"Bez powodzenia starała się dostać do łódzkiej szkoły filmowej, w związku z czym złożyła aplikację do Wydziału Filmowego i Telewizyjnego Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze, gdzie przebywała w latach 1966–1971". :)
Ciekawe jakim listem motywacyjnym czy polecającym trzeba było się legitymować w PRL i w Czechosłowacji, żeby dostać zgodę na studiowanie w czechosłowackiej szkole filmowej, której rektorem był przez dziesiątki lat współpracownik czechosłowackich komunistycznych służb specjalnych (kontrwywiad) o ps. "Katon", sowietyzujący czechosłowacką filmówkę, z której wypuszczano kolejne tabuny absolwentów; stalinizujący sztukę filmową, przewodniczący festiwalu w Karlowych tych, no, Varach, później także juror moskiewskiego festiwalu filmowego, organizowanego na przemian z Karlowymi Varami, które były łowiskiem "nagród filmowych" dla Związku Sowieckiego, bloku, a także dla takich egzotycznych krajów jak Chiny czy Korea Płn. Rektor czechosłowackiej filmówki tow. "Katon" był bardzo chwalony przez absolwenta tej szkoły, który, zanim posłano go do USA jako agenta służb czechosłowackich (i nie tylko), został zalegendowany prześladowaniem i uwięzieniem przez czechosłwackie tajne służby. https://en.wikipedia.org/wiki/Karl_Koecher
***
https://www.sfp.org.pl/fotka,17928,5954f2eaaf4bbf6b519c442780a2d6f6r,jpg.html
Bogusław Rybczyński
Można dostać oczopląsu od przeglądania urobku Bogusława Rybczyńskiego w PRL, ale nie dostaniemy go już z pewnością od lektury jego życiorysu czy ścieżki edukacyjnej, co zresztą odróżnia go od innych.
[Myślałem, że dostał nagrodę razem z Jerzym Wolenem a tymczasem dostali oni na tej samej ceremonii osobne: nagrodę i wyróżnienie, przyznane przez szefa LWP Spychalskiego w 1967 r.]
Debiut filmowy Bogusława Rybczyńskiego (1928-2006) specjalizującego się w filmach dokumentalnych, to film oświatowy z 1952 roku, wyprodukowany w wersji polskiej i francuskiej pt. "O amonicie i 14 harcerzach". Kłopot w tym, że wtedy harcerze to działali w konspiracji, byli aresztowani, torturowani i skazywani przez komunistów. Rybczyński zrobił raczej film o stalinowskich pionierach, członkach utworzonej w miejsce polskiego harcerstwa - komunistycznej Organizacji Harcerskiej Związku Młodzieży Polskiej (OH ZMP), wzorowanej na sowieckiej Organizacji Pionierskiej im. Włodzimierza Lenina.
Kolejne produkcje Rybczyńskiego to m.in. szereg filmów o Centralach Handlu Zagranicznego w PRL (zorientowani wiedzą co to było), jest też oczywiście filmik jazzowy, z udziałem Andrzeja Trzaskowskiego, specjalizującego się we free jazzie czyli antyjazzie. Jest też film o zajmowaniu Polski przez Armię Sowiecką pt. "Wyzwolenie Polski" - "wspomnienia z kontrofensywy Armii Czerwonej w roku 1944 - 1945", film o cmentarzach żołnierzy sowieckich, tu podobnie jak w debiucie - wespół z K. Gryczełowską, wówczas już absolwentką szkoły filmowej w Moskwie. Jest też film o pracy Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR. Chlebem i solą - reportaż z wizyty delegacji działaczy Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
Kolejnym filmem Bogusława Rybczyńskiego z 1974 roku był film dokumentalny pt. "Akademia XXX-lecia MSW". Trzydziestolecia? 1974-30=1944. Dziwne bo MSW PRL zostało utworzone w 1954 roku. Trzydzieści lat w 1974, to pewnie musi być historia wyprowadzona od szkoły NKWD w Kujbyszewie (kwiecień 1944), moskiewskiego PKWN z jego Resortem Bezpieczeństwa Publicznego (lipiec 1944) czy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (1944/1945). Czyli chodzi tu o Akademię 30-lecia ubeków z NKWD?
Później Rybczyński pojechał do Związku Sowieckiego, efektem był reportaż - "relacja z budowy rurociągu naftowego na Białorusi" oraz "reportaż z montażu nowego odcinka gazociągu na Ukrainie". Efektem była także "poetycka impresja o Leningradzie. Spojrzenie na historię i współczesność. Klamrą spinającą całość jest VII Symfonia Dymitra Szostakowicza".
Kolejny, to film wg. scenariusza i reżyserii Rybczyńskiego, w którym "realizatorzy podejmują temat walki o utrwalenie władzy ludowej na Rzeszowszczyźnie w pierwszych latach po wojnie". https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1120472
