Okazuje się, że nie trzeba ładnie zaśpiewać, miotać się na deskach teatru, uśmiechać do obiektywu. Ba, nie trzeba nawet być specjalnie urodziwym, żeby zostać celebrytą. Wystarczy powiedzieć kilka słów, które nie przystoją do wykonywanej profesji i gotowe!
„Dał nam przykład Igor Tuleya, jak gwiazdorzyć mamy!” - parafraza Mazurka Dąbrowskiego idealnie pasuje do bohatera ostatnich dni na naszej scenie... No właśnie, jakiej? Politycznej? W jakiej roli należy potraktować niezawisłego sędziego?
- Nocne przesłuchania, zatrzymania - taktyka organów ścigania w tej sprawie dr. Mirosława G. może budzić przerażenie - mówił na sali sądowej sędzia Igor Tuleya. - Budzi to skojarzenia nawet nie z latami 80., ale z metodami z lat 40. i 50. - czasów największego stalinizmu – grzmiał Tuleya.
I pomyśleć, że to wszystko na temat sprawy lekarza, który – po prostu - brał w łapę. A co tam, że przyjmował łapówki! Jak są kaczyści, znajdzie się i ofiara!
Dziś już wiadomo, że dla Tulei nie będzie dyscyplinarki, że prezes Trybunału Konstytucyjnego nie widzi niczego niestosownego w całej sprawie (poz niemal przyrodzoną niestosownością Kamińskiego, Ziobry i innych ponurych funkcjonariuszy kaczystowskiego rezimu), a jedynie przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa Antoni Górski – jako reprezentant środowiska sędziowskiego – zdobył się na słowo „przepraszam”. Jako jedyny z wierchuszki zauważył, że z tym zestawianiem autentycznych ofiar stalinizmu z przeciętnym łapówkarzem „coś nie halo”.
A sędzie Tuleya? Chyba poczuł się jak ryba w wodzie. W końcu nie często miał okazję pozować do obiektywu w ramach sesji fotograficznej. Sędzia zadumany, sędzia uśmiechnięty, sędzia w todze, sędzia bez togi... Tylko czekać na informacje na Pudelku! Na Frondelku, jak mówią złośliwi, już jest.
