Eksplozja w reaktorze hydroelektronowym

Technologie, Nauka

Kreacja impetu

Start-up: "inżynieria hydroelektronowa":
Jak myśleć w idei materialnymi elektronami swobodnymi i cząsteczkami wody?
Rzecz: przedmiot materialny, elektron cząstka materii, H₂O cząsteczka materii.
Jak obliczyć ile elektronów swobodnych można zgromadzić w zbiorniku z wodą?
Wirtualna konfrontacja idei hydroelektronowej w naturze ułożeń niemożliwych.

*

W idei "armaty Newtona" (link):

W tej idei poprzez wykonanie pracy, wzniesione ciało o masie m na wysokość h  posiada energię potencjalną w polu grawitacyjnym, którą może utrzymać w trakcie ruchu, chociaż spada to nie upadnie.

Zgodnie z zasadą minimum energii potencjalnej kamień stacza się w dół.  W ułożeniu "zasady minimum energii potencjalnej układy fizyczne w przyrodzie dążą do osiągnięcia stanu o minimalnej energii potencjalnej (link).  Podczas spadku swobodnego z wysokości h ciała o masie m wrasta jego prędkość. Wówczas energia potencjalna ciała zamieniana jest w jego energię kinetyczną (Δh → Δv).

W scenariuszu wirtualnym idei hydroelektronowej wykonana została praca wprowadzenia do zbiornika z wodą elektronów swobodnych (ozn. niebieska gwiazdka) w ilości n czyniąc w zbiorniku wzrost elektrostatycznej energii potencjalnej. Część tych elektronów zgromadziła się na wewnętrznej powierzchni ścinek zbiornika, a część rozlokowana jest w objętości wody. Zbiornik, posiada zakres "elastyczność elektrostatycznej", sprężystość. Elektrony zgromadzone przy powierzchni wewnętrznej ściankach zbiornika spychają na zewnątrz elektrony w strukturze materii zbiornika. Konstrukcja zbiornika wytrzymuje tę elektrostatyczną ingerencję. Elektrony swobodne w wodzie oddziałują elektrostatyczne z cząsteczkami wody oraz powstałymi jonami pochodzącymi od cząsteczek wody. W wyniku kumulacji energetycznych przemian hydroelektronowych powstają cząsteczki wodoru oraz tlenu. Gdy się łączą, dochodzi do wzrostu energii kinetycznej składników "materii hydrolektronowej" zawartej w zbiorniku. Niezależnie od przemian zawsze w układzie jest nadmiar nośników ujemnego ładunku elektrycznego.

2H₂O + ne- → 2H₂ + O₂ + ne-

Zatem w tym ułożeniu zgromadzona w zbiorniku natura elektrostatyczna energii potencjalnej dąży do minimum. I najmniejsze minimum jest wówczas, gdy zbiornik pęknie i uwolni się z niego zawartość. Jednak ingerencję elektrostatyczną konstrukcja zbiornika wytrzymuje. To naturze pozostaje ingerencja kinetyczna. Stąd "materia hydroelektronowa" musi mieć odpowiedni impet, podnosić w zbiorniku ciśnienie, aby energia potencjalna dążyła do ostatecznego minimum, uwalniając elektrony swobodne na zewnątrz zbiornika.

Rys.

Zatem elektrostatyczna energia potencjalna w tej idei jest różnicą energii sprężystości zbiornika i wykonanej pracy:

Ep = Es - W1

Natomiast maksymalna energia kinetyczna jest równa energii potencjalnej:

Ek (max) = Ep

Reaktor hydroelektronowy w tej idei eksploduje, jeżeli wewnętrzny napór dynamiczny na zbiornik "materii hydroelektronowej" w nim zawartej pokona wytrzymałość kinetyczną struktury konstrukcyjnej zbiornika:

Ek (max) + W1 > Es

Ep ~ f (energia elektrostatyczna wprowadzonych do zbiornika swobodnych elektronów)

Wpływ elektrostatycznej energii potencjalnej składników "materii hydroelektronowej" różni się od wpływu jej energii kinetycznej tym, że w pierwszy przypadek odnosi się do rozkładu w przestrzeni zbiornika jej ładunku elektrycznego, a drugim przypadku odnosi się do impetu, pędu jej masy. Zatem, aby ładunek elektryczny w postaci elektronów swobodnych wydostał się ze zbiornika, to elektrony swobodne muszą rozpędzić swoją masę i masę cząsteczek wody. Dążenie w zbiorniku elektrostatycznej natury "materii hydroelektronowej" do uczynienia nieszczelności w nim, eksplozji zbiornika to w tym scenariuszu ścieżka zmian form energii do minimum jej energii potencjalnej.

W idei rysunku jest wskazana również wymiana energii poprzez ciepło. Jeżeli w ten sposób dynamika utraty energii ze zbiornika będzie mniejsza niż wzrost energii kinetycznej "materii hydroelektronowej" w zbiorniku, ciśnienia to reaktor również eksploduje.

Zatem w tej idei reaktor hydroelektronowy utraci wprowadzone elektrony swobodne, jeżeli praca wykonana dla prowadzenia elektronów swobodnych do zbiornika z wodą W1 = energii rozszczelnienia zbiornika. Efekt statystyczny w czasie.

Elektrostatyczna energia potencjalna w zbiorniku pochodzi zewnątrz, jest do niego dodana, a w wyniku przemian form energii "materii hydroelektronowej" podnosi się w czasie jej energia kinetyczna, a ty samym temperatura w zbiorniku, dlatego reaktor musi tracić wewnątrz szybciej energię na zewnątrz poprzez ścinaki zbiornika i/lub wymiennik energii metodą ciepła. Nie jest to idea perpetuum mobile, ponieważ do odebrania energii ze zbiornika potrzeba innych układów, które wymagają dostarczenia do nich energii, aby pobrać energię ze zbiornika i wszystkie te układy mają sprawność mniejszą niż 100%.

Jeżeli praca wykonana na wystrzał kuli z armaty Newtona nadaje jej odpowiednią energię kinetyczną, to kula krąży wokoło Ziemi i nie uwolni się z orbity. Jednak w idei Newtona istotę ciał stanowi to samo czyli masa, a w idei hydroelektronowej różnica jest pomiędzy cząstką w postaci zewnętrznego elektronu swobodnego nienależącego do cząsteczek wody i strukturą elektrostatyczną cząsteczek wody oraz materii zbiornika.