Metodą dra Laska w fałszerstwo trajektorii Tu-154; Smoleńsk.

  Jak powszechnie wiadomo dr  Lasek  doktoryzował się z rzutu ukośnego w polu grawitacyjnym;

 co prawda nie wiadomo,   co jest  w jego pracy - gdyż dr Lasek odmówił publicznego dostępu  do  tej pracy -

ale  znany jest przynajmniej tytuł:

Wpływ interferencji aerodynamicznej na ruch zrzucanych z samolotu zasobników 

Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie

czyli:

"Rzut ukośny w polu grawitacyjnym z uwzględnieniem oporu powietrza."

ale nie trzeba sięgać po tę pracę , gdyż obecnie w necie można znaleźć symulatory  rzutu ukośnego w polu grawitacyjnym..

( w tym takie , które uwzględniają opór  powietrza)

, z czego w dalszej części wykładu  skorzystam.

   Dr Lasek bezmyślnie czy też z premedytacją  zamieścił w Tabeli  2 załącznika nr 4  do raportu Millera różne sprzeczne czy bzdurne  dane ; ale z braku innych  poddamy je analizie

https://doc.rmf.pl/rmf_fm/store/rkm_zal.pdf

- samo wgapianie  się w tabelki bardzo nie posuwa sprawy do przodu ;

 najlepiej zrobić-  choćby prosty - rysunek

jeden obrazek dostarczy więcej  informacji niż 1000  słów

Jak widać  wg Laska po brzozie  , po utracie dużego fragmentu skrzydła  samolot przyspiesza wznoszenie;

trajektoria prowadzi bardziej w  górę;

ale  trajektoria - zgodnie z prawami fizyki   winna   szybko się zaginać do dołu, jak to pokazuje linia kropkowana-

ponieważ:

1. utrata  końcówki skrzydła oznacza  utrata części  siły nośnej

wg profesora Artymowicza  będzie to aż 12% ( dla jednego skrzydła)

Otrzymaliśmy wynik ~12%, leżacy pomiedzy 8% a 15% ubytku siły nośnej, jednak bliżej prandtlowskiego wyniku 15%. To bardzo sensowny wynik, albowiem kikut lewego skrzydła jest na końcu szerszy, niż koniec prawego skrzydła: nie ma tu pełnej symetrii, ktorą nieświadomie zalożylismy mowiąc, że rozklad siły jest eliptyczny, a zatem symetryczny.

2. szybkie przechylanie samolotu w  związku z czym maleje  składowa pionowa  siły nośnej wynikającej z przeciążenia w układzie  samolotu

w tabelce zestawiłem dane  z Tabeli Laska  i przeliczyłem  szacunkowo przeciążenia pionowe na odcinku

tuż za brzozą, aby pokazać  spadek siły pionowej -

już przy kącie ok 35  stopni a wiec  po sekundzie !!od  oderwania  końcówki skrzydła wypadkowa siła  pionowa będzie skierowana w dół !!

( dla uproszczenia  operuję tu wartością przeciążenia  gdyż chodzi tu po pokazanie tendencji)

*) przeciążenie pionowe = przeciążenie x cosinus alfa

**) wartość przeciążenia pionowego ( wynikającej z przeciążeń siły nośnej) skorygowana jest o 6%  spadek wskutek utraty końcówki skrzydła

nie ma więc  mowy o takim przebiegu trajektorii  jak wg tabelki  Laska...

.. skorzystamy teraz  z metody dra Laska -  analiza  rzutu ukośnego- oraz skorzystamy z symulatora  z  netu; zobaczymy  jaki był by tor lotu  dla uproszczonego rzutu ukośnego przy różnych początkowych prędkościach  pionowych i prędkości poziomej 76 m/s  w punkcie "brzoza"  czyli przy różnym kącie  umownego rzutu ukośnego

interesuje nas maksymalna wysokość ,na którą  wzbije się obiekt

 - ten szacunek, przybliżenie  nie będzie takie  złe

ale tylko zwróćmy uwagę na czynniki wpływające na   maksymalną wysokość

 w przypadku  Tu-154 w początkowej  fazie ruch w górę jest wspomagany przez  siłę  nośną, ale ponieważ już po   sekundzie wypadkowa siła jest ujemna  a siła  wypadkowa działająca w dół szybko rośnie a  już po ok. 2 sekundach  siła nośna spada  do zera ... by dalej działać odwrotnie czyli 'przyciskać " samolot w kierunku ziemi zaginając trajektorią w dół

- w pierwszych 2 sekundach wpływ siły nośnej spowoduje więc , że  samolot będzie wzbijał się szybciej  niż gdybyśmy mieli do czynienia z  rzutem ukośnym..

..

jednak trzeba  też uwzględnić  trudną do oszacowania siłę przeciwstawiającą się  temu wznoszeniu wskutek  dodatniej  siły  nośnej;

 otóż szybko rośnie  siła oporu, tym bardziej,  że po zderzeniu  następuje  tzw. skoszenie -  oś samolotu nie pokrywa się z kierunkiem lotu i kadłub jest odchylony w lewo - zwiększa się powierzchnia czołowa;

 dodatkowo wskutek wzrastania kąta natarcia  przy niedostatecznej mocy silników , które  wolno rozkręcają się z obrotów "mały gaz" ( opór czołowy rośnie szybciej niż przyrost siły ciągu) następuje spadek prędkości  samolotu; powstaje moment siły pochylający dziób samolotu w dół

te zjawiska zmniejszają więc  nieco wznoszenie  samolotu  w tych pierwszych dwóch sekundach

 co da  sam rzut ukośny ?

na jaką wysokość  wzniósłby się obiekt ?

- sprawdźmy przy prędkości pionowej  na brzozie nawet 5,3 m/s co daje kąt początkowy wznoszenia 4 stopnie:

( ten symulator nie uwzględnia oporu powietrza, przy jego uwzględnieniu wysokość wznoszenia  byłaby mniejsza)

wynik marny: w ciągu ok 0,5 sekundy  obiekt wzniesie się na wysokość 1,43 m i zacznie opadać

sprawdźmy więc znacznie większy  kąt i  pionową prędkość  początkową  znacznie wyższą niż w Smoleńsku:

kąt 7 stopni , pocz. prędkość pionowa 9,3 m/s !

w ciągu ok. 0,95 s obiekt wzbije się w górę na wysokość 4,37 m i zacznie opadać

 przy wznoszącym się  terenie w tempie ok 3 m/100m  przyrost wysokości  terenu będzie w zaokrągleniu 2 m

- gdyby obiekt startował z wysokości 5,1 m nad terenem to max. wysokość nad terenem po tej ok. 1 sekundzie lotu  byłaby:

 5,1 m + 4,37 m - 2 m=  7,47 m

i to przy pionowej  prędkości początkowej 9,3 m/s !!

**

 wniosek

samolot Tu-154 nie mógłby  się wznieść na wysokość 15,6 m nad poziomem wznoszącego się terenu jak wg raportu Laska

to manipulacja

 FAŁSZ

Rosjanie sfałszowali zapisy parametrów przynajmniej ostatnich sekund lotu dla wmówienia  narracji o niewyszkolonych pilotach ryzykantach pod presją, którzy sami wlecieli w jar.

a Lasek im w tym sekundował...

 quod erat demonstrandum („co było do udowodnienia”).

**

https://www.walter-fendt.de/html5/phen/projectile_en.htm

a tu symulator rzutu ukośnego z oporem powietrza( regulowanym)

http://galileoandeinstein.physics.virginia.edu/more_stuff/Applets/Projectile/projectile.html