Osadzony w obrazie
zastygł.
Chłonie
jasność pejzażu ziemi
mroki nieba
i tonie.
Świat jest tak piękny, jak zdradliwy jest wzrok.
Z przestrzeni pokoju wybierasz widok szafy – która jest pusta, kiedy jest pełna i która jest pełna, kiedy jest pusta
albo obserwujesz
lot ptaka za oknem – który jest szybki, kiedy jest wolny i który jest wolny, kiedy jest szybki.
I który umiera w locie.
Osadzony w obrazie
zastygł
i tonie.
Ciągnąc ciebie na dno.
... moich słów Nasiona spadły na suchą Glebę i nie wyrosły. To moja wina. E.M.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
