Państwo dobrze rządzone to takie w którym mniej zamożni nie czują się obywatelami drugiej kategorii. W ASPEKCIE EKONOMICZNYM obywatele nie powinni pozostawać bez środków do życia. Bogaci nie lubią państwa dobrze rządzonego bo muszą się dzielić. Popatrzmy jakie problemy przyniosła III RP.
Państwo socjalistyczne PRL, płaciło większości podobnie, mało, dlatego, że zgodnie z marksistowską ideologią wymyśloną przez odkrywany ostatnio utalentowanego MARKSA wartość dodatkowa szła na cele społeczne, powiedzmy inwestycje. III RP rozdzieliła tak dorobek obywateli w wartości dodatkowej, że gro majątku państwowego przeszło w ręce elity, głównie byłych komunistów dziś burżujów. To było największe oszustwo stulecia. Okradziono naród z wypracowanej wartości dodatkowej. Pięknie to zrobili Wałęsa i Balcerowicz. Z obiecanej Japonii i 100 tys skorzystało kilka procent obywateli. To oczywiście w uproszczeniu.
Wszystko pięknie się toczyło, Tusk z Rostowskim pozbawili obywateli w końcu jeszcze składek emerytalnych które tak reklamował Balcerowicz i antyhumanitarnie zobowiązali do roboty do kilku lat dłużej obywateli. Elity oczywiście opływały w dobrobyt co widać po dzisiejszych deklaracjach majątkowych. W dużej mierze pomogła to wspaniała rola państwa w zakresie tolerancji VAT.
Fortuny elit urosły do niebotycznych rozmiarów. Najniższe wynagrodzenie netto niewiele przekraczało 1000 zł a w elitach sięga ponad 20 tys. Niektórzy na stanowiskach rządowych, samorządowych i sądowniczych stali się milionerami. Prezydent Warszawy dysponuje gotówką ponad 3 mln zł. Sędziowie boją się ujawniać swoje nieruchomości przekraczające często kilkanaście domów czy mieszkań.
I wszystko to nie dziwi jak się może państwo bardziej prospołeczne podobać bogatym. Dziwi tylko to jak łatwo przyszło niektórym z komunistów przekształcić się w liberałów.
