technologie, nauka
Ach, ta masa
Przesłanka: dwa układy odniesienia.
Ułożenie.
Przykład A.
Elektron krążący w polu elektrycznym wokoło protonu [1] oraz elektron krążący w polu magnetycznym [2] bez protonu:
1. e( p )
2. : : e( : ) : :
Rozróżnienie pochodzi od względności związanej z dwoma układami odniesienia -
jeden w spoczynku i drugi w ruchu.
Wiązka elektronów poruszających się po orbicie kołowej w stałym polu magnetycznym (siła Lorentza).
Przykład B.
Dwa różnoimienne nośniki ładunku elektrycznego przemieszczają się równolegle względem siebie w polu magnetycznym [ozn. symb. : : : : : ] tak, że dla każdego spełniony jest odpowiednio związek |qE| = |qvB|.
: : : : : : : : : : : : : : : : :
-q * -> v : : : : : : : : : :
: : : : : : : : : : : : : : : : : masy nośników ładunku elektrycznego przyciągają się wzajemnie
+q * -> v : : : : : : : : :
: : : : : : : : : : : : : : : ::
Ponieważ nośniki ładunków elektrycznych posiadają masę, to przyciągają się, mimo zrównoważenia (odpowiednio) działania na nie siły elektrycznej i magnetycznej. Są dla obserwatora elektrycznie obojętne.
Do związku ruchu nośników ładunku elektrycznego z polem elektrycznym i magnetycznym zastosowane były dwa wspomniane układy odniesienia - jeden w spoczynku i drugi w ruchu. Zatem już jedyne dwa możliwe układy odniesienia zostały wykorzystane i przypisane do efektu elektromagnetycznego.
Przykład C.
Satelita krążący wokoło masy Mz Ziemi [1] oraz satelita krążący w zakrzywionej czasoprzestrzeni:
1. s( Mz )
2. s( @ )
Ponieważ nie ma trzeciej wersji dla układu odniesienia (poza będącym w spoczynku oraz będącym w ruchu), to masa i zakrzywienie czasoprzestrzeni jest w tym ułożeniu efektem elektromagnetycznym.
Grawitacja
Czarna dziura.
Przykład D.
Obserwator rozważa jednocześnie ruch fotonu w układzie pozostającym w spoczynku oraz w układzie będącym w ruchu (np. obserwator będący na peronie rozważa ruch światła w wagonie przejeżdżającego pociągu). Skoro foton przemieszczający się w formie fali elektromagnetycznej ma w swojej naturze opisu fizycznego dwa układy odniesienia (wykorzystane do opisu, własności, efektu elektrycznego i magnetycznego), wspomniane w przykładzie A, to jednocześnie jest w tej relacji z układami rozważanymi przez obserwatora, czyli peronem w spoczynku i wagonem pociągu ruchu:
- Us1, peron, układ w spoczynku,
- Ur1, wagon, układ w ruchu,
- Us2,r2, foton, własności elektromagnetyczne fali ExB związane ze względnością układów odniesienia w spoczynku i w ruchu.
Zatem obserwator rozważa związki względności między układami:
Us1 ~ Ur1,
Us1 ~ Us2,r2,
Ur1 ~ Us2,r2,
Us1-Ur1 ~ Us2,r2.
