Z każdym dniem mam coraz bardziej dość. Dość rzeczywistości, która mnie otacza i indywidualistycznego podejścia do życia. Patrzysz na siebie, może na swoją rodzinę nie pojmując, że to państwo, w którym żyjesz, Ci ludzie, którzy nazywają się Polakami, stanowią o Twoim życiu, tak jak Ty stanowisz o nich. Pamiętam stos mądrych powiedzeń na każdą okazję, czasem nie pamiętając nawet autora. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że jaka rodzina, takie państwo. Dlatego z przerażeniem w oczach patrzę na nasze rodziny, gdzie każdy realizuje swoje cele nie troszcząc się o dobro wspólne, z przerażeniem patrzę też na państwo, które buduje się na kłamstwie, a nawet udaje się, że coś się buduje. Nie ma i nie będzie Rzeczpospolitej Polski bez jasnego określenia tożsamości narodowej, to znaczy stworzenia narodu z rozbitych i sprzecznych sobie grup, które realizują swoje interesy.
W tej właśnie perspektywie patrzę na Marsz Niepodległości. Ot tak zbiera się ponad 20 tysięcy ludzi, w każdym wieku, o różnych poglądach ekonomicznych, planach na życie, zawodach, wykształceniu i łączy ich tylko jedno-fakt że Polska nie jest im obojętna. Nie jest to dla nas wyznaczony granicami obszar, nie jest to też zbiorowisko ludzi. Polska to wartości. Nie musimy wymyślać tych wartości, bo o tym zdecydowali nasi przodkowie poświęcając swoje życia, abyś my mogli żyć w wolnym kraju! To właśnie Ci ludzie, którzy hołdują tym wartościom biorą udział w Marszu Niepodległości. A teraz mi powiedzcie, jaki to ze mnie faszysta…
Zarówno w poprzednim roku, jak i w tym wziąłem udział w Marszu, bo to właśnie w nim doszukuje się czynnika narodotwórczego. Mylą się Ci, którzy marsz „blokują”, mylą się komentatorzy w telewizji, a nawet jego organizatorzy. To właśnie Ci ostatni popełnili błąd w porywie narcystycznej myśli, że my tam idziemy, dlatego że ich światopogląd jest naszym. Nic bardziej mylnego, bo te tłumy nie przyszły dla nich, przyszły dla Polski. Próba przypisania jednego nurtu uczestnikom marszu, przypisania jednych poglądów może doprowadzić do jego końca.
Przypomnę jeszcze, że żyjemy w Rzeczpospolitej Polskiej, a to oznacza, że modelem, do którego powinniśmy dążyć jest Res publica (Republika). Nie będę natomiast uświadamiał, ani jak daleko jesteśmy od takiego stanu, ani że w chwili obecnej często to, z czym się spotykamy w naszym kraju przypomina Republikę Bananową. Aby ziścić stan, który odzwierciedlałby nazwę naszego państwa musimy zacząć od pracy na najniższym szczeblu. Takim działaniem w rzeczy samej są liczne marsze, gdyż ukazują, że ludzie, którym zależy na naszej Ojczyźnie, nie są pojedynczymi wariatami- jest ich wielu i co rok przybywa. Powiem szczerzę, że nie ma nic bardziej motywującego mnie do pracy na rzecz państwa niż Ci ludzie, którzy dają tyle sił, ile mają w gardłach krzycząc patriotyczne hasła.
Zdaje sobie sprawę również z faktu, iż Marsz ma swoje wady. Przede wszystkim to bandyci, którzy wdają się co roku z walkę z policją. Nazywajmy ich po imieniu, nie bójmy się. Działania policji są równie nierozważne. W tym roku widzieliśmy, jak policjant podniósł racę i odrzucił w tłum ludzi, którzy nawet nie byli napastnikami. Doświadczyłem również gazu łzawiącego, który był skierowany w tłum zupełnie nieagresywny. Nie mieliśmy gdzie uciekać, gdzie się schować, wszędzie było niebezpiecznie i to nie przez kiboli, a przez policję, która odcięła nam wszelkie drogi. Z faktami podanymi powyżej trudno będzie komukolwiek mnie przekonać, że było inaczej, bo sam tego wszystkiego doświadczyłem. Powiem teraz banalną rzecz, ale skoro oczywiste jest, że każdego roku przyjeżdżają do Warszawy zadymiarze, który lubują się w bójkach z policją, to najprostszym rozwiązaniem dla pokojowego przebiegu marszu byłby ich brak… A dla bezpieczeństwa innych taką rolę mogłoby pełnić wojsko, które przez uczestników marszu jest szanowane. Problem byłby zażegnany.
Nie bądź obojętny, pomóż mi - dodaj do ulubionych i subskrybujwww.facebook.com/maximilianpiekutpl
