Wygląda na to, że w Rosji mieliśmy do czynienia z żeligowszczyzną zamiast spodziewanej pugaczowszczyzny.
Jeśli jednostki w koloniach zachowały wierność metropolii - a nie swojemu szefowi - i nie szukają na gwałt nowego pana, to chyba mieliśmy do czynienia z ustawką. Zresztą, jak inaczej wytłumaczyć wysłanie na zagraniczne placówki żołnierzy, biorących udział w buncie? Żeby tam, bez nadzoru poszli na własny chleb?
Drugim kluczowym zagadnieniem będzie liczebność "szwadronu szwoleżerów", który ma towarzyszyć Prigożynowi na białoruskim wygnaniu. W próbę przejęcia władzy nad Białorusią nie wierzę; stoi tam zbyt silny rosyjski kontyngent, by gniew ludu nie mógł w każdej chwili zastąpić kołchoźnika kimś jeszcze bardziej podobnym do Idiego Amina.
Poza tym, wysłać najemników na Białoruś można było z byle powodu, choćby dla uzupełnień, odpoczynku, albo w roli "mirotworców", he, he, "w sytuacji nasilonego kryzysu migracyjnego".
Zielonoludzikować chyba nie będą, Rosja ma dość kłopotu z zajęciem Charkowa, żeby szczypać coraz lepiej umacniane granice NATO. Tyle, że głównodowodzącymi w Rosji nie są oficerowie sztabowi, a bezpieczniacy, którzy planując operacje militarne czniają sztukę wojenną...
