Pisałem wcześniej o 3 pytaniach, których unika nawet bohaterski profesor Broda. Jest jeszcze jedno. Kluczowe
Dlaczego kontrolerzy-zamachowcy lub przynajmniej współpracownicy zamachowców podają widzialność poniżej minimów załogi i lotniska? I jeszcze dodają ‘warunków do przyjęcia nie ma’.
Przecież gdyby chcieli naprowadzić Tu154M na śmierć, zgodnie z życzeniem zamachofilów powinni powiedzieć ‘mgła jak mleko ale wasz mołodiec, gieroj Wosztyl wylądował to i wam się uda, zmieścicie się śmiało’
Wtedy sugestia byłaby zgodna z tym co doradzał załodze Wosztyl
Czyżby zamachowcy liczyli zatem na przekorę załogi?
Jest to teoretycznie możliwe ale bardzo niewygodne dla zwolenników zamachu bo wchodzi na grząski grunt incydentu gruzińskiego i tego co potem. Tu wyszła małostkowość, mściwość i zwykła głupota Lecha Kaczyńskiego i jego otoczenia. A przecież to cały zastęp bohaterów narodowych
‘Jeszcze się policzymy’ do kpt. Pietruczuka w obecności Protasiuka, wyzywanie od tchórzy. Późniejsze gnojenie Pietruczuka idiotycznymi występami sejmowymi Gosiewskiego i Karskiego. Z prostej nawet kalkulacji politycznej należało Pietruczuka przeprosić. Nie tylko dlatego ze mial racje ale można było na tym wiele ugrać. Oto prezydent, oddał honor polskiemu oficerowi, uniósł się w sytuacji krytycznej ale zrozumiał i przeprosił pilota, który zgodnie z przepisami postawił na bezpieczeństwo pasażerów. Malowany zwierzchnik sił zbrojnych. Majstersztyk propagandy politycznej. Ekipa Wiadomości TVP lepiej by tego nie wymyśliła.
Zamiast tego pozostał przy małostkowości. Z Pietruczukiem nigdy więcej nie poleciał. Kiedy ojciec dyrektor zgnoił pierwszą damę, wyzywając ją od czarownic z szamba, prezydentowi zabrakło odwagi na ripostę, wbijając gwóźdź do wizerunkowej trumny. Po śmierci propaganda patriotyczna jak ognia unikała obu faktów, skrzętnie wykorzystując zwyczaj, że o zmarłych dobrze albo wcale.
Nic dziwnego, że tego pytania zwolennicy teorii zamachu boją się najbardziej. Nie tylko rozbija logikę zamachową lecz także niesie ze sobą wielkie ryzyko, każda odpowiedź może zarysować świętość brata, czego brat nie zapomni. Miejsce na liście, stołek państwowy lub nadzieja na któreś z tych mogą prysnąć jak bańka mydlana. Lub helowa.
