W poprzednim wpisie podzieliłem się doświadczeniem przebudowy wewnętrznej narracji, mojej rozmowy z samym sobą. Wiem już, że mogę zaprzestać określania tego, czego nie chcę na rzecz tego czego chcę.
Świadomość tego, czego nie cierpię w życiu (sytuacji, osoby, stanu, pracy, części siebie, etc.) to za mało, aby opuścić niewygodne, ale znane i bezpieczne-bo-przewidywalne miejsce, ale wystarczająco dużo, aby kupić bilet i wyruszyć w przepiękną podróż.
No dobrze, ale jak się do tego właściwie zabrać?
Załóżmy, że postanowiłeś wybrać się na wymarzone wakacje. Udajesz się do biura turystycznego. Smutny pracownik agencji wręcza Ci katalog krajów, do których możesz się udać. Otwierasz go i widzisz zdjęcia miejsc po przejściu kataklizmu naturalnego, ogarniętych konfliktem, opuszczonych i zaniedbanych obiektów, zdjęcia agresywnych ludzi w czasie starć ze służbami porządkowymi. Patrzysz na to wszystko i mówisz “tu nie, tam nie, a tam to nigdy, przenigdy absolutnie nie”.
Czy rozumiesz co mam na myśli?
Prawdziwy wybór ma miejsce nie wówczas, gdy mówię, nie chcę żyć w tym miejscu, nie chcę żyć z tą osobą, nie chcę się pozwolić tak traktować, nie chcę robić tego, nie chcę zarabiać tyle, nie chcę czuć tego.
Prawdziwy wybór ma miejsce, gdy wykorzystując to, co mam, określam dokładnie to, czego chcę.
Jakim chcę być człowiekiem?
Co chcę w życiu robić?
Jakie chcę mieć relacje ze sobą, a jakie z ludźmi?
Jaki związek chcę zbudować i na jakich zasadach oparty?
Czy chcę mieć dzieci, a jeśli tak to ile?
W jakim kraju chcę żyć?
W jakim mieście?
Chcę żyć w mieszkaniu czy w domu?
Czy mam marzenia?
Czy kocham życie?
Dotyczy to także spraw głębszego poziomu.
Jakimi wartościami chcę się kierować w życiu?
Jakie chcę mieć przekonania?
W co chcę wierzyć?
Na dobrą sprawę świadome życie to nieustanne odpowiadanie sobie na setki pytań, z których nikt i nic mnie nigdy nie zwolni. Kultura w której wyrosłem nie przygotowała mnie na rzeczywistość pełną pytań i konieczność udzielania odpowiedzi; raczej podsuwa gotowe i często nieaktualne odpowiedzi. Mogę w tej sytuacji udawać, że pytań nie ma. Więcej, mogę zakazać zadawania pytań. Mogę zostawić lub zlecić odpowiadanie na pytania komuś innemu: rodzicom, religii, ideologii, rządowi. Na końcu jednak to ja poniosę konsekwencję moich wyborów. Tych dokonanych i niedokonanych.
Możesz mieć wpływ na swoje życie. Możesz wiedzieć czego chcesz. Możesz spróbować czegoś nowego. Możesz dać sobie siłę do działania.
Wpis powstał w ramach projektu "Możesz - skieruj myśli ku najlepszemu".
Zobacz poprzednie odcinki bloga.
Bądź na bieżąco, subskrybuj posty na facebook'u.
