Nie, to nie będą osobiste wspomnienia. To nie będzie blog o tym, co robiłem 10 kwietnia 2010 roku. To będzie blog o tym, co zrobiłem po tej dacie. Co zrobiłem w tej sprawie jako polityk, a nie jako człowiek. I jak wykorzystywałem narzędzia dane eurodeputowanemu do działań w tej materii. Proszę o ocenę tego. Oraz o to, żeby każdy dokonał takiego rachunku sumienia i podsumowania tego, co zrobił dla upamiętnienia ofiar tragedii smoleńskiej, ich rodzin oraz dla Polski. Zwłaszcza zachęcam do takiej refleksji tych, którzy gardłują, że ja i moje środowisko polityczne zdradziło, a sami potrafią jedynie pluć i krzyczeć o swoim patriotyzmie. Uważnej lektury życzę.
1. Akcja zbierania podpisów pod podziękowaniami dla prezydenta Gruzji.
Inicjatywę tą zorganizowałem jako podziękowanie dla prezydenta Saakaszwilego za przybycie na pogrzeb polskiej pary prezydenckiej. Saakaszwili, by dotrzeć do Polski, musiał kilkakrotnie zmieniać połączenia lotnicze ze względu na utrudnienia wywołane wybuchem islandzkiego wulkanu. Prezydent Gruzji swoją podróż rozpoczął w Waszyngtonie. Aby dostać się do Polski, przyleciał do Portugalii, stamtąd poleciał do Włoch, z Rzymu udał się do Turcji, dalej do Bułgarii, a później do Rumunii, skąd dopiero dotarł do Polski. Akcja zbierania podpisów pod podziękowaniami trwała od 19.04.2010 do 10.05.2010. W jej trakcie udało się zebrać 2 340 podpisów, które zostały przekazane prezydentowi za pośrednictwem gruzińskiej ambasady. Podpisy były zbierane w centrum Katowic przez pracowników mojego biura oraz nadsyłane pocztą przez osoby zbierające podpisy poza Katowicami.
2. Internetowy konkurs wiedzy o Lechu Kaczyńskim.
Za pośrednictwem strony internetowej www.migalski.eu 29.04.2010 moje biuro przeprowadziło konkurs internetowy, w którym główną nagrodą była wycieczka do Brukseli.
3. Hip–Hop o Katyniu.
Projekt trwał od 3 września do 8 października 2010. W moim założeniu konkurs miał pokazać, jak wieloma środkami wyrazu i sposobami można uczcić pamięć tragicznie zmarłych. Miał też zwrócić uwagę na wrażliwość młodych ludzi i ich odczucia wobec tragedii, jaka wydarzyła się w Smoleńsku w kwietniu 2010 i w Katyniu 70 lat wcześniej. Konkurs był swoistą symboliczną klamrą spinającą obydwa wydarzenia. Do konkursu młodzi raperzy zgłosili 33 utwory. W gronie jury zasiedli: dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego Jan Ołdakowski i uczestnicy hiphopowych projektów „Zjednoczony Ursynów” oraz „Bzzzt Sound”. Nagrodami były wycieczki do Brukseli. Zwycięski utwór to "Brat traci brata" rapera o pseudonimie Klepson. Wyróżnionych zostało także osiem innych piosenek. W głosowaniu internautów wygrał TDW z utworem "Tego nie da się zapomnieć...", który zdobył 1076 głosów. W sumie przez Internet oddano 6224 głosy. Projekt został zakończony koncertem, który odbył się
14 listopada w katowickim klubie Oko Miasta. Utwory można odsłuchać tutaj www.hiphopokatyniu.pl
4. Określenie Katynia jako "zbrodni wojennej o charakterze ludobójstwa"
11.05.2010 podczas posiedzenia Delegacji do komisji współpracy parlamentarnej UE-Rosja zostało przyjęte, zainicjowane przeze mnie oraz Krzysztofa Liska i Sławomira Nitrasa oświadczenie na temat katastrofy pod Smoleńskiem. Oświadczenie delegacji wspomina o wydarzeniach katyńskich, nazywając je "zbrodnią wojenną o charakterze ludobójstwa". To wielki sukces polskich posłów z delegacji UE-Rosja, którzy zabiegali o przyjęcie oświadczenia. Jako pomysłodawca inicjatywy, przekonywałem posłów innych frakcji politycznych do jej poparcia. Głosowanie zakończyło się wynikiem: 14 głosów za, 1 przeciw, 2 wstrzymujące się. Uznanie Katynia za zbrodnię wojenną o charakterze ludobójstwa jest wydarzeniem bezprecedensowym, gdyż żadna unijna instytucja wcześniej nie nazwała tej okropnej zbrodni w ten właśnie sposób.
5. Wezwanie władz Rosji do zwrotu wraku i zakończenia śledztwa
22.01.2013 Komisja współpracy parlamentarnej UE-Rosja, skupiająca europosłów oraz rosyjskich parlamentarzystów, przyjęła oświadczenie, w którym zaapelowała „o szybkie zakończenie śledztwa i zwrot Polsce wraku samolotu, który rozbił się pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku". Oświadczenie zostało zainicjowane przeze mnie, Krzysztofa Liska i Sławomira Nitrasa. Jego znaczenie pokazuje fakt, że następnego dnia zareagował na nie Minister Spraw Zagranicznych Rosji - Siergiej Ławrow.
