(...) Roosevelt wydawał się rozkoszować konfrontacją [pomiędzy Churchillem i Stalinem w czasie konferencji w Teheranie] a nawet "wysiedział" małą scenę, w której mógł zademonstrować Stalinowi swoje uczucia względem Churchilla. Jak opisał to później w liście do Frances Perkins w Waszyngtonie, udawał dla efektu, tuż po tym gdy zaczęła się oficjalna sesja, głośny szept do ucha Stalina [mówiąc], że "Winston jest nieznośny tego ranka, wstał po złej stronie łóżka. Przez oczy Stalina przeszedł nieuchwytny uśmiech. Zacząłem drażnic Churchilla na temat jego brytyjskości, na temat Johna Bulla...Winston zrobił się czerwony i skrzywił się, i im bardziej to robił, tym Stalin mocniej się uśmiechał. W końcu Stalin wybuchnął rubasznym śmiechem, i po raz pierwszy od trzech dni zobaczyłem światło. Podtrzymywałem to do czasu aż Stalin śmiał się ze mną, i to było wtedy, kiedy nazwałem go "Wujek Joe"*
Keith Eubank, komentując ten niezwykły epizod, napisał: "Jeśli jego opowieść jest prawdziwa, Roosevelt obraził Churchilla, który go podziwiał i poniżył samego siebie przed Stalinem, który nie ufał żadnemu człowiekowi. W swoim pragnieniu akceptacji i przyjaźni ze strony Stalina, Roosevelt wyobrażał sobie, że to z żartu z Churchilla Stalin śmiał się wraz z nim. Bardziej prawdopodobne, że Stalin śmiał się z prezydenta Stanów Zjednoczonych, poniżającego sojusznika by zdobyć przychylność tyrana"**
***
Teheran 1943 r.
Keith Eubank: Jałta była bardziej ceremonią i potwierdzeniem niż nową treścią. Teheran, najbardziej zaś trzy prywatne spotkania Roosevelt-Stalin [podczas tego szczytu], wykonały całą prawdziwą pracę.**
***
*Frances Perkins, The Roosevelt I Knew, Nowy Jork, 1946, str. 84
**Keith Eubank, Summit at Teheran: The Untold Story, Nowy Jork, 1985 (str. 351, 473)
Robert Nisbet, The infamous courtship of a patrician and a revolutionist. Roosevelt and Stalin (I)
Inne tematy w dziale Kultura
