθλαβηνοί – Sthlabenoi i Σκλαβῖνοι – Sklabinoi. Jordanes w Getyce użył nazwy Sclaveni, lud z północy Europy który nie stanowi wówczas i nigdy nie bedzie stanowil jednego etnosu, tak jak Polacy o których Karol Szajnocha (1818-1868), polski pisarz, historyk i działacz niepodległościowy, twierdził: „Przez długie czasy nie było innej Polski jak Wielkopolska. Reszta była Krakowem, Mazowszem, Sandomierzem, nie Polską. Do czasów Bolesława Wstydliwego wyrażano się: Sandomierzanie, Mazury, Kujawici i Polacy. Jeszcze za czasów Jadwigi «spostrzegają się Krakowianie. na podszeptach Polaków».” Zanim zaczeto tak okreslac plemina słowianskie zyjace nad Odrą i Wisła według profesora Czekanowskiego nasza pierwsza, „legendarna” dynastia Popielidów była spadkobierczynią imperium połabskiego, wywodziła się z Zachodu podobnie jak czescy Przemyślidzi. Czesi, Połabianie i Polacy należą do Słowian zachodnich. Dwie ostatnio wymienione nazwy sumuje się czasem w jedno miano plemion lechickich. Jeśli imperium połabskie istniało i jego podboje nad Wełtawą i Wartą, to obrona ze strony ujarzmionych, rzezie w Czechach i udane powstanie w Gnieźnie są rozdziałami wewnętrznej zachodniosłowiańskiej historii. A więc Lechitów, Teresa Węgrzynowicz i Jacek Miśkiewicz, w "Wędrówkach po wykopaliskach" twierdzą: „Nie wiemy jeszcze, kim byli Lechici, którzy bezkrwawym zaborem zajęli ziemię naszą i pokryli ją siecią grodów, Celtami, Słowianami? Czas ich przybycia ustala na V/ VI w.n.e., zatem nie ze wschodu a z zachodu ród nasz. Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska. I od tych Słowian rozeszli się po ziemi i przezwali się imionami swoimi, gdzie siedli na ktrym miejscu. Tak więc przyszedłszy, siedli nad rzeką imieniem Morawa i przezwali się Morawianami, a drudzy Czechami nazwali się. A oto jeszcze ci Słowianie: Biali Chorwaci i Serbowie, i Chorutanie. Gdy bowiem Włosi naszli na Słowian naddunajskich i osiadłszy pośrd nich ciemiężyli ich, to Słowianie ci przyszedłszy siedli nad Wisłą i przezwali się Lachami, a od tych Lachów przezwali się jedni Polanami, drudzy Lachowie Lutyczami, inni Mazowszanami, inni Pomorzanami. Tak to opisuje Nestor. Zdanie w jezyku Drzewian Połabskich: vъ sěmь lęda ne jestъ ne-jedъnъ děvъka tǫ ty ne prašălъ, po polsku: ‛w naszej okolicy (dosłownie: w tej ziemi) nie ma żadnej dziewczyny, której nie zaczepiłeś’
Labilność zachodzącą pomiędzy głoskami, zapisywanymi w językach indoeuropejskich znakami: W (V), U, Ł, L. doprowadziła czasami do alternacji pomiędzy pierwszymi głoskami (W/L) np. w etnonimie Wandal, dając w efekcie węgierską nazwę Polaka – Lendziel (pisane z węgierska: Lengyel)? A ponieważ nazwy Wenden i Wandal, wymiennie określały Słowian zachodnich, dlatego Węgrzy nazywaja Polaka – Lendzien (Lengyen), starzy Rusowie – Lęden, a starzy Serbowie – Ledjanin (Bruckner. Słownik etymologiczny języka polskieg). Zdanie w jezyku Drzewian Połabskich: vъ sěmь lęda ne jestъ ne-jedъnъ děvъka tǫ ty ne prašălъ, po polsku: ‛w naszej okolicy (dosłownie: w tej ziemi) nie ma żadnej dziewczyny, której nie zaczepiłeś’. A więc "Lęda" okolica, nasza ziemia stad Ledzianie-Lendzanenoi, Lendzaninoi, Lz’njn, Lachy, Landzaneh and Lendizi. po niemiecku: ein Stück Land, (kawałek ziemi). Slowianie to Lędzianie, to mieszkancy okreslonego terenu, kraju, tak jak w j. Drzewian Połabskich: "Lęda" .Wg Henryka Łowmiańskiego, za Wikipedią: Lędzianie (*lęd-jan-inъ) pochodzi z prasłowiańskiego oraz staropolskiego słowa "lęda" oznaczającego obszar, równinę, pole nieuprawne przeznaczone lub nadające się pod uprawę roli. W dzisiejszej polszczyźnie od tego słowa wywodzi się słowo "ląd" oznaczające "ziemię". Nazwa plemienia wywodzi się bezpośrednio z gospodarki żarowo wypaleniskowej polegającej na wycinaniu i wypalaniu lasów w celu przygotowania terenu pod pola uprawne. A zatem nalezałoby dodac sprostowanie, że ta nazwa wywodzi sie tylko od prasłowiańskiego, a w prapolskim? to okreslenie jest wtórne. A więc: Poland, England, Rusland, itd. Polanie nastąpili "polędzianach", po swioch przodkach: Wenedo-Wandalach, to ten sam etnos, nie było zadnej wymiany ludności, nie było żadnej pustki, kiedy częsc z nich wyrusza na tzw. " Wielka Wędrówke Ludów" ci co zostają sa doskonale zorganizowani, muszą bronic swoich ziem przed najeźdżcami, którymi najpewniej były plemiona germanskie: Sasi, Jutowie, Frankowie, Turyngowie, gdyby było inaczej to ziemie bezpośrednio sąsiadujące z nimi juz we wczesnym sredniowieczu uległyby germanizacji, a stało sie to dopiero kilkaset lat później, chociaz w przypadku Serbołuzyczan ten proces jeszcze trwa i nalezy miec nadzieje, ze przetrwają a przede wszystkim ich jezyk wendyjski.
