Dziwna rzecz. Konstytucja nie zabrania krytykowania i nielubienia demokratycznie wybranej władzy.
Problem jednak polega na tym, jak oddzielić krytykę od krytykanctwa.
Pewnej grupie ludzi, bo to już nie pojedyncze przypadki, zamiast do szpitala psychiatrycznego, udało się dostać do Sejmu i udawać posłów. Są to ludzie cierpiący na oikofobie. Dla nich utożsamianie się z własnym narodem, dziedzictwem kulturowym, kręgiem cywilizacyjnym, religią, to tylko walka z kołtunerią, przesądami i ciemnogrodem.
Tak się złożyło że ten "ciemnogród" wybrał innych posłów i jest inny rząd od tego który chcieliby dotknięci oikofobią.
Przypadek posłanki wrzeszczącej "merytorycznie" - panie ministrze, czy pan do mnie mrugnął w tym momencie? To jest szowinistyczne i absolutnie nie licujące z powagą komisji...
Gdyby to był pojedynczy przypadek, może wywołać śmiech politowania, ale gdy ktoś w telewizji publicznej usprawiedliwia wystąpienia banderowców przeciw Polsce przyznając im racje tylko dlatego że polscy panowie, według niego, ich gnębili...i co?..dlatego wyrżnęli całe wsie razem z sąsiadami ukraińskimi?
Innym razem szefowa oikofobów pisze list do Żydów przepraszając ich za to co Polacy im zrobili!
W ich słowniku najczęściej używanymi wyrazami to "rasizm", "seksizm", "szowinizm",a w używaniu słów w tradycyjnym znaczeniu jest niczym innym jak "mową nienawiści"
To są ludzie gotowi w każdej sytuacji i w każdym momencie powiedzieć o Polsce coś złego i w dodatku usprawiedliwić to swoim obowiązkiem czy powinnością, zyskując 5 minut popularności.
Działając przeciw rządowi demokratycznie wybranemu, działają na szkodę Polski i Polaków, a ktoś komu najbardziej zależy na skłóceniu wszystkich ze wszystkimi, zaciera z radości rączęta.
Czy tak pojęta demokracja to dobry sposób na zamykanie ust tym co pojmują demokrację jak powinna naprawdę funkcjonować?
Czy może powinniśmy się zastanowić nad testami psychiatrycznymi dla kandydatów startujących w każdych wyborach na urzędy państwowe.
Inne tematy w dziale Polityka
