Mel Gibson - autorka "URz" za polityczną poprawnością

Na koniec tygodnia filmowego bardziej współczesny wątek krytyki filmowej.

W tekstach autorów koncernu Presspublika przewija się wątek bojkotu przez lewicowe środowisko biznesu. Zgadzam się z tymi autorami, że opinia o ich prawicowym skrzywieniu jest zupełnie przesadzona. Być może do media plannerów się nie przebili, ale na pewno dbają o prezentację politycznej poprawności w najbardziej błahych tekstach, a celują w tym autorki tygodnika „URz”. Moja ulubiona - Herbich - to propagatorka gender studies, a jej najostrzejszy tekst prezentował Powstanie Warszawskie jako event z brakiem możliwości zadbania o higienę osobistą. Druga na tej liście niesławy to Anna Kilian - autorka całkowicie bezbarwnych recenzji filmowych, która numerze 20(67) dała popis myślenia z Czerskiej.

Za cel ataku wybrała sobie najnowszy film Mela Gibsona i zamiast pozwolić Czytelnikowi wyrobić sobie zdanie na temat filmu w pierwszych dwóch zdaniach ocenia życie osobiste i zawodowe aktora. Rewelacja jest w trzecim zdaniu, jakoby Gibson to antysemita (czyżby za „Pasję”?), rasista (za „Apocalypto”?), homofob (może za „Patriotę”?) i mizogin (pewnie za „Czego pragną kobiety”).

To dowód, że Kilian nawet po wielu latach od zrealizowania wciąż przeżywa serial  „Zabójcza broń”, a jej w tym filmie należy się rola policyjnego psychologa.

Co do redakcji prezentującej takie „prawicowe” teksty proponuję podwójną nagrodę Lisa-Paradowskiej w kategorii prasowej hipokryzji.

Mam nadzieję, że tekst niedługo do prawników Gibsona dotrze i aktor (Aktor) przejmie koncern Presspubliki w ramach spłaty zasądzonego odszkodowania.