W 1906 roku gubernatorstwo w "niemieckiej Afryce Wschodniej" objął Georg Albrecht Julius Heinrich Freiherr von Rechenberg, i to właśnie on zdecydował o wydaniu rozporządzeń odnośnie samowolnego używania bata na Murzynach i handlu niewolnikami w kolonii niemieckiej w Afryce. Miał załagodzić sytuację i poprawić wyniki gospodarcze po ostatniej soft eksterminacji. Jednym z elementów, które miały doprowadzić do uzyskania tych korzyści było ograniczenie używania bicza ze skóry hipopotama lub nosorożca - Nilpferdpeitsche.
Ograniczenie handlu niewolnikami i ograniczenie stosowania bicza nie przypadło do gustu kolonistom niemieckim, w 1910 r. ich organ prasowy oskarżył Rechenberga o stosunki homoseksualne z Murzynami. Efekty jego pracy, m.in. znaczny wzrost eksportu z kolonii zamiast importu do kolonii oraz wyniszczenie zwierząt i przyrody rozczarowały także szefostwo w Berlinie, dokąd wrócił w 1912 r.
Gubernator Albrecht Rechenberg zjawił się w koloniach niemieckich w Afryce w 1906 roku wprost z Warszawy, gdzie był konsulem generalnym Niemiec.
Georg Albrecht Julius Heinrich Freiherr von Rechenberg urodził się w 1861 r. w Madrycie, jego ojciec - Julius von Rechenberg (1812-1892) "też był konsulem". W biogramie Albrechta można wyczytać, że "uczęszczał do niemieckiego gimnazjum w Pradze, gdzie jego ojciec został przeniesiony z Madrytu jako konsul generalny". Z innych źródeł wiadomo jednak, że już 17 lutego 1862 r. jego ojciec zjawił się jako konsul generalny Związku Północnoniemieckiego (Prusy) w Warszawie, a po zmianach narzuconych przez Prusaków był konsulem generalnym Cesarstwa Niemieckiego w Warszawie (1871). Funkcje tę pełnił łącznie przez ponad 30 lat, aż do śmierci w 1892 roku. W momencie zgonu był najstarszym dyplomatą niemieckim, cenionym przez Bismarcka, odznaczanym i awansowanym.
Julius zjawił się w Warszawie w lutym 1862 roku
a Albrecht w lutym 1905 roku.
Wracając do biogramu juniora: "Studiował prawo w Pradze, Berlinie i Lipsku. Po ukończeniu studiów jako dr praw (1883), odbył aplikację radcowską i zdał egzamin asesora. Do służby w Ministerstwie Spraw Zagranicznych wstąpił w 1893. W celu rozwoju administracji i jurysdykcji w nowych koloniach niemieckich w Afryce Wschodniej został mianowany sędzią i starostą powiatowym w Tanga. W 1896 r. został przeniesiony do Zanzibaru jako wicekonsul. Ze względu na swoje bezkompromisowe zachowanie wobec Brytyjczyków cieszył się dużym szacunkiem zarówno ze strony Niemców, jak i miejscowej ludności :) W 1900 roku Ministerstwo Spraw Zagranicznych wysłało go do Moskwy jako konsula [1900-1905]. W latach 1905 - [maj] 1906 pełnił śladem ojca [a bezpośrednio po konsulu Haxthausenie] stanowisko konsula generalnego w Warszawie". Odwołanie z funkcji gubernatora w Afryce: "Usunięcie Rechenberga wynikało z jednej strony z narastających napięć z ludnością kolonistów, która aktywnie działała przeciwko niemu, a z drugiej strony z rozległego zniszczenia przyrody i eksterminacji zwierząt w kolonii, która za Rechenberga przybrała dramatyczne rozmiary".
Po powrocie "był konsultowany w trudnych sprawach politycznych i dyplomatycznych" wyjaśnienie w innym miejscu: "W 1914 roku trafił do zespołu mającego zająć się przygotowaniem wysiedlenia Polaków z zaboru pruskiego: "Po rozpoczęciu I wojny światowej, Arnold Wahnschaffe zlecił (jeszcze w sierpniu 1914 r.) byłemu konsulowi generalnemu w Warszawie, Albrechtowi von Rechenberg sporządzenia memorandum o przyszłości Polski. W dalszych dyskusjach Wahnschaffe i Rechenberg omówili swój plan wysiedlenia ludności polskiej z terenów Poznania i Prus Zachodnich do Królestwa Polskiego".
W końcu 1917 - Albrecht von Rechenberg został współzałożycielem i prezesem założonego w Berlinie Towarzystwa Polsko-Niemieckiego.
Zm. w 1935 r.
Komentarze