Kiedyś o niej już pisałem - jej postać powraca do mnie właśnie w ten dzień. Uroczy, słoneczny dzień.
Kto chce wrócić do tamtego tekstu, to zapraszam.
Teraz o czymś zupełnie innym.
...
Jej twarz zaczynała przybierać kształt łagodności.
Trochę się skurczyła i sama nie wie czego chce. Czym jest to co widzi? Czy da sie to przekazać w jakikolwiek sposób za pomocą obrazów, stałych form, bez życia. Czy ma to jakikolwiek sens? I czy ludzie przypadkiem nie zmienią sensu jej widzenia.
Stała się łagodna. Tylko nie wiedziała, kto potrafi widzieć tak jako ona.
Gdy ktoś mówi, że jest cokolwiek obiektywnego to się grubo myli. To kolejna rzecz jaką trzeba zanotować. Nawet Bóg nie jest obiektywny, a co dopiero człowiek.
A to co tworzy człowiek, może być obiektywne?
...
Mało się o niej dzisiaj mówi, stała się niewygodna - co ja mówię: ona zawsze była niewygodna. Zaprzeczała całemu porządkowi społecznemu. To co bywało Obce dla innych, dla niej było normalnością. To co było normalnością - było Obce. Paradoks XXI wieku.
Znaleziono ją.
Była martwa.
Przedawkowała pyschotropami. Czy była szalona? Czy może widziała więcej niż człowiek mógł znieść.
Czekam na kolejną Diane Arbus. Europa... Ameryka... potrzebuje drugiej Diany Arbus. Jeżeli będziemy podążać prostymi ścieżkami, bez żadnej perspektywy na jutro, tylko ciągle tym samym szlakiem - człowieka, jego istotę, czeka śmierć. Jeżeli już ta śmierć go nie dopadła.
