Sznaucer miniaturowy to najmniejszy przedstawiciel sznaucerów. Choć charakterem przypomina pozostałe sznaucery (olbrzyma i średniego), to jak na małe psy przystało, jest energiczny, rezolutny oraz szczekliwy.
Był pinczer, jest sznaucer
Sznaucery miniaturowe stanowią pomniejszenie większych sznaucerów, ale nie są psami karłowatymi - wręcz przeciwnie, budowę mają bardzo proporcjonalną. Początkowo zwane były miniaturowymi pinczerami szorstkowłosymi. Hodowano je już 500 lat temu w południowych Niemczech i Szwajcarii. Używano ich do ochrony dyliżansów, pilnowania koni w stajniach, tępienia gryzoni i stróżowania. Do Polski przedstawiciele tej rasy trafili w połowie lat 60. XX w.
Nazwa "sznaucer" pochodzi od zwycięzcy Trzeciej Międzynarodowej Niemieckiej Wystawy Psów w Hanowerze (1879), pinczera szorstkowłosego imieniem Schnauzer (w języku niemieckim Schnauze oznacza pysk).
Zobacz też: Pinczer miniaturowy - wszystko co powinieneś wiedzieć
Charakterystyczny "brodacz"
To właśnie po pysku najłatwiej poznać sznaucera - ma charakterystyczną krzaczastą brodę i brwi. Włosy zwisają mu po obu stronach kufy, sprawiając wrażenie dostojnego wyglądu nawet u młodego psa.
Dorosłe osobniki wysokość 30-35 cm w kłębie , ważą 5-7 kilogramów. Psy mają podwójną warstwę sierści: szorstkie, twarde, proste i gęste włosy okrywowe, z miękkim podszerstkiem. Włosy na ciele są krótkie, ale włosy na uszach, nogach, brzuchu dość mocne i długie. Umaszczenie może być różne: czarne, tzw. pieprz i sól, białe oraz wszelkie warianty tych kolorów. Sylwetkę mają smukłą i elegancką, ogon w kształcie sierpa, uszy stojące lub lekko zagięte.
Sznaucer biały i sznaucer "pieprz i sól".
Piesek z charakterem
Sznaucery to bardzo samodzielne psy. Nie jest to rasa dla kogoś, kto nigdy wcześniej nie miał psa. Wymagają doświadczonego opiekuna oraz konsekwentnego wychowania. Mają silny instynkt terytorialny, przez co świetnie się nadają na stróżów i obrońców domu. Są też bardzo hałaśliwe - każdy gość wchodzący do domu albo rower przejeżdżający za bramą z pewnością zostanie oszczekany. Są też odważne i zaczepne - nie boją się prowokować większego od siebie psa. Stąd też nie każdy osobnik nadaje się do mieszkania w bloku - sąsiedzi mogą się skarżyć, że ujadał przez wiele godzin.
Po przodkach została im w genach natura łowcy. Nie zsocjalizowane od małego z kotami, będą je gonić, nie bacząc na niebezpieczeństwa wokół. Chętnie też upolują mysz i przyniosą zdobycz, za to w lesie w ogóle nie podejmą tropu dużej zwierzyny. Trzeba również uważać na to, co na spacerze "upoluje" do jedzenia. Nie pogardzi bowiem chlebem wyrzuconym dla ptaków czy zużytą chusteczką higieniczną.
Sznaucery lubią poznawać nowe miejsca.
Jak wychować sznaucerka
Szkolenie sznaucerów trzeba rozpocząć jak najwcześniej, przy czym ważna jest nauka posłuszeństwa, ponieważ "rozpuszczony" sznaucer to katastrofa. Będzie skakał, szczekał, podgryzał i niszczył w domu sprzęty oraz za wszelką cenę starał się postawić na swoim. Trzeba go też wcześnie oswajać z otoczeniem, różnymi bodźcami i uczyć, że nie trzeba szczekać i gonić wszystkiego, co się rusza. Częste chwalenie i nagradzanie za dobre zachowanie szybko przyniesie pozytywne skutki.
Zobacz: Szczekanie psa - co oznacza? Dlaczego psy szczekają?
Sznaucery to bardzo bystre i inteligentne psy. Szybko uczą się nowych rzeczy, lecz lubią bardzo urozmaicone zadania, zabawy i zabawki, bowiem szybko się nudzą. Lubią popisywać się swoimi umiejętnościami. Potrzebują dużo ruchu, to istne wulkany energii, więc nie nadają się dla osób, które preferują siedzący tryb życia. Najlepszymi opiekunami będą ludzie stosunkowo młodzi i lubiący aktywność fizyczną. Sznaucer miniaturowy nadaje się dla rodzin z dziećmi, ale raczej starszymi, nie ma bowiem cierpliwości do maluchów.
Szczeniakowi trzeba zapewniać różne aktywności już od najwcześniejszych miesięcy.
Ile kosztuje sznaucer miniaturowy?
Szczeniaki sznaucera miniaturowego nie są bardzo drogie. Można je kupić już za 1000-1500 zł. Kosztowna bardziej jest ich pielęgnacja. Ze względu na rodzaj sierści wymagają regularnego strzyżenia (2-4 razy do roku) u profesjonalnego groomera. Większość sznaucerów nie gubi sierści, jeśli jest ona prawidłowo pielęgnowana, dlatego nadaje się także dla osób, które wykazują tendencje do alergii. Sznaucer nie strzyżony będzie zbierał tony błota na każdym spacerze, a zimą wróci cały oblepiony śniegiem od dołu.
Pielęgnacji wymaga też ich broda, do której lubi przyczepić się jedzenie, brwi, by nie przeszkadzały w patrzeniu, oraz włosy w uszach, które mają tendencję do zarastania i przytykania kanałów słuchowych. Wodę warto podawać w specjalnych miskach z nakładką i niewielkim otworem pośrodku – podczas picia pies nie będzie moczył całej brody i mniej nachlapie. A do jedzenia lepsza będzie dobrej jakości sucha karma, bowiem przy mokrej cała sierść przy pysku będzie oblepiona żarciem.
Sznaucery miniaturowe uchodzą za psy wytrzymałe i odporne, żyją 14-16 lat. Ze względu na cechy gatunku mogą mieć problemy ze wzrokiem, zdarzają się także u tej rasy problemy skórne oraz infekcje uszu.
ja
