Nie zabraknie pasterzy, bo owiec jest mnóstwo...

Po miesięcznej przerwie powracam. Zachęcila mnie do tego lektura artykulu na portalu internetowym wiara.pl. Okazuje się, że w ubieglym roku liczba powolań kaplańskich spadla o okolo 10% w stosunku do 2006 roku. Podobna spadkowa tendencja dotyczy także zgromadzeń zakonnych. O tej "dramatycznej sytuacji" poinformowal dziennik "Polska", podsumowując przyczyny i skutki takiego stanu rzeczy. Autor artykulu cytuje slowa biskupa Wojciecha Polaka, przewodniczącego Rady Duszpasterstwa Powolań i zdanie ojca Jana Góry. Tworzą oni diagnozę sytuacji, która brzmi, jak analiza poczynań pasażerów na tonącym Titanicu. Skąd wyprowadzam taki wniosek. Mianowicie dziwi mnie dramatyzowanie i podnoszenie larum z powodu zwyklej fluktuacji, związanej z demografią w naszym spoleczeństwie. Podobnie jak do szkól wyższych, liceów, czy podstawówek, powoli dociera oslawiony niż demograficzny, tak dziś pojawia się w seminariach i zgormadzeniach zakonnych. Ponadto trudno mówić o problemie, jeżeli w przyszlym roku może nastąpić radykalna zmiana tej tendencji i wówczas wszystkie analizy i dociekania okażą się przyslowiowym "biciem piany". Jakby tego bylo malo autor delikatnie próbuje poprzez tytul, zasugerować fakt kryzysu polskiego Kościola, który ma ponoć wiązać się ze spadkiem liczby powolań. Zamiast poruszać rzeczywiste podstawy kryzysu, media kreują urojone klopoty, co z informowaniem ma malo wspóolnego, a bardziej przypomina manipulację. Zdecydowanie ważniejsze są problemy z banalizacją pobożności, wybiórcze traktowanie prawd wiary przez wyznawców, czy chociażby często niespójne teologiczno-religijnie nauczanie wiernych na poziomie parafii. Jeżeli problem faktycznie istnieje, to na sam początek należy zastanowić się nad stanem edukacji w seminariach duchownych. Prawda jest bolesna. Do większości z nich duch posoborowych reform wkroczy chyba dopiero wtedy, gdy papież zwola kolejny sobór. Przestarzale programy naucznia, nieadekwatne do rzeczywistości na świecie zasady życia w seminariach, przypominające raczej zaklady poprawcze (miejsca pokuty za grzechy), aniżeli miejsca ksztaltowania nowego wymiaru duchowieństwa bliższego wiernym i dostrzegającym zmiany we wspólczesnym świecie. Jeżeli faktycznie dziennikarzom "Polski" zależy na naświetleniu problemów, winni bardziej calościowo spojrzeć na polski Kościól (czyli napewno nie tylko garstka pasterzy z Episkopatu), którego hierarchia i jej problemy to tylko mala część większej calości. Jedno co jest pewne, to że tak jak jalowa byla debata o stanie katolicyzmu w naszym kraju, w programie "Tomasz Lis- Na Żywo", tak samo bezproduktywne są interwencje mediokratów w sprawach, na których w większości się nie znają, lub znać się nie chcą.