Emil August Fieldorf "Nil"....cześć poleglym za wolność Ojczyzny

Wlaśnie dziś mija 55. rocznica śmierci generala brygady Emila Augusta Fieldorfa ps."Nil". To 24 lutego 1953 roku wyrokiem sądu w Warszawie, potwierdzonym przez Sąd Najwyższy, o godzinie 15:00 wykonano egzekucję więźnia Emila Fieldorfa w więzieniu UB na Rakowieckiej w Warszawie. Urodzil sie w 1895 roku w królewskim Krakowie. Tam ukończyl szkolę, by w 1912 roku stać się pelnoprawnym czlonkiem organizacji "Strzelec". 6 sierpnia 1914 roku zglosil się na ochotnika do I Brygady Legionów. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej, z której zdezerterowal wstępując w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 roku byl w szeregach Wojska Polskiego, a w latach 1919-1920 uczestniczyl w kampanii wileńskiej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pelnil funkcję dowódcy kompanii. Po wojnie pozostal w slużbie czynnej. W czasie wojny obronnej 1939 roku przeszedl caly szlak bojowy 12 Dywizji Piechoty. Po rozbiciu jego oddzialu, w cywilnym ubraniu przedostal się do Krakowa. Stamtąd, tak jak większość ocalalej polskiej kadry oficerskiej, próbowal przebić się na Zachód. Zatrzymany i internowany, zbiegl z obozu i przedostal się do Francji. Nad Loarą ukończyl kurs i otrzymal stopień pulkownika, aby we wrześniu 1940 roku zostać przerzuconym do kraju jako emisariusz. Początkowo dzialal w ZWZ w Warszawie. W sierpniu 1942 roku mianowany dowódcą Kedywu KG AK, by w 1944 roku zostać mianowany zastępcą dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Przed zakończeniem powstania warszawskiego, awansowany przez dowódcę na generala brygady i dowódcę tworzonej wówczas organizacji "NIE" mającej walczyć w warunkach sowieckiej okupacji. W marcu 1945 roku zostal aresztowany pod falszywym nazwiskiem i zeslany do obozu pracy na Ural. Do kraju powrócil w październiku 1947 roku i osiedlil się w Bialej Podlaskiej. Nie powrócil do pracy konspiracyjnej, lecz w odpowiedzi na odezwę z 1948 roku o amnestii ujawnil się. W listopadzie 1950 roku aresztowany przez UB i przewieziony do aresztu MBP na ul. Koszykowej, a następnie ubeckiej katownii przy ul. Rakowieckiej. Niedlugo potem zostal oskarżony o wydanie rozkazu żolnierzom AK, strzelania do oficerów radzieckich. Po sfingowanym procesie skazany przez sędzię Marię Gurowską na karę śmierci przez powieszenie (oskarżycielem byla Helena Wolińska). Wyrok podtrzymal Sąd Najwyższy w skladzie: Emil Merz, Gustaw Auscaler i Igor Andrejew. Wyrok wykonano 24 lutego 1953 roku, a cialo generala pochowano w miejscu do dziś nie ustalonym. "Chwala bohaterom.... poleglym za wolną i niepodleglą Ojczyznę..." PS. Więcej informacji i wywiad z córką generala na stronach "Naszego Dziennika"